Szlaki życia

Sznur błyskawicznie napiął się, stopy zawisły tuż nad dywanem. Ciało z łoskotem spadło na podłogę. Dziewczyna leżała półprzytomna, a nad nią z nożem w dłoni stał Załuski. Pochylił się nad samobójczynią i sprawdzał tętno. Otworzyła oczy. – Gdzie ja jestem? – szepnęła. Jej wybawca uśmiechał się, kręcąc głową. – W domu, ale niedużo brakowało. – Skąd pan tu się wziął? – wydusiła. – Zabrakło mi cukru i przyszedłem pożyczyć. Drzwi były otwarte, to wszedłem. – Zamknęłam drzwi, dobrze to pamiętam. Mężczyzna wzruszył ramionami. – Dlaczego? – spytał. – Co dlaczego? – Dlaczego chciałaś odebrać sobie największy dar? Co było tak ważne, że chciałaś oddać życie? – To nie pańska sprawa. Proszę mnie zostawić. Nie miał pan prawa wchodzić w moje życie. Mężczyzna podniósł się i podszedł do okna. Otworzył je. Patrzył nic nie widzącym wzrokiem na Kościół Mariacki. Fragment książki