Seria Królewska T.1 Papierowa księżniczka

Po śmierci matki, siedemnastoletnia Ella Harper by mieć za co żyć, decyduje się na pracę w klubie nocnym jako striptizerka. By nie zdradzać swojego prawdziwego nieletniego wieku, używa dowodu matki. Nie chcąc trafić do domu opieki jako sierota, nikomu nie zdradza swojej tajemnicy. W dzień posłusznie chodzi do szkoły, a w nocy tańczy, zapewniając sobie zarobek. Pewnego wieczoru w klubie zjawia się mężczyzna, przedstawiający się jako Callum Royal, twierdząc że jej ojcem był jego najlepszy przyjaciel i od teraz jest jej opiekunem prawnym. Dziewczynie ciężko w to uwierzyć, szczególnie że nie znała swojego ojca. Mężczyzna nie daje za wygraną i kilka dni później, przekupując ją, zabiera do swojego domu. Właściwie to pałacu, bo jak się okazuje, jego nazwisko idealnie odzwierciedla jego status materialny. Callum ma pięciu synów w wieku zbliżonym do Elli, którzy jak się szybko okazuje, nie darzą dziewczyny sympatią, tylko wręcz przeciwnie - nie ufają jej i nie ułatwiają życia ani w domu, ani w szkole. Szczególnie jeden z nich - Reed.

Już na samym wstępie czytelnik częstowany jest absurdem. No bo Ella używa dowodu matki, prawie dwadzieścia lat starszej. Nikt się nie połapie przecież, że dziewczyna jest nastolatką. Ponadto prowadzi podwójne życie i żadna pomoc, ani opieka się nią nie interesuje, szczególnie że chodzi jeszcze do szkoły. Ja wiem, że w książkach wszystkie chwyty dozwolone, ale tak nierealne sytuacje psują odbiór całości. Nie wspominając już o "władzy" Royallów, co jest śmieszne. Podobnie jak relacje Elli z Reedem, który traktuje ją jak śmiecia i choć dziewczyna w sumie nie leci mimo to w jego ramiona, to coś czuć zaczyna. Jak można poczuć coś do osoby, która tylko i wyłącznie miesza ją z błotem?

Mimo to brnęłam w tę powieść, bo jak się okazało, wcale mi to nie przeszkadzało. Nie wiem czy ze mną wszystko w porządku, czy po prostu miałam ochotę na absurdalną i głupiutką książkę, ale czytałam i czytałam i chciałam więcej. Nawet papierowi bohaterowie nie zniechęcili mnie do niej. Zawsze powtarzam, że to bohaterzy tworzą książkę i jest to dla mnie niezwykle ważne. W tym przypadku? Bohaterów nawet nie polubiłam, byli nijacy, zero swojego zdania, zero charakterów a i tak ja wciąż chciałam więcej.

Określam tę książkę jako słabą, ale czytaną z przyjemnością. Ciężko mi określić co dokładnie czuję w stosunku do niej, bo ona jest pod każdym względem niedopracowana, nic nie wnosząca i nawet nie grzeszy oryginalnością. A jednak czytałam z zapartym tchem, chcąc wiedzieć co wydarzy się dalej. Nie napiszę jednak, że czuję się winna jej przeczytania bo tak nie jest. Czuję rozczarowanie pod względem fabularnym, ale wspominam ją miło i co więcej - chcę też przeczytać dwie książki poświęcone jednemu z braci a nawet inne książki kryjące się pod tym pseudonimem.

"Nikt nie chce, by go zniszczono. Wszyscy chcemy zostać uratowani."


"Papierowa księżniczka" to książka, którą albo się pokocha, albo znienawidzi. I choć ja nie zaliczam się do żadnej grupy, to jednak bliżej mi do tej pierwszej. Nie można odmówić jej wstrząsających sytuacji, zwrotów akcji i tajemnic. Jedną z nich autorki zostawiły na zakończenie, które tym bardziej skłania do sięgnięcia po kontynuację. Przed rozpoczęciem czytania należy podejść do niej z dystansem, przymknąć oko na niemoralność i toksyczność, ciesząc się zwyczajnie lekturą bez oczekiwań na wybitne dzieło. Mnie autorki do siebie przekonały i z przyjemnością sięgnę po kolejne części jak i dwie jednotomówki, które również wspólnie wydały (i które mam nadzieję wydawnictwo również skusi się wydać u nas). Historia choć przypominająca te z wattpada, pełna wad i niedomówień, mnie kupiła i chcę więcej.

