Świąteczne morderstwo

Morderstwo odbędzie się

Lubię opowieści kryminalne w starym stylu, wiecie, takie w klimacie kryminałów Agathy Christie czy Francisa Duncana i gdy zobaczyłam ten tytuł w zapowiedziach wydawnictwa bardzo chciałam go przeczytać. I udało się, ale ten kryminał mimo zagadki morderstwa w fabule, mimo świąt w angielskiej rezydencji, przedwojennego okresu i zamkniętej społeczności w której dochodzi do zbrodni, niestety przez większość książki nudzi, a zakończenie i rozwiązanie sprawy rozczarowuje. Być może jest to wynikiem tego, że jest to debiut autorki, ale blurb i opis na okładce wprowadzają czytelnika w błąd, bowiem intryga nie jest błyskotliwa, ani brak tu czarującego dowcipu, zapewne te przekomarzania między rodzeństwem Westburych miały wprowadzać element humorystyczny, ale mnie one wcale nie bawiły. Dobrze, że książka nie jest długa a rozdziały krótkie, dzięki temu lektura aż tak bardzo się nie dłuży.

Co do fabuły, to rzecz dzieje się w okresie świąt Bożego Narodzenia w wiejskiej posiadłości lorda i lady Westburych, którzy na Wigilię zaprosili prócz trójki swoich dzieci: Stephena, Edwarda i Lydii, przyjaciół domu czyli Hugh Gavestona, przyjaciela od lat dzieciństwa Lydii, wypychacza zwierząt, który w powieści pełni rolę detektywa-amatora, państwa Ashwell, Rosalindę i Williama, Freddiego Ramplinga, Davida Campbell-Scotta i gościa honorowego lady Olivii, polityka Anthony'ego de Havillanda. Dramat zaczyna się w świąteczny poranek gdy zostaje znaleziony martwy jeden z gości, mianowicie David Campbell- Scott. Jego ciało leży na śniegu, obok niego pistolet, a do zwłok prowadzi tylko jedna para śladów. Zebrani w Westbury Manor obstawiają samobójstwo, ale Hugh ma co do tego faktu wątpliwości, czemu bowiem bogaty, szczęśliwy człowiek, który dopiero co powrócił z Malajów, miałby targnąć się na swoje życie? Hugh postanawia dowiedzieć się prawdy i rozwiązać tę kryminalną zagadkę.

Wiecie co jest najgorsze, że nic mnie nie zachwyciło w tym kryminale, ani bohaterowie, ani detektyw - amator, który prowadził śledztwo, ani rodzeństwo Westburych, którzy mnie tylko irytowali, ani konstabl Jones, który przekręcał nazwiska, chyba miało być to zabawne, ale mnie nie śmieszyło. Nie byłam zainteresowana, kto zabił i mimo że do końca nie wiadomo kto jest mordercą, to akurat autorce się udało, to nie czułam podekscytowania ani satysfakcji, że oto znam rozwiązanie zagadki śmierci Campbell- Scotta. Przyznam, że nudziłam się przy lekturze i irytował mnie zabieg wprowadzenia wszechwiedzącego narratora przez autorkę, który od czasu do czasu dodaje komentarz, nie wiem czemu, ale irytowało mnie to.

Książka kusi okładką i zapewnieniami, że fani prozy Christie będą zachwyceni, ale ja dałam się zwieść i rozczarowałam się. Ale ani nie polecam ani nie odradzam Wam lektury "Świątecznego morderstwa", zdecydujcie sami i koniecznie dajcie znać jakie Wy macie odczucia po lekturze, jeśli sięgnięcie po ten debiut.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Zysk i S -ka.

Nic tak nie podgrzewa atmosfery w mroźny i śnieżny świąteczny poranek jak morderstwo, prawda? ;) Coś musi w tym być, skoro powstało już tyle książek opartych na podobnym motywie. “Świąteczne morderstwo” Ady Moncrieff to kolejna powieść z tego nurtu, napisana co prawda współcześnie, ale stylizowana na klasyczny kryminał z pierwszej połowy XX wieku.

Parę słów o fabule: podczas świątecznego przyjęcia u lady i lorda Westburych dochodzi do makabrycznego incydentu - ginie przyjaciel rodziny, David Campbell-Scott. Chociaż na pierwszy rzut oka wygląda to na samobójstwo, wiele elementów nie pasuje do tej teorii. Zaprzyjaźniony z córką gospodarzy Hugh Gaveston bierze sprawy we własne ręce i rozpoczyna drobiazgowe śledztwo, aby wykryć mordercę.

Pod względem miejsca i czasu akcji, klimatu, grupy bohaterów, a nawet okładki, powieść bardzo przypominała mi “Zbrodnię wigilijną” Georgette Heyer, którą czytałam rok temu. Ale to świadczy tylko o tym, że Moncrieff dobrze poradziła sobie z zadaniem stworzenia klasycznego kryminału, skoro jej literacki debiut do złudzenia przypomina książki sprzed prawie wieku. Chociaż zagadka kryminalna była trochę lepiej przemyślana u Heyer, to jednak powieść Ady Moncrieff bardziej przypadła mi do gustu.

Wśród bohaterów mamy ciekawą mieszankę przedstawicieli brytyjskiej socjety: od tych starszej daty, dbających o pozory i konwenanse, przez zbuntowane dzieci Westburych (choć każde zbuntowane jest na zupełnie inny sposób), aż do zdegenerowanego młodego alkoholika. Powieść pełna jest odpychających postaci, z których każda mogłaby być mordercą, ale równoważy je Hugh, którego z kolei bardzo polubiłam i z zainteresowaniem śledziłam jego detektywistyczne postępy. Zapewne uważny czytelnik szybko mógłby zorientować się, która z zamkniętych w posiadłości Westburych osób popełniła zbrodnię, ale ja wolę dać się porwać nurtowi historii, niż po drodze analizować w myślach wszystkie niuanse, więc zakończenie dostarczyło mi takiej dawki zaskoczenia, jaką lubię.

O ile można tak powiedzieć o książce z trupem w tle, to spędziłam ze “Świątecznym morderstwem” przyjemny czas. Podobał mi się styl autorki i jej inteligentny, nienachalny dowcip, dodający powieści lekkości. Liczę, że nie będzie to jedyne literackie dziecko Ady Moncrieff, bo mam nadzieję na kolejne spotkanie z jej piórem.