STAJNIA POD LASEM

Wiatr we włosach. Uśmiech na twarzy. Stukot kopyt. Rżenie konia. A teraz połączcie to wszystko w jedność i zobaczcie, co nam powstanie. Brzmi magicznie, prawda? Otóż to i według mnie właśnie tak wygląda życie osoby, której główną pasją są konie. Okazuje się jednak, że nie zawsze tak to wygląda, gdyż jak z pewnością niektórzy z nas wiedzą, życie nie jest usłane różami, a o niektóre rzeczy trzeba po prostu powalczyć.

Przyznam szczerze, że długo zastanawiałam się, co takiego czeka mnie w tej małej i z pozoru zwyczajnej książeczce. Tytuł i okładka dały mi całkiem sporo do myślenia, ponadto opis także nie pozostawiał złudzeń, że główną rolę w tej opowieści zagrają konie. Niestety moich nadziei, i mimo iż te zwierzęta odgrywają w tej historii dość znaczącą rolę, osobiście odczuwałam niedosyt i całość według mnie powinna wyglądać zupełnie inaczej.

Ewa od zawsze kochała konie i wszystko, co się z nimi wiązało. Po powrocie z Londynu, udało jej się otworzyć pensjonat dla koni, o którym od zawsze marzyła. Jak się później okazuje, nie jest to aż tak proste, jak mogłoby się wydawać. Niestety los nie był dla niej łaskawy, a małżeństwo kobiety najzwyczajniej w świecie ulega rozpadowi, co niesie za sobą nie mało problemów. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że przyszłość jej stadniny stoi pod wielkim znakiem zapytania.

Pomijając fakt, że książka rozpoczyna się jak wiele opowieści rodem z Wattpada, - przez co już na samym wstępnie nie nastawiałam się do niej najlepiej - to ponadto znalazłam tam wiele mało istotnych opisów, bez których całość z pewnością miałaby o przynajmniej kilka stron mniej oraz być może prezentowała się odrobinę lepiej. Ponadto główna bohaterka - Ewa - nie jest postacią, jaką wyobrażałabym sobie w przedstawionych tu wydarzeniach. Po pierwsze jest nijaka i nawet gdybym dokonała największych starań, nie widziałabym jej w świecie rzeczywistym. Jest wyprana z emocji i mimo iż wiadomo, miała ciężko w życiu, to osobiście tego nie kupuję. Czegoś mi tu po prostu zabrakło i obecnie nie jestem już w stanie spojrzeć na to z przymrużeniem oka.

Styl autorki mimo iż nie jest najlepszy, nie jest także najgorszy, gdyż osobiście miałam okazję spotkać się z o wiele słabszym językiem jak i sposobem przedstawiania wizji twórcy. Cała ta powieść z pewnością zyskałaby wiele, gdyby była poprowadzona w narracji pierwszoosobowej, z punktu widzenia Ewy i gdyby w opisach występowały jakiekolwiek jej przemyślenia, z których dałoby się wychwycić, jak ona tak naprawdę to wszystko przeżywa. No i osobiście dokonałabym paru zmian w samej fabule, gdyż - nie oszukujmy się - konie to koszty. Ogromne koszty. A przed założeniem stadniny dla koni trzeba liczyć się z tym, że wydatki będę olbrzymie i zastanowić parokrotnie, czy na pewno chce się w to wszystko pakować. Dobra, rozumiem, kobieta chciała spełnić swoje marzenia, jednak zanim podjęła ostateczną decyzję, mogła chociażby pomyśleć, uzgodnić to wszystko z innymi i zapytać się nieco bardziej obeznanych w tym temacie, jak tak naprawdę prezentuje się ten świat.

Dobra, dobra, jako iż nie lubię być osobą, która wszystko krytykuję, starałam się, naprawdę starałam się dopatrzyć w całej tej opowieści jakichś pozytywów, co szczerze mówiąc było trudne. Na swoim Instagramie pisałam, że podobało mi się przesłanie, co jest prawdą, jednak osobiście nie nastawiałabym się na jakiekolwiek zaskoczenia, gdyż ta książka jest po prostu przewidywalna. Być może kiedyś nie byłabym w stanie o tym napisać, jednak na całe szczęście po pewnym czasie nauczyłam się mówić w prost, że coś mi się nie podoba. No i tak było w tym przypadku.