Szafarz

Z uwagi na mniejszy druk ciaśniej osadzony, książkę czytałam troszkę dłużej niż zazwyczaj. Powiem wam, że chyba nawet gdybym mogła przeczytać ją na raz, to bym tego nie zrobiła. Może dziwnie to zabrzmi, ale są czasami takie książki, gdzie żal się robi, kiedy mamy dojść do końca. Z jednej strony bardzo chcemy tam dotrzeć, gdyż wciąż coś się tutaj dzieje i trudno jest nie czytać jej dalej, ale gdy zdaję sobie sprawę, że niebawem ją skończę, jest mi zwyczajnie smutno. Tutaj naprawdę wystąpiły dwie wielkie sprzeczności. Po pierwsze nie ma tutaj idealnych postaci, każdy zgrywa twardziela, a niekoniecznie nim jest. Postacie potrafią być niewychowane, ale akceptujemy to, bo poznając powód tych zachowań, zaczynają być jak najbardziej zrozumiałe. Tutaj nie ma litości, jest wóz albo przewóz, konkretna akcja i albo ci się ona spodoba, albo nie. Opisy są bardzo dokładne jeśli chodzi o mijane przez postaci rzeczy, uliczki, otoczenie, ale zawierają ogólny obraz i słowo które sprawia, że nic więcej nie trzeba dodawać. Taki minimalizm odzwierciedlający właśnie charakterność postaci. Kolejną sprzecznością były same osoby, które swoim opisem i zachowaniem ukazywały ludzi twardych, ale mało inteligentnych, podczas gdy w trakcie rozmowy byli bardzo spostrzegawczy, czytali między wierszami i jakby ukrywali to, że mogą ubiec przeciwnika nawet w jego myślach. Nieraz na coś spojrzeli i cała prawdopodobna historia układała się w ich umysłach. Dialogów nie jest dużo, ale jeśli są to również szorstkie i przeznaczone na konkretne słowa. Akcja jest niewątpliwie bardzo dynamiczna. Nawet chwile zapomnienia postaci są jakby wyryte w murze, gdzie krótko się opierają, a potem akcja dzieje się jakby ktoś orał pole:-) Takiego podejścia po tej książce się nie spodziewałam. Co ciekawe mamy tu trupa i trzeba odnaleźć sprawcę tej makabry, więc przygotujcie się na krwawość i ordynarność z domieszką własnych prywatnych spraw, które mocno kogoś będą tutaj rozpraszały. Jak na kryminał przystało, naprawdę jedna z mocniejszych książek:-)