Taniec z Elvisem

Peggy Brown potrafi nie tylko zaskakiwać, ale też obnażyć człowieka z tajemnic, nawet jeśli jest księdzem, czyli osobą cieszącą się zaufaniem publicznym. Tutaj ten obraz został odwrócony, odczarowany, a bogobojność oraz modlitwa praktycznie nie istnieje. Nie pomagają żadne zakazy kościelne, złożone śluby czy przykazania. Autorka pokazuje, że człowiekiem rządzi tylko natura, a nie hierarchowie kościelni i koloratka. Nic nie powstrzyma nas przed pożądaniem, nałogami czy innymi żądzami. To silniejsze niż wszystko inne. Silniejsze, bo dyktowane prawem natury – jedynym, które słucha człowiek.

Ta pokusa najczęściej wiedzie do grzechu, dając chwilowe złudzenie szczęścia, zapomnienia. To właśnie temu ulegli kochankowie. W mojej ocenie są to więc postaci tragiczne. Ich romans nie miał prawa się wydarzyć, nie ma prawa ujrzeć światła dziennego, nie zyska społecznej akceptacji. Oboje żyją jak amoku, zamroczeni, pozbawieni hamulców. Przed tym, co za chwilę się wydarzy nic ich nie powstrzyma. Co gorsza – oni na to czekają. Wypełniają pustkę, oczekując niemożliwego, czyli poczucia prawdziwej, spełnionej miłości.

Należy jednak zadać sobie pytanie: czy kochankowie nie mają prawa jej oczekiwać? Czy grzechem jest pragnienie miłości czy sam akt? Czy w ogóle to, co ich łączy, można nazwać miłością? Czytając "Taniec z Elvisem", zadałam sobie te pytanie kilkakrotnie. Nie znalazłam jednoznacznej odpowiedzi, ale może inni będą umieli rozstrzygnąć ten spór.

cała recenzja: http://www.kulturalnerozmowy.pl/2021/11/recenzja-ksiazki-peggy-brown-taniec-z.html

Zastanawialiście się kiedyś nad tym jakby to było gdyby księża mieli normalne rodziny?
Ja wielokrotnie i uważam, że tak właśnie być powinno! Jak to zostało świetnie ujęte w słowa: Jesteśmy istotami seksualnymi, więc niech ten pierwszy rzuci kamieniem, co nic na sumieniu nie ma..

Julita - matka dwójki dzieci, samotna, niezaspokojona, ale zarówno odpowiedzialna...

Błażej - samotny, zagubiony i uzależniony od alkoholu ksiądz wikariusz, pełniący posługę w londyńskiej parafii, do której należy Julita.

Oboje są sobą zauroczeni od pierwszego wejrzenia, jednak ich uczucie jest zakazanym owocem, a ten jak wiadomo nam wszystkim zawsze smakuje najlepiej...
Ciężka, ale jednocześnie magiczna relacja na Amen zawładnie ich umysłami.
Julita prawie za punkt honoru stawia sobie uwiedzenie Błażeja, który by móc puścić hamulce musi najpierw wlać w siebie litry alkoholu. Kiedy procenty zaczynają w nim buzować, wikary okazuje się pragnącym czułości i zbliżenia zagubionym grzesznikiem. Okazuje się też niezwykłym kochankiem, przy którym Julita znajduje ukojenie swojego pożądania. Kiedy Błażej trzeźwieje wtedy odkrywa swoją drugą twarz, która każe mu odpokutować swoje grzechy...
Jak potoczą się losy bohaterów? Tego musicie już dowiedzieć się sami, bo zdradziła bym za dużo i odebrała Wam przyjemność czytania, a ta zapewniam Was jest ogromna.

Autorka poruszyła w swojej książce temat bardzo trudny, kontrowersyjny, nazywany wręcz tematem tabu. Pokazuje nam jak często mamy do czynienia z obłudą księży i Kościoła, w którym upatrujemy tak często wzorców do naśladowania. Uświadamia nam, że księża to też istoty, które mają w sobie potrzeby jak każdy inny człowiek. Wstąpienie do seminarium i przyjęcie święceń nie powoduje, że znika z nich normalna fizjologia jaką jest seksualność. Temat ciężki i rzadko pojawiający się w książkach, ale Peggy Brown - autorka odważyła się go poruszyć i bardzo słusznie, bo może wielu ludzi skłoni to do własnych refleksji.