Papierowa księżniczka - międzynarodowych fenomen i hit Goodreads - podzieliła czytelników na całym świecie. Część zakochała się w losach Elli, inni zarzucają jej szkodliwość, wulgarność i seksistowski charakter. Ale jak to często bywa, punkt widzenia zależy od punktu siedzenia...

Ella Harper to siedemnastolatka, która nie ma lekkiego życia. Dorabia jako striptizerka, aby związać koniec z końcem. Sytuacji nie ułatwia brak rodziców. Niespodziewanie za sprawą Caluma Royal'a trafia do jego domu, gdzie przyjdzie zaznać jej życia w bogactwie i przepychu. Ella chce tylko przetrwać ten czas i udać się na studia, jednak piątka synów Caluma nie darzy jej sympatią. Reed, jeden z braci, szczególnie wpadł w oko głównej bohaterce, lecz chłopak mocno się stara, aby zniszczyć jej fascynację. Gdy stopniowo wychodzą na jaw rodzinne tajemnice i brudy, Ella uzmysławia sobie, jak trudno będzie wytrzymać w rodzinie Royalów.

Opis Papierowej księżniczki przywodzi na myśl klasyczną baśni o Kapciuszku, jednak w tej książce żadnego, słodkiego love story nie znajdziemy. Ella trafia do świata bogaczy, ludzi mających wszystko, u których rządzi alkohol, narkotyki, imprezy czy przelotny seks. Rzeczywistość, którą nieraz można ujrzeć w amerykańskich filmach, a której do naszej rodzimej jednak trochę daleko. Erin Watt (duet pisarek) kreują pełną kontrowersji i szokującą fabułę. Mnóstwo tutaj destrukcyjnych zachowań, seksistowskich akcentów i niemal patologicznych poczynań, a ukazane jest to w sposób przeczący logice - jako coś normalnego z czym nie trzeba nic robić. Problem również można mieć z głównym wątkiem, którym, co tak na prawdę jest? Przygody miłosne Elli z braćmi Royal? Ciężko znaleźć kluczowy problem historii, bo trudna sytuacja rodzinna głównej bohaterki wydaje się być tylko tłem do romantyczno - erotycznych sytuacji.

Określenie 'papierowa' w tytule powieści chyba nie jest przypadkowe, gdyż nie tylko Ella jest papierowa, ale i reszta postaci. Ciężko doszukać się w ich zachowaniu i postępowaniu jakiegoś sensu czy logiki, przez co ich profile wypadają niewiarygodnie. Bracia Royal kierują się tylko sobie znanymi motywami, autorki nie przybliżają nam ich historii, problemów, a zakończenie nie daje odpowiedzi na żadne nurtujące pytania. Pisarki modelowo zastosowały motyw relacji hate-love, co odbija się na bohaterach niepohamowaną namiętnością. Aczkolwiek nie jest ona w żaden sposób młodzieńcza czy subtelna. Zdecydowanie przeważa tutaj wulgarność i uprzedmiotowienie, więc mimo młodego wieku bohaterów, nie jest to zdecydowanie książka dla nastoletnich czytelników.

Papierowa księżniczka to tytuł obok którego nie da się przejść obojętnie. Nie jest to historia dla każdego i tylko od czytelnika zależy, czy pokocha dzieło Erin Watt czy znienawidzi. Pisarki postawiły na najmocniejsze uczucia, wstrząsając i bulwersując czytelnika najbardziej kontrowersyjnymi i toksycznymi zagraniami. Przed rozpoczęciem lektury trzeba sobie zadać pytanie, czy potrafimy na tyle przymknąć oko, aby cieszyć się lektura, a nie skupiać na jej niemoralnym charakterze? Mnie ta historia kupiła i kompletnie nie przeszkadzały mi te wszystkie wady o których wspominam, czy styl rodem z powieść z Wattpada. Bo, mimo że rozum mówi 'jest słabo', to serce chce więcej.