Smakosz (barwione brzegi)

Wpierw chciałabym zaznaczyć, że książka została wydana w bardzo precyzyjny sposób. Okładka jest niesamowita, bo zawiera grę iluzji. Wpierw można ujrzeć na niej jasny nos, który otoczony jest ciemną mgłą sugerującą oczy, czyli postępowanie, którego nikt nie odgadnie. Na dole okładki choinki ukazują usta potwora, a raczej jego zęby, gdyż postać bierze od życia wszystko czego pragnie, nawet to, czego mu nie wolno. W drugim spojrzeniu można ujrzeć nietoperza, czyli kogoś całkowicie nieuchwytnego, tak jak zabójca kobiet z książki. Wszystko dzieje się w Central Parku w Nowym Jorku, dlatego okala ją natura. Wielokrotnie mamy podkreślone, że ofiary często to ją podziwiały zanim zostały zaatakowane. Bez względu czy chodziło o niebo, czy coś ponad nim.
Zdecydowanie jest to książka, która została utworzona z wielkim przemyśleniem. Oprócz historii, którą poznajemy od strony komisarza, a później w małych ilościach samego sprawcy, jest też coś jeszcze. Początek rozdziałów zawsze zawiera bardzo mądry cytat, który dotyczy zawsze życia, dobrobytu oraz samej manifestacji. To mądre słowa mniej lub bardziej znanych osób, które zawsze dotyczą tego, co później zostanie nam zaserwowane. Dosyć często mamy podkreślone, że zawsze ważne są szczegóły, istotne fakty, które potrafią umykać, gdy skupimy się na rzeczach mniej istotnych. W ten sposób mamy ukierunkowanie na Smakosza, którego odkryłam zaraz po połowie książki po właśnie takim szczególe. Później wszystko wskoczyło na swoje miejsce:-) Co do treści, to można ją streścić bardzo szybko, ale ja bardziej skupiłam się na drobnostkach. Po pierwsze toczy się śledztwo w sprawie zaginięć kobiet. W momencie, kiedy zaczynamy czytać o prywatnych problemach małżonki komisarza, wydawało mi się, że wkroczymy na obyczajowe tory, ale nie. To tam był ukryty haczyk, który sami musicie odkryć. Ich małżeństwo z pozoru jest wspaniałe, mają wspólne plany, jednak i małżonce umykają fakty z prywatnego życia komisarza, który rekompensuje sobie dwuznacznym zachowaniem każdą stresującą rzecz ze swojej pracy. Matka małżonki jest osobą bezpośrednią, która coś zwęszyła, ale na potrzeby dalszej części jej głos został wyłączony. Jest tu wiele wątków, które mocno się rozkręcają, czujemy to przyspieszone bicie serca, że zaraz się coś wydarzy i nagle ta dam, temat zostaje ucięty. Celem jego jest przemyślenie, czy domyślamy się konkretnych wskazówek odnośnie Smakosza, choć inni ujrzą tylko blokujące wydarzenia. Kwestia tego co dla kogo jest ważne w życiu. Za każdym razem, kiedy policji udaje się odnaleźć zwłoki, mamy opis tego w jaki sposób porywacz rozprawił się z ofiarą. Pałał do nich dziwną opinią, ale więcej wam nie zdradzę. Postacie były ciekawe, czy to seryjny morderca, czy ktoś nowy. Śledztwo zawsze było krok za nim, aż do pewnego momentu. Po lekturze bardziej zastanowicie się nad znajomością swoich osób w otoczeniu w którym przebywacie. Mega dobry kryminał psychologiczny, który pozytywnie mnie zaskoczył. Polecam przeczytać zwłaszcza osobom, które mają się za spostrzegawcze. Tutaj możecie sprawdzić, czy tak jest, czy tylko wam się tak wydaje:-)