Słodki smutek

Autor bestsellera „Jeden dzień” proponuje nam słodko-gorzką, zabawną opowieść o dorastaniu i zapierającym dech w piersiach dreszczyku emocji związanym z pierwszą miłością. O tym jak jedno lato na zawsze może zmienić życie.

Małe miasteczko w hrabstwie Sussex. Rok 1997. Szesnastoletni Charlie Lewis nie ma łatwego życia. Matka odeszła z domu, ojciec jest w totalnej rozsypce i absolutnie sobie nie radzi. Charlie odpoczywa jeżdżąc po okolicy na rowerze i podczas jednej z takich przejażdżek natyka się na amatorską trupę aktorską. Grupa przygotowuje właśnie spektakl „Romeo i Julia” jednocześnie namawiając Charlie’go do przyłączenia się do nich. Chłopak jest bliski odmówienia, gdy zauważa dziewczynę i to jest jak – no wiecie – uderzenie pioruna… Dziewczyna, Fran Fisher wpada mu w oko, ale to mało powiedziane. Dla niej udałby się na koniec świata, ale na początek postanawia spróbować z tą trupą. I zaczyna się… Zaczyna się, niezapomniane lato Charliego.

Po wielu latach, trzydziestoośmioletni już Charlie, który niedługo ma zawrzeć związek małżeński powraca pamięcią do tego pamiętnego okresu. Wracają wspomnienia z pewnego lata. Z lata z Fran. Powraca przeszłość. Dochodzi do wniosku, że są pewne zadawnione sprawy, które należałoby załatwić, wyprostować, ale również pogodzić się z samym sobą (sprzed lat).

David Nicholls ujął mnie powieścią „Jeden dzień”. Ta historia nie powtarza tamtej opowieści. Jest całkowicie inna, ale też sądzę, że została napisana dla zupełnie innej grupy odbiorców. Jednak ciągle wiadomo, że autorem jest brytyjski mistrz budowania nastroju i historii miłosnych, które mogą się podobać. Ja choć nie należę do osób, które przepadają za romansami i romantycznymi uniesieniami, to powieści Nichollsa mnie przekonują. Mają to coś, co przyciąga.

„Słodki smutek” – tytuł oksymoron – tragikomedia o pierwszej miłości, stracie, rozstaniu, wybaczaniu, dojrzewaniu, dorastaniu. Mądra, wzruszająca, momentami wstrząsająca. Nostalgiczna. Piękna. Zdecydowanie polecam