Srebrne skrzydła

Jak wiecie ja i pani Camilla długo nie mogłyśmy znaleźć do siebie drogi. Później na spróbowanie przeczytałam powieść „Księżniczka z Lodu”, która zainteresowała mnie mocno jedynie ze strony obyczajowej. W sumie po kolejnych dwóch latach uznałam, że jednak Autorka zasługuje na kolejne podejście – wiecie, taka druga szansa. W dłonie wpadła mi „Złota Klatka”, która zła nie była, chodź ogromnie zaskakuje mnie kierunek w jakim pani Lackberg poszła.

Podobnie ma się kontynuacja serii „Faye” - „Srebrne Skrzydła”. Nasza bohaterka uchodzi za kobietę twardo stąpającą po ziemi. Prowadzi firmę i stara się funkcjonować tak jak jej to odpowiada. Zemściła się na swoim byłym mężu, ale jednak echo przeszłości odbija się podwójnie i Faye musi stawić czoła złu, które na nią czyha.

Warto zaznaczyć, że dobrze jest znać tom pierwszy, by mieć zarys całej historii. Niemniej jednak jeśli ktoś nie przeczytał „Złotej Klatki”, a bierze się za kontynuację to wielkiej dziury nie będzie.
Co do samego języka pani Camilli nie mam najmniejszych zastrzeżeń – pisze lekko i przystępnie, więc jej powieści naprawdę czyta się ekspresowo. Gorzej już wygląda tym razem fabuła i nasza Faye jako bohaterka pierwszoplanowa. Pani Lackberg nałożyła spory nacisk na wszelaki dobrobyt zamożnego życia. Drogie marki przewijają się przez historię gęsto i aż mi głupio chwilami było, że połowy z nich nie znam, nawet jeśli jestem kobietą. Sama bohaterka jest zaś rozchwiana emocjonalnie i tak po części to nie wiedziałam sama czego od niej wymagać. Erotyka, którą tu Autorka wprowadziła trochę zwiodła mnie na manowce i nie bardzo wiedziałam czego oczekiwać, więc manewr zaskoczenia zdecydowanie się udał.

Nie mówię, że ta powieść jest zła, ale na pewno jest słabsza jak tom pierwszy. Mamy zawirowania i wszystko to co powinna mieć dobra powieść obyczajowa, ale nie ukrywam, że pragnęłam porządnego thrillera psychologicznego, którego tu mi trochę brakło. Zagorzali fani pani Camilli mogą być zawiedzeni, ale w całościowym rozrachunku nie żałuję, że przeczytałam opowieść.

„Srebrne skrzydła” to drugi tom z serii powieści o silnej i zdeterminowanej kobiecie, jaką jest Faye. „Złotej klatce” zarzucałam powolne tempo akcji oraz mało mroczną przeszłość głównej bohaterki. Czy moje wrażenia po przeczytaniu drugiej części uległy zmianie?

Zdecydowanie TAK! Od samego początku powieści dużo się dzieje. Faye cieszy się spokojnym życiem i realizuje swoje marzenia o podboju amerykańskiego rynku ze swoją marką kosmetyków. Jednak szybko okazuje się, że jej pozycja w firmie, którą stworzyła jest zagrożona. Ktoś skupuje akcje od współudziałowców i Faye musi szybko temu zaradzić. Nie jest to jej jedyne zmartwienie, gdyż dostaje wiadomość od policjantów, że jej były mąż uciekł z więzienia. Kobieta jest przerażona i obawia się o swoje bezpieczeństwo. I do tego wszystkiego jeszcze musi zmagać się z policjantką, która za wszelką cenę chce odkryć jej przeszłość. I co do dzieciństwa Faye, a właściwie Matyldy, to muszę zmienić zdanie. W tej części autorka poszerzyła naszą wiedzę na temat koszmaru, z jakim musiała zmierzyć się trzynastolatka i teraz jej zachowanie jest dla mnie bardziej zrozumiałe. W miarę jak codzienność nastolatki obdzierana jest z tajemnicy, zmieniało się moje nastawienie do Faye. Obserwujemy jej przemianę. I to wywołało we mnie potrzebę zastanowienia się, nad wpływem przemocy na nasze wybory i podejmowane decyzje. Ten wątek autorce wyszedł naprawdę dobrze.

Nie podobały mi się i uważam je za zupełnie zbędne, sceny łóżkowe w powieści. Faye jest wyzwoloną kobietą, która korzysta z życia, jednak mnie jej erotyczne przygody kompletnie nie interesowały, więc niechętnie czytałam o jej kolejnych podbojach.
Również wymienianie co chwilę znanych marek torebek, butów czy ciuchów mocno mnie raziło. Okay, już zdążyłam się zorientować, że jest to kobieta sukcesu lubiąca otaczać się drogimi rzeczami. A takie ciągłe podkreślanie wystawnego życia Faye, jest po prostu nużące. Zastanawiałam się także, jak te wszystkie kobiety z powieści potrafią normalnie funkcjonować, spożywając takie ilości alkoholu. One w sumie nic innego nie piją, jak tylko napoje z bąbelkami.

Jednak nadal mocną stroną tej książki jest lekkość pióra pisarki. Historia wciąga i czytelnik nawet nie zauważa, kiedy dociera do końca powieści. Ja sobie bardzo cenię głębsze wniknięcie w przeszłość Faye. To była naprawdę przerażająca podróż do najgorszego koszmaru. Jeśli spodobała się wam „Złota klatka”, to jestem przekonana, że i ten tytuł Was zadowoli.