Siedmiorzecze T.1 Córka Lasu

„Córka lasu” jest to opowiedziana na nowo baśń o sześciu łabędziach. Powieść poznajemy z perspektywy Sorchy, najmłodszej córki władcy Siedmiorzecza, która w wyniku intrygi swojej macochy musi wypełnić pełną bólu i samotności misję, dzięki której będzie mogła ocalić swoich braci.

Po lekturze stwierdzam, że historia Sorchy jest niesamowicie wciągającą i piękną książką. Dlaczego?

Po pierwsze – klimat książki. Autorce udało się stworzyć niebanalny świat, który zachowuje baśniowość oryginalnej historii. Czytając powieść można poczuć spokój jaki panował w posiadłości ojca dziewczyny jak i dzikość lasu oraz jego tajemniczy charakter.

Po drugie – styl narracji, który oprócz tego, że jest bardzo dobry i sprawia, że nie można się oderwać od książki, to dodatkowo jest dość oryginalny. Jest taką opowieścią snutą przez Sorchę, która zna już zakończenie i daje nam pewne wskazówki co może się wydarzyć później.

Po trzecie fabuła i występujące w książce wątki, które zostały zainspirowane baśnią braci Grimm. Dzięki temu autorka stworzyła świetną a zarazem smutną historię. Na pierwszy plan wysuwa się tu wątek miłości – nie tylko tej romantycznej, ale też niesamowitej więzi między rodzeństwem, które z miłości do siebie potrafi poświęcić dużo.

Powieść wzbudziła we mnie wiele emocji – od smutku do radości, od bezradności do nadziei. Jestem bardzo szczęśliwa, że miałam okazję przeczytać historię Sorchy i jej braci. Zapamiętam ją jako retelling pięknej baśni z niesamowitym klimatem, która stała się jedną z moich ulubionych książek. Koniecznie zachęcam do przeczytania, jeśli uwielbiacie baśnie.