https://www.instagram.com/p/CWmCSfAMuRe/

Zakazany owoc kusi, kusił i kusić będzie. Tak po prostu jest. Na drugi plan schodzą konsekwencje, czy obietnice, które za sobą niesie. Możliwe, że są w życiu takie sytuacje, które sprawiają, że tracimy kontrolę nad rzeczywistością, sytuacje kiedy zdrowy rozsądek akurat udaje się na urlop, a my ślepo gnamy tam, gdzieś pójść nie powinniśmy. Bo przecież nie wypada, bo co ludzie powiedzą, bo jak ja spojrzę sobie w oczy? Jednocześnie pożądanie jest siłą przeogromną, każdy z Nas jest osobą seksualną, każdy z nas ma pragnienia, fantazje, takie o których się nie mówi, ze wstydu, z zażenowania...Temat tabu poruszony przez Autorkę jest kontrowersyjny i ta kontrowersja była myślę zamierzona. Ktoś w końcu miał odwagę powiedzieć: tak jestem Kobietą i mam ochotę na Księdza i nie w kontekście spowiedzi. Autorka to zrobiła!
Losy dwóch ludzi, jedno Grzech, drugie Pokusa. Każde z nich poranione, doświadczone, pragnące miłości, przynależności do kogoś. Nie usprawiedliwiam, nie oceniam, nie neguję, nie rozgrzeszam. Przeczytałam książkę. Mam mieszane uczucia, nie tyle co do tematu i sposobu pisania Autorki, bo to akurat było w porządku. Nie polubiłam jednak bohaterów, nie umiałam poczuć z nimi więzi, a sposób w jaki prowadzili ze sobą dialogi - nie rozumiem i chyba nie zrozumiem i było mi niesmacznie wewnętrznie. Wiadomo jednak, że każde z nich borykało się z demonami, tak więc "rozgrzeszam" ich sposób prowadzenia rozmów, a raczej wymieniania wiadomości na WhatsAppie.

Sięgnięcie po książkę dostarczy Wam wrażeń, emocji i gęsiej skórki to mogę Wam zagwarantować. Nie jest to też pozycja, o której po przeczytaniu zapomnisz, jeśli podczas czytania umiesz wyłuskać drugie dno tej pozornie prostej opowieści. Zaburzenia, nałogi, kompleksy, niezrozumienie siebie i niezrozumienie nas przez otoczenie, traumy - pod tym kontem warto zastanowić się nad tym,czy bez takich "szram" w ogóle wskoczyliby bohaterowie w taką relację?
Skuście się, poznajcie ich historię osadzoną w Londynie, poczujcie klimat emigracji, na chwilę wejdźcie w ich buty przemierzając ich historię swoimi oczyma.

Ulegamy pokusom na tyle na ile pozwala nam sumienie. Kto nas rozlicza, jeśli już zdecydujemy się na to? Oczywiście My sami! Siła Wyższa potrafi przebaczyć, jesteśmy grzeszni - popełniamy błędy, często sami się za nie katujemy bezlitośnie. Czy mamy prawo żyć bez oceniania? W zależności od pogody ducha jaką w sobie mamy, jeśli oceny innych nam nie przeszkadzają, postępujemy zgodnie z własnym sumieniem. Oczywiście są jakieś ogólnie przyjęte normy i zasady, które ostatecznie wymyśliliśmy przecież sami - My ludzie (grzeszni, popełniający błędy, upadający pod ich ciężarem). Biorę tyle na ile pozwala mi moje sumienie, ile jestem sam w stanie udźwignąć - wcześniej czy później wybije to co nas dręczy! Wszystko w zgodzie z sobą!
Jak oceniam książkę Peggy Brown?
Mnie książka zaciekawiła. Niekoniecznie wszystko zostało w tej historii wyjaśnione, dopowiedziane, ale to właśnie jest cudowne ponieważ to czytelnik zostaje postawiony w roli obserwatora, który z zarysu zaprezentowanych okoliczności i trudnych wyborów, przed jakimi stoją bohaterzy sam wyciągnie kontekst, dokładnie go przeanalizuje, by koniec wyciągnąć wnioski.

"Poczuła na swoich wargach delikatny dotyk jego ust, które, jak on cały, drżały… Przejęła inicjatywę i wysunęła język powoli i delikatnie. Otworzył swoje wargi i z ogromną namiętnością odwzajemnił to, co ona zaczęła. Przytulił ją mocno ręką do siebie. "

Historia niespotykana, gdzie jest bardzo mało takich historii na rynku wydawniczym! Mało tego z taką książką spotkałam się po raz pierwszy. Nauczycielka i Ksiądz... Co za połączenie! Od razu wiedziałam, że to będzie mocna książka. Zakazany owoc smakuje najlepiej....

