Siła kobiet

„Siła kobiet” to pierwsza książka Barbary Wysoczańskiej , którą miałam możliwość czytać. Przez ostatnie kilka lat sięgyałam głównie po książki obyczajowe polskich autorek, osadzone przeważnie w czasach współczesnych. To głównie dlatego ponieważ zawsze wydawało mi się że historia mnie nie interesuje. Ostatnio coraz częściej przekonuję się że nic bardziej mylnego. Tu autorka zabiera nas w podróż w czasie do międzywojennej Warszawy.
Rozalie poznajemy jako dziewiętnastoletnią dziewczynę, która uwielbia spędzać czas w pracowni perfum Vincentego Lamara. Córka Polaka, urodzona w Grasse we Francji, była pełną nadziei patrzącą optymistycznie w przyszłość, młodą kobietą. Nawet kiedy dowiedziała się, że ojciec już zaplanował dla niej małżeństwo i musi wyjechać do Polski starała się patrzeć na to z otwartością i optymizmem. Dla swojego przyszłego męża skomponowała przepiękny zapach perfum. Chciała go oczarować, marzyła o pięknej miłości.
Rozalia została żoną starszego od siebie Ignacego Lubowickiego posła na Sejm II Rzeczypospolitej i zamieszkała w jego rodzinnym dworze w Kargominie. Marzenia o pięknej miłości zostały jej szybko odebrane. Powszechnie uważany za prawego obywatela poseł Lubowicki okazał się mężem tyranem, który nie miał odrobiny szacunku do swojej żony. Przez kilka lat pokornie znosiła swój los, nie widząc wyjścia z sytuacji.
Nagły zamach na życie posła wywołał spore zainteresowanie. Wszyscy mieli Rozalię za pogrążoną w bólu żonę. Ona jednak nie miała w sobie żadnych uczuć. Zarówno wdowa Lubowicka jak i inne bohaterki książki, z którymi w pewien sposób połączył ją nieżyjący mąż, są symbolem silnych kobiet z lat trzydziestych dwudziestego wieku. Zuzanna Grabińska była kochanka jej męża, Adrianna Lubowicka młodsza siostra Ignacego a także Klara Tyszkowska, która była ciotką Rozalii, pokazały swoje silne charaktery w tej historii. Kiedy czytałam o krzywdzie jakiej doświadczały w tamtych czasach kobiety było mi ich bardzo żal. Rola płci żeńskiej to było głównie bycie żoną, rodzenie dzieci i obsługiwanie męża. Patrzę na nasze dzisiejsze możliwości to jestem wdzięczna, że cały wiek temu kobiety zaczynały walczyć o to jak teraz mogę żyć.
Oprócz tych ciekawych postaci kobiecych poznajemy również Gustawa Lubowickiego, młodszego brata Ignacego. Ten bardzo chciał zadośćuczynić krzywdy, które wyrządził jego brat. Czuł się winny, że nie zapobiegł wcześniej temu złu. Postać Gustawa dawała nadzieję dla kobiet dwudziestolecia międzywojennego na lepsze życie, ale również dla nas współczesnych czytelniczek będzie godna uznania.
To również książka o miłości. Zarówno tym pięknym uczuciu pomiędzy kobietą a mężczyzną, o które warto walczyć, na które warto czekać ale i tym jedynym które tworzy się między matką a dzieckiem. Książkę przeczytałam bardzo szybko, chociaż ma ponad pięćset stron. Mimo, że osadzona w innej epoce to język jest dla czytelnika zrozumiały, plastyczny. Kiedy musiałam robić przerwy w czytaniu to moje myśli często wracały do bohaterów. Z ogromną łatwością przychodziły mi do głowy obrazy, które chciała nam przekazać autorka. Wyobrażałam sobie zarówno dwór rodzinny w Kargominie, jak również dawne ulice Warszawy, stroje bohaterów, czasem biedne a czasem eleganckie. Przeczytałam tą powieść z przyjemnością, jednak w życiu nie chciałabym się cofnąć do tamtych czasów. Patrząc jednak na to co dzieje się dziś i jak wiele kobiet musi nagle znaleźć w sobie siłę o walkę na byt i przeżycie dla siebie i własnych dzieci to bardzo doceniam to co mam w danej chwili. I chciałabym żebyśmy my kobiety mogły w pełni korzystać z praw i przywilejów.

Witam, dziś mam dla was recenzje książki Siła kobiet ❤️ Autorki Barbary Wysoczańskiej ❤️.

„Dwudziestolecie międzywojenne odradzająca się Polska i trzy różne kobiety złączone ślepym losem z tym samym mężczyznom”.

Rozalia Lubowidzka, młoda kobieta, która bardzo wcześnie zostaje wdową, otrzymuje list od kochanki swojego męża. Decyduję, że wyjeżdża do Warszawy, tam próbuje odbudować swoje życie, które u boku męża było dla niej piekłem. Postanawia spotkać się z kobietą, która w liście błagała ją, by pomogła jej chorej córce.

