Sundial

Książkowy debiut autorki „Ostatni dom na zapomnianej ulicy” spotkał się w internecie i również w mojej ocenie z bardzo pozytywnym odbiorem, co automatycznie stawiało jej kolejnej książce wysoką poprzeczkę. Jaka to czytelnicza radość, gdy oczekiwania się sprawdziły, a nawet w jakimś stopniu jeszcze się przewyższyły. ✨

Z wielką przyjemnością mogę mocno polecić tę książkę dla wszystkich wielbicieli mocnych thrillerów, a i nawet lekkich horrorów. Nie wiem czy to dobre określenie, że ta książka jest dojrzalsza od poprzedniczki, ale takie odnoszę wrażenie. Dopracowana jest w równym stopniu, bo po początku nie spodziewałam się, że ostatnie prawie 100 stron, które powoli zaczynają wszystko wyjaśniać będzie takie mroczne, krwawe i odwracające całą fabułę. Nie sądziłam, że ten klimat z początku da się jeszcze mocniej podbić, a jednak autorka poradziła sobie z tym wyśmienicie.🔥

Tylko, żeby moje określenie „powoli zaczyna się wyjaśniać” was nie zmyliło, bo końcówka to niezła jazda bez trzymanki i co tam się dzieje. 🤯😱

Co do fabuły to są takie rzeczy, z którymi na początku się nie zgadzałam i wprawiały mnie w smutek, ale wytłumaczenie dlaczego się tym zajmowano może nie o tyle, że pozbawiło mnie tego smutku ile ugruntowało w tym, że autorka nie bez przyczny przedstawiła ten świat w taki sposób. Oprócz tej enigmatycznej wzmianki nie ma w mojej opinii za dużo o samej fabule, bo ona jest tak złożona i nieoczywista, że bardziej moimi emocjami staram się was do niej zachęcić.😉

Co prawda uważam, że „Sundial” jest mocniejszą i bardziej krwawą książką od „Ostatniego domu...”, więc jest dla czytelników o mocnych nerwach. Dodam jeszcze, że „Sundial” to dla mnie połączenie takich książek jak „Okrutna siostra” Karen Dionne i „Cujo” Stephena Kinga, więc jeżeli czytaliście jedną z nich to „Sundial” powinien wam się spodobać. Ode mnie mocne 9/10. ❤️