Julita to nauczycielka w londyńskiej szkole, która skończyła studia teologiczne. Kobieta ma dwójkę dzieci i niedokończone tematy z byłym mężem. Na swej drodze poznaje Błażeja- wikariusza... Przystojny, młody i niedostępny. Kobieta pragnie, go bliżej poznać, a młody wikariusz oddaje jej się w ręce i mają płomienny, egzotyczny romans... Z czasem Julita zauważa, że oboje się w sobie zakochują, jednak Błażej coś ukrywa. Na każdym spotkaniu mówi co innego, zupełnie jakby miała do czynienia z nałogowym mitomanem. Trudna, erotyczna relacja robi się nieco toksyczna. Co na to ludzie? Jak się skończy historia zakazanej miłości? Czy z takiej relacji może wyjść coś dobrego?

Przyznam szczerze, że nigdy nie miałam okazji czytać podobnej historii o zakazanej miłości, a jak to w życiu bywa zakazany owoc smakuje najlepiej. Ile tu płomiennych emocji! To rzadkość tak mocno wejść do świata książki, gdzie czuje się jak jeden z bohaterów i zamykam się na obecny świat. Historia jest nietuzinkowa, autorka ma świetny styl przez co książkę czyta się bardzo szybko. Mnóstwo emocji, erotyzmu i pikanterii.

https://www.instagram.com/p/CU5rIQpMGeb/

Peggy Brown napisała bardzo dobrą książkę. I wcale nie jest to (wbrew pozorom) lektura jednowymiarowa, której treść sprowadza się do opisów namiętnych zapasów w sypialni i poza nią. Takowe oczywiście w książce są (możecie poczuć się uspokojeni!), jednak dużo ważniejsze (przynajmniej w moim odczuciu) jest dla autorki to, co czują i jak wszystko przeżywają główni bohaterowie. "Taniec z Elvisem" to bardzo głęboka w swej treści, mądra książka, w której nie wszystko jest wyjaśnione, powiedziane, a czytelnik zostaje postawiony w roli obserwatora, który z zarysu przedstawionych sytuacji i problemów musi wyciągnąć kontekst, przemyśleć go i wysnuć na koniec wnioski. I są to wnioski bardzo różne, dotyczą one jednak tego samego - istoty szczęścia i prawa do tego, aby żyć tak, jak się chce. Według własnych zasad. Nie oglądając się na innych. Żyć dla siebie, a nie dla oczekiwań innych. Warto wysnuć te wnioski samemu.

Coś na półce z wielką przyjemnością zaprasza do lektury i z radością podjęło się roli jednego z patronów medialnych omawianej lektury. Książki takie jak ta warto jest czytać. Zapraszam więc do lektury!

To nie jest zwykła książka🤭To historia jakich mało na rynku wydawniczym🤭Temat tabu, który urzeczywistnia się każdego dnia. Od lat. Kobieta i Ksiądz. Związek tych dwóch osób nie jest dozwolony. Co jednak, gdy w grę wchodzą pierwotne instynkty?🤯

Julita jest nauczycielką w londyńskiej szkole. Ma dwójkę dzieci, skończyła studia teologiczne. Pewnego dnia poznaje Błażeja. Młody wikariusz od razu zwraca Jej uwagę. Młody, wysoki, przystojny i... Zakazany😅Kobieta postanawia Go bliżej poznać. Ułatwia Jej to fakt, że Ten zaczyna pracę w tej samej szkole😅

Obydwoje zbliżają się do siebie. Zaczynają czuć pociąg fizyczny.Spotykają się potajemnie, by nie wzbudzać sensacji. Wszystko wydaje się być w porządku. Któregoś razu jednak Julita zauważa, że Jej kochanek miesza się w tym, co mówi. Raz opowiada jedno, a przy kolejnym spotkaniu zupełnie coś innego. Zupełnie jak kłamał w żywe oczy🤔Kobieta zaczyna podejrzewać, że ma On schizofrenie. Jednak, czy faktycznie ma rację? 🤔Czy ta relacja ma szansę przetrwać? 🤔Co na to ludzie? 🤔Co ksiądz proboszcz? 😅

Przyznam się Wam, że od dawna fascynują mnie takie historie❤️Takie zakazane, które nie mogą ujrzeć światła dziennego,bo przecież nie wypada..

Julita to kobieta dojrzała, po przejściach ale świadoma swej wartości. Błażej natomiast, jako młody wikariusz nie do końca dojrzał do roli kapłana. Ewidentnie szuka rozrywki, interesuje się kobietami, pragnie ich bliskości. Widać, że będąc na parafii "zerwał się że smyczy" trochę😅Szasta pieniędzmi, popisuje się.

Jest jednak pewna rzecz, z którą mężczyzna się zmaga.. Jednak tę kwestię musicie doczytać sami😊
Przykre jest to, jak wielu księży z pewnością żałuję swoich decyzji. Przecież ksiądz też człowiek! Jak każdy mężczyzna czasem obejrzy się za atrakcyjną kobietą.