Ada Lubowidzka po raz pierwszy sprzeciwia się woli matki, która bez jej zgody postanawia wydać ją za mąż. Siostra dwóch szanowanych braci podstępem wyjeżdża do Warszawy, próbując wyrwać się z życia na prowincji, postanawia zawalczyć o swoje marzenie, jakim jest wyższe wykształcenie.

Trzy kobiety, które łączy Ignacy Lubowidzki poseł na sejm II Rzeczypospolitej, tragicznie zastrzelony w zamachu.
Czy kobiecy upór zdoła pokonać wszystkie przeciwieństwa losu?
Czy wygra przyjaźń i siła kobiet? Przeczytajcie sami. 😉

Piękna historia, która pokazuje, że prawdziwa siła jest w kobietach, my przetrwamy wszystkie złe i dobre, chwilę.
Autorka porusza tutaj bardzo ciężkie tematy, które niestety dotykają coraz więcej kobiet.
Będąc młodym myśli się o wspaniałej pięknej miłości, ale bywa i, tak iż to rodzice wybierają kandydata na męża tym bardziej w czasach, w których jest to na porządku dziennym. Młode kobiety niestety nie mają wpływu na to, jakiego męża dostaną, może okazać się, iż jest to osoba, która nie liczy się ze zdaniem żony, zaczyna przejawiać negatywne emocje, które z czasem doprowadzają do agresywnych zachowań wobec żony. Coraz częściej także w naszych czasach każdy z nas zaczyna być świadkiem poniżania, znęcania, a również bicia kobiet przez męża, który powinien być dla niej oporą, kimś, z kim powinna być bezpieczna, szczęśliwa i kochana. Niestety nikt nie jest tak odważny, by przerwać oprawcy to, co robi, by poniósł zasłużoną karę. Są kobiety, które do końca swoich dni zgadzają się na takie traktowanie, ale i są takie, które z podniesioną głową i odwagą obchodzą i zostawiają takiego mężczyznę.
Co czuje i myśli taka kobieta, kiedy dowiaduje się, iż jakimś cudem jej oprawca nie żyje, że został zastrzelony, a ona uwolniona od niego? Myślę, że jest to niewyobrażalna ulga, nutka szczęścia, ale i także przerażenie. Takie małżeństwo doprowadza do tego, iż zaczyna się tracić nadzieję w prawdziwą i piękną miłość, odpycha się od siebie kogoś, kto naprawdę czuję do nas coś więcej, to piękne uczucie, na które zasłużył każdy z nas.
Co robić, jeśli trzeba prosić o pomoc kogoś, kogo na pewno swoimi słowami i postępami możemy zranić? Zdrada to na pewno nie jest miłe uczucie, tym bardziej, kiedy trzeba się do niej przyznać i jest się kochanką mężczyzny, który ma, miał żonę, ale czego nie zrobi się dla chorego dziecka, który niknie w oczach i zabiera nam go choroba? Tak, bo kiedy dzieje się coś złego własnemu dziecku to nieważne są nasze pragnienia, uczucia czy też honor, najważniejsze jest zdrowie jego zdrowie.
Nienawiść, chęć zemsty to to co kobieta zraniona, zniszczona przez mężczyznę do niego czuje. Najgorsze to to, iż po traumatycznych przeżyciach, które mogą wpłynąć na zdrowie psychiczne, może to doprowadzić do zrobienia czegoś, co będzie żałować się do końca życia.
W czasach, kiedy rodzice wybierali sami mężów dla własnych córek, nie było miejsca na nic innego, a marzenia, jakim była kariera prawnicza, nie było nawet mowy. Jednak jesteśmy bardzo silną jednostką, która swoją siłą i determinacją pokona każde przeciwieństwo losu, jeśli się uprzemy, osiągniemy wszystko, to co zaplanujemy.

Świetna historia, która na każdym kroku pokazuje siłę kobiet, które nie bały się głosić hasła o tym, że mamy prawo decydować o losach państwa, w którym żyjemy, czyli prawo do wyborów. Także to, iż mamy również prawo decydować o sobie i swoich sprawach oczywiście do równouprawnienia.
Kobieta swoją siłę pokazuje również w swoim charakterze, który pomaga przetrwać najgorsze momenty piekło po to, by z uniesioną głową zacząć nowe lepsze życie. Potrafimy również walczyć o siebie, swoją pasję, marzenia. Ta książka pokazuje nam również siłę miłości, którą potrafi okazać tylko kobieta, miłość do mężczyzny czy matki do dziecka, która zrobi wszystko by je chronić. Siłę mamy także w przyjaźni, którą mimo wszystko potrafimy pielęgnować i na pewno z niej nie rezygnujemy.
Lubicie książki o motywie historycznym, a przy tym pokazane jak kobiety radziły sobie w tamtych czasach? Ta historia jest właśnie dla was. 😘

Zdecydowanie jest to najpiękniejsza książka, jaką miałam przyjemność czytać w tym roku! Jest niesamowicie napisana, już od pierwszych stron ciężko jest się nam od niej oderwać i chociaż na chwilę ją odłożyć. Powieść mówi nam o sile kobiet, o ich troskach, zmartwieniach i o marzeniach jakie mają. Uwierzcie mi- nie raz złamie Wam ona serce, a po zakończeniu jej cały czas będziecie mieli przed oczami bohaterki tej historii.


