Tajemnice przyjaźni

Czasami po przeczytanej książce jest mi jakoś dziwnie, jakby bohaterzy nie do końca mnie przekonali swoją historią. Z pewnością czuć tutaj ból postaci, jednak nie brałam tego do siebie, bo ich historia nie była do końca szczera. Niby starali się wydobyć z wnętrza dawne bóle i poczuć po wszystkim ukojenie, jednak nie dochodziło do niego przez zatajone fakty, których utrzymywania w tajemnicy długo nie pojmowałam. Opowieść z pewnością ma przesłanie, by nie oceniać ludzi po ich ubiorze, bo nigdy nie wiadomo jaką drogę przebyli, by tak wyglądać. Dawna przyjaźń dwóch kobiet i ich stanu materialnego odmieniła się o sto osiemdziesiąt stopni. Choć jedna z nich miała dostatnie życie, to jednak matczynej miłości jej zabrakło. Czas był przeliczany na złotówki, a ramię, które powinno służyć pomocą, zawsze było czymś zajęte. U drugiej z kolei rodzinne grono zawsze było obecne i nieraz zastępowało modne ciuchy, czy też markowe buty. Często rezygnowali z przyjemności, by przetrwać kolejny dzień, lecz tutaj nikt nie był samotny. I jak to mówią, że fortuna kołem się toczy, tak też tutaj odmieniła życie bohaterów. Jednych na lepsze, drugich na gorsze. Obie już kobiety nie miały ze sobą kontaktu przez dziesięć lat. Do tego czasu układały sobie życie jak potrafiły nie biorąc pod uwagę sekretów, które zaczęły przybierać na sile. Po latach spotykają się i dzielą opowieściami. Wychodzi jednak na to, że szczerość gra tutaj drugie skrzypce. To opowieść dwóch kobiet, lecz jak sądzicie, dlaczego dojdzie do nich ktoś płci przeciwnej? Czyżby i on miał coś na sumieniu? Koniec daje przedsmak tego, co musi nastąpić, czyli części drugiej. Tak naprawdę miesza się tutaj obyczajówka z lekkim kryminałem o wydźwięku psychologicznym. Druk nieco mniejszy, jednak szybko się ją czyta. Niby jest lekka, ale tematy w niej poruszane potrafią przytłoczyć. Jestem ciekawa części drugiej, bo koniec tak naprawdę jest tutaj początkiem czegoś innego. Warto ją przeczytać, gdyż człowiek później w wieku kwestiach zmieni swoje zdanie.