Tajemnica błękitnej alkowy

Sprzedawca dywanów, Carl-Ivar Olsson, jest właścicielem sklepu z orientalnymi dywanami, znającym się na rzeczy i z pasją wykonującym swój zawód. Ma żonę i dwójkę dorosłych, ustatkowanych dzieci. Prowadzić sklep pomaga mu siostrzenica, która ma ambicje jak najwięcej dowiedzieć się o dywanach od swojego wujka i wyrosnąć na jego godnego następcę.
W trakcie służbowej podróży do Stambułu Carl-Ivar Olsson zostaje brutalnie zamordowany. Policyjne śledztwo przebiega równolegle w Szwecji (gdzie żył sprzedawca dywanów) i Turcji (gdzie został zabity).
Komisarz Claes Claesson jest akurat w szczególnym momencie, bo po raz drugi zostaje ojcem i jest na urlopie rodzicielskim. Jednak to właśnie on dostaje propozycję, żeby udać się do Stambułu i współpracować z turecką policją. Staje przed dylematem, czy może wyjechać w takim momencie, zostawić żonę z córkami i nie być świadkiem pierwszych dni życia swojego nowonarodzonego dziecka.
O fabule już dość. Mogę jeszcze wspomnieć, że w szwedzkim miasteczku ma miejsce jeszcze kilka dziwnych zdarzeń, a we wszystkich sprawach przewijają się dywany.
Ciekawostką jest, że ta część serii rozpoczyna się dokładnie tą sceną, którą zakończył się tom szósty - "Pocieszyciel". Cieszę się więc, że poszłam za ciosem i przeczytałam obie części bezpośrednio jedną po drugiej. Ale można oczywiście sięgnąć po tę książkę, nie czytając pozostałych tytułów serii.
Ożywczym zabiegiem dla całego cyklu jest umiejscowienie części akcji w innej niż dotychczas lokalizacji. Tym bardziej, że jest ona znacząco inna w kontekście kultury, architektury czy atmosfery od sennego, szwedzkiego miasteczka. Czy był to świadomy zabieg autorki, mający na celu odświeżenie cyklu? Tego nie wiem, ale na pewno "wrzucenie" szwedzkich policjantów do Stambułu wybija z pewnej rutyny czytania kolejnego skandynawskiego kryminału.

* Powyższa opinia jest fragmentem mojej recenzji.
Całość do przeczytania tutaj:
https://zaczytanadosamegorana1.blogspot.com/2016/07/recenzja-ksiazki-smierc-sprzedawcy.html

„Tajemnica Błękitnej Alkowy” to historia bardzo klimatyczna, jak stare domy, które skrywają przeróżne sekrety. Autorka stworzyła fabułę opartą na prawdziwych wydarzeniach sprzed ćwierć wieku. Napotkany gdzieś po drodze opuszczony, stary dom stał się inspiracją do powieści owianej magia minionych lat. Takie domy kryją wiele tajemnic, dobre bądź złe wspomnienia, przeżycia zaklęte w datach, przedmioty i meble, będące milczącymi świadkami zdarzeń oraz pamiętniki w pustych szufladach.
Wyjazd do lasu, zepsuty samochód i w konsekwencji „nocleg” w opuszczonym starym domu. Brzmi trochę jak horror, ale tym nie jest. Dwie pary zmuszone zostają do spędzenia nocy w środku lasu, a im wydaje się, że w środku niczego. W nocy wszystko wszak wygląda inaczej, niż w promieniach słońca. Dom jest opuszczony, zaniedbany i brudny, minęły czasy jego świetności. Co byście zrobili, gdybyście znaleźli się w takiej sytuacji? Ja chyba postąpiłabym jak te cztery osoby. Pomyszkowałabym, przeszukałabym kąty w nadziei znalezienia czegoś ciekawego. Ale chyba nie takiego znaleziska oczekiwali bohaterowie tej opowieści. Znaleźli pokój, w którym królowała ta sama data 15 marca, zmieniał się tylko rok – i tak trzydzieści razy. Odkryli jeszcze coś, pamiętnik właścicielki, z którą te daty są ściśle związane.

Tak zaczyna się opowieść snuta niespiesznie przez Magdalenę Ludwiczak, pisarkę, którą miałam okazję poznać podczas lektury jej wcześniejszej książki Dziewczyna z zaułka. Widać, że autorka rozwija się i coraz lepiej pisze, bo ta powieść jest lepsza od swojej poprzedniczki.

Trudno określić głównych bohaterów tej historii. Zdecydowanie są to dwaj bracia bliźniacy Piotr i Paweł oraz ich towarzyszki Renia i Anna. Ale zastanawiam się czy palmy pierwszeństwa nie oddać Liliannie, malarce-amatorce i właścicielce tajemniczego memuaru.

Wspomniane pary umilają sobie bezsenną noc czytając wspomnienia nieszczęśliwej dziewczyny, a później kobiety. Powoli historia nabiera kształtów i wciąga bez reszty. Co skrywa w sobie ów pamiętnik? Jakie losy spotkały jego posiadaczkę? Skąd wzięły się zagadkowe daty i co oznaczają? Dlaczego jeden z pokoi jest zamknięty na głucho? Nie mogę zdradzić, żeby nie psuć wam przyjemności z lektury powieści Tajemnica Błękitnej Alkowy, więc na te i inne pytania sami musicie znaleźć odpowiedzi.

Tajemnica Błękitnej Alkowy to zgrabnie napisana powieść obyczajowa z wątkiem sensacyjnym i ciekawymi bohaterami. Motyw Lilianny jest chyba najlepszy i wysuwa się na pierwszy plan. Historia właścicielki pamiętnika jest zdecydowanie najbardziej interesująca i te fragmenty czytało mi się najlepiej. Cofnięcie się w czasie i poznawanie tego, co było, wyszło autorce najlepiej. Może następnym razem Magdalena Ludwiczak skusi się na napisanie powieści historycznej. Kto wie?

Tajemnica Błękitnej Alkowy to opowieść o samotności, cierpieniu, bezradności i rezygnacji z uroków życia, i w końcu o prawdziwej przyjaźni i wszystkich kolorach miłości. Wielki sekret skrywany przez lata, prawdziwa zbrodnia (?), strach przed ludźmi i światem, to składowe tej historii. Emocjonalna i emocjonująca powieść. Bardzo przyjemnie spędziłam czas na lekturze tej książki. Polecam.