Przeniesiemy się do dwudziestolecia międzywojennego i odradzającej się polski. Po 123 latach udało się nam odzyskać niepodległość, niestety są inne problemy, z jakimi spotyka się społeczeństwo. Autorka bardzo rzetelnie przedstawiła nam rys historyczny ówczesnej polski. Widzimy podziały społeczeństwa, hiperinflację oraz co najważniejsze brak praw kobiet. Rozalia, Ada i Zuzanna to trzy kobiety, które bliżej poznamy w tej historii- wszystkie połączył jeden mężczyzna Ignacy Lubowidziki. Był mężem, kochankiem i bratem - z jego strony kobiety nie raz musiały cierpieć, ukrywać się i czuć poniżane. Po jego śmierci chcą one zawalczyć o to, co powinno się im należeć. Staja się niezależne i pokazują innym mężczyznom i co najważniejsze kobietom, że każdy z nas ma takie same prawa i powinien być postrzegany na równi.


Uwielbiam czytać książki Pani Barbary Wysoczańskiej, która potrafi czarować pięknym słowem. Przeniesie nas w malowniczy świat, a w nim ukryje ważną i ponadczasową historię. Widzimy, jak losy potrafią się powtarzać, czy kobiety już zawsze będą musiały walczyć o siebie? Przepiękna książka, po którą MUSICIE sięgnąć!

„(…), nigdy nie wiemy, co kryje się głęboko w sercu kobiety. Jakie tajemnice skrywa i jakie dramaty próbuje ukryć przed światem”.
Trzy kobiety żyjące w realiach dwudziestolecia międzywojennego w Polsce. W czasach kiedy bycie kobietą świadomą swoich praw, swojej wartości i możliwości było nie lada wyzwaniem.
Trzy zupełnie różne osobowości, charaktery, mentalności.
Ślepy los połączył je jednak za sprawą jednego mężczyzny, który na każdej z nich odcisnął swoje piętno.
24-letnia Rozalia Lubowidzka po 5 latach małżeństwa niespodziewanie została wdową. Nagle otworzyła się przed nią brama ucieczki z piekła, którym był dla niej ten związek – małżeństwo z rozsądku. Jej mąż Ignacy Lubowidzkie, poseł na sejm II Rzeczpospolitej, patriota i szanowany obywatel, PAN idealny, a prywatnie – delikatnie mówiąc potwór, który częstował swoją żonę poniżeniem i traktował jak wydmuszkę, ozdobę, własność – pewnej nocy został zastrzelony przed jedną z warszawskich restauracji. Rozalia przestała być zatem żoną swojego czcigodnego męża, co wlało w jej serce nadzieję na lepsze jutro..
Pewnego dnia Rozalia otrzymuje list z Warszawy od kochanki swojego męża, z błaganiem o pomoc jej chorej córce. Kobieta wie, że musi się z nią zobaczyć..
Do stolicy przyjeżdża też Ada Lubowidzka, siostra Ignacego, której marzeniem jest porzucenie nudnego życia na prowincji i zdobycie o wyższego wykształcenia. Nie do końca świadoma jaką drogę wybiera idąc pod prąd, podejmuje walkę o siebie i dla siebie.
Te trzy kobiety łączy mężczyzna, który nawet po swojej śmierci staje się „demonom” od którego nie sposób się uwolnić.
Czy uda się im zawalczyć o siebie i w tych trudnych dla kobiet czasach odnaleźć swoje miejsce na ziemi?

„Siła kobiet” to niezwykle klimatyczna, kobieca, trudna, piękna i mądra historia o mocy kobiet, o ich odwadze, waleczności, harcie ducha, sile charakteru. O przyjaźni. O życiu w czasach, kiedy kobiety nie miały prawa decydować o sobie i swoich prawach, nie mówiąc już o losach państwa w którym żyły. O tym, ile jest w stanie znieść kobieca psychika i ciało, gdy wciąż gdzieś tam tli się nadzieja na lepsze. No i w końcu o miłości, uczuciu o różnych wymiarach, smakach i zapachach.
Autorka podarowała nam piękną wielowymiarową powieść historyczną paradoksalnie tak bardzo aktualną i ważną tu i teraz. Pozostaje nam tylko czerpać z niej garściami siłę i nadzieję na lepsze.
Jestem urzeczona.

Polecam.

Świetna książka o kobietach, które walczyły o swoje marzenia w niedogodnych czasach. Porywająca i intrygująca.