Spójrz na mnie BR

Spójrz na mnie
Autor: Nicholas Sparks

Recenzja również na: http://bookparadisebynatalia.blogspot.com

Miłość, namiętność, strach, niebezpieczeństwo, emocje.
Dwoje ludzi z przeszłością.
On nieakceptowany przez rodzinę, ona zastraszana przez nieznajomego.
Uczucie, które zrodziło się w nieoczekiwanym momencie.
Jak potoczą się losy bohaterów? Kim jest stalker?

Colin od zawsze był chłopakiem, który sprawiał kłopoty. Był trudnym dzieckiem, które od najmłodszych lat wszczynało bójki i zostało mu to do dziś. Ciągle się bije i nigdy nie przejmuje się niczym, a zdanie innych go nie obchodzi. Nie jest akceptowany przez rodziców, którzy całe dzieciństwo wysyłali do szkół wojskowych. Żadna z nich nie radziła sobie z nim. Teraz otrzymał ostatnią szansę i wylądował na uczelni, a jest to ogromną ironią, bo od zawsze nienawidzi szkoły.
Colin ma przyjaciela Evana, który stara się powstrzymać go od wszczynania kłótni i bijatyk.
I chociaż mogłoby się wydawać, że to kolejny niegrzeczny facet z dziarami, który myśli mięśniami, jednak okazuje się, że pozory mylą. Z każdą stroną Colin rozbudza miłość czytelnika, wzbudza sympatię. Z każdą stroną pokazuje, że jest całkowicie innym człowiekiem, że nie warto oceniać po zewnętrznej skorupie. I tak oto Colin rozbudził we mnie ciepłe uczucia do swojej osoby.


Maria jest prawnikiem i postanowiła wrócić w swoje rodzinne strony, gdzie podjęła pracę. Czy był to dobry pomył? Nie do końca. Bardzo ciężko pracuje, stara się wykonywać swoją pracę jak najlepiej. I kiedy spotyka Colina, wydaje jej się, że spotkało ją ogromne szczęście. Od razu zrodziło się między nimi uczucie, chemia wybuchała na każdym kroku. Jednak ma ona świadomość, że jest to mężczyzna z przeszłością, z problemami, a co najgorsze, ją też one dopadły. Została poddana stalkingowi. Najpierw otrzymała bukiet z ostrzeżeniem, później prezentem były przebite opony. Sama nie wie, kto to może być. Czy to jej przeszłość ją dopadła? A może to odrzucony szef?

Nicholas Sparks jest autorem, który sprawił, że zaczęłam czytać romanse, a co najważniejsze, polubiłam je. Po jego powieści sięgam w ciemno, ponieważ ufam jego twórczości. Tak samo było z książką "Spójrz na mnie". Kiedy tylko ją dostałam, nie mogłam się doczekać, aż przyjdzie na nią kolej. I przyszedł ten moment. Zaczęłam ją czytać i wiedziałam, że to jest to. Uwielbiam twórczość Nicholasa Sparksa i jego nowa książka oczarowała mnie tak samo jak poprzednie. Może i jest schematyczna, bo autor ma taki styl, ale co z tego? Jest jedynym autorem, którego schematyczność mi nie przeszkadza. Ja z jego książkami za każdym razem odpływam. Zabiera mnie w podróż pełną emocji.
Uważam, że Nicholas Sparks pisze realnie i pokazuje świat, który nas otacza. Czyż nie ma wokół nas cierpienia, radości, rozstań, ludzi, którzy mieli ciężkie dzieciństwo jak Colin, problemów, przeszłości, stalkingu, któremu została poddana Maria?

„Nie miała pojęcia, jak jest blisko ani co może zrobić. Nigdy nawet nie spoglądała przez ramię, ale dlaczego miałaby to robić? Był dla niej nikim, po prostu kolejną twarzą w tłumie…”

"Spójrz na mnie" jest książką, która po kawałku skrada nasze serca, rozbija je na małe kawałki, żeby później poskładać w całość. I chociaż książka ma 500 stron, pochłonęłam ją w jeden dzień. Całą niedzielę spędziłam z nią, ponieważ jest tak cudowna, że nie można się oderwać.
Autor powoli i stopniowo wprowadza nas w życie bohaterów. Pozwala nam wczuć się w ich życie, w nich samych. Cała przedstawiona historia jest z początku delikatna, ciepła, a później atakuje nas chłód, niebezpieczeństwa. Miłość Colina i Marii jest delikatna, pełna uczuć i namiętności, a w połączeniu z okładką książki wychodzi bomba!
"Spójrz na mnie" jest książką, którą czyta się lekko i przyjemnie, ale także jej nie zapomina. Autor w cudowny sposób połączył romans z lekkim wątkiem kryminalnym. Nie brakuje w niej napięcia i emocji oraz strachu o życie bohaterów.
Mimo, że książka wydaje się być gruba, to nie chciałam jej końca. Było mi smutno, że coś tak świetnego już się kończy. Ale taki jest urok Sparksa.

" - Zawsze mówisz prawdę. Między innymi na tym polega twój problem.
- Dlaczego to jest problem?
- Ponieważ ludzie nie zawsze chcą słyszeć prawdę. Jak wtedy, kiedy twoja dziewczyna pyta, czy w jakimś stroju wygląda grubo. Powinieneś ją zapewnić, że wygląda pięknie.
- Nie mam dziewczyny.
- Pewnie dlatego, że ostatniej powiedziałeś, że wygląda grubo, nie dodając słowa o pięknie."