Telefonistka z ulicy Próżnej

Witam, dziś mam dla was recenzję książki Telefonistka z ulicy Próżnej autorki Weroniki Wierzchowskiej.

Telefonistka Hanna to typowa szara myszka, nierzucająca się w oczy kobieta. Myśli o sobie, że jest przeciętna, a jej uroda faktycznie uchodzi za urodę telefonistki.
Wszystko zaczyna się, kiedy z nudów i może trochę z ciekawości Hanna podnosi słuchawkę i podsłuchuje rozmowę. Poznaje bogatą rodzinę arystokratów, którzy niejedno mają na sumieniu. Kobieta, jednak znajduje się w świecie intryg oraz tajemnic które doprowadzają ją do niebezpieczeństwa.

Książka zawiera bardzo ciekawe wątki, gdzie niepozorna cicha muszka dowiaduje się czegoś czego nie powinna wiedzieć. Jak to w życiu bywa ciekawość i nuda wygrywa. Mamy tutaj XIX wiek, gdzie wszystko zaczyna się zmieniać pojawia się bardzo ważny dla nas prąd elektryczny, fonograf oraz telefon. Najśmieszniejsze jest to, że telefon i różne elektryczności uchodzą za niebezpieczne czary. Zaczynają też występować najgorsze najbardziej uzależniające w naszym świecie narkotyki.
Mamy tutaj do czynienia ze światem władzy i pieniędzy, gdzie wszystko można załatwić, właśnie gdy jest się kimś ważnym.
Autorka porusza problemy z jakimi zmagały się rodziny arystokratów. Kazirodztwo, choroby, znęcanie się nad słabszymi, czy wiele innych, ciekawych uzależnień.
Tajemnice, rozwiązywanie zagadek, czy pomoc innym, kiedy przyjaciel znajduje się w niebezpieczeństwie.
Można wyciągnąć wnioski, że nieważne, czy ktoś jest szara myszką i nie zdaje sobie sprawy z posiadania przyjaciół nie należy lekceważyć takich osób.
Wciągająca historia o tajemniczych zagadkach, przyjaźń, niebezpieczeństwo. To wszystko. Znajdziecie w tej książce o szarej telefonistce.

Telefonistka Hanka Kabała pracuje w centrali w Warszawie. Pewnej nocy podsłuchuje rozmowę. Złamanie regulaminu sprawia, że życie Hanki nabiera rozpędu. Jej uporządkowany świat legnie w gruzach, a ona sama zostaje wkręcona w środek intryg i rodzinnych tajemnic arystokratów…
Autorka stworzyła postać nijakiej bohaterki o wdzięcznym nazwisku, pięknym głosie i… skrywanej inteligencji. Hanki nikt nie docenia. Gdy szara myszka postanawia zmienić swoje życie, na jej drodze staje arystokrata Gustaw Herst, który przez telefon zleca przestępstwa. Nadmierna ciekawość telefonistki skutkuje niebezpiecznymi przygodami i nieznanymi emocje. Kobieta imponowała mi swoją postawą w krytycznych momentach, zaskakiwała czynami i słowami, choć momentami jej wolność była ograniczona, a życie wisiało na włosku.
Fabuła z tajemnicami rodzinnymi i skomplikowaną intrygą wciągnęła mnie. Do tego ucieczki, pościgi, porwania, aresztowania, podsłuchiwanie, narkotyki. Z historycznej obyczajówki zrobiła się powieść z rozbudowanym wątkiem kryminalnym, w którym ważną rolę odgrywają telefony. Jednak władza i pieniądze to potężna broń. Herst traktuje ludzi jak zabawki, którymi dowolnie można majstrować. Nie tylko on manipuluje ludźmi. W pewnym momencie straciłam pewność, kto kogo mami, kto kim manipuluje, kto kogo chroni. Im bliżej zakończenia, tym sprawa stała się oczywista. W finale zostałam zaskoczona motywacją działania sprawcy.
Wydarzenia rozgrywają się w 1899 roku, u progu ery rozpędzającego się przemysłu. Cichym bohaterem jest postęp techniczny. Bohaterowie korzystają z telefonu, fonografu, oświetlenia elektrycznego. To czasy, kiedy rozkwita feminizm i rozwija się psychoanaliza z eksperymentami naukowymi z użyciem prądu i narkotyków.
Autorka zabiera czytelnika do zimnej kawalerki na ulicy Próżnej i domu arystokratów, na potańcówkę i wodewil, do redakcji gazety i sklepu zegarmistrza, do Domu Mody i celi na Pawiaku. Wiernie odmalowuje rzeczywistość, dbając o detale – wygląd stolicy, wnętrza pomieszczeń, stroje, zachowania bohaterów i sposób ich wysławiania się. Z wprawą kreuje postaci, przedstawicieli różnych zawodów. Wprowadza postać autentyczną – doktor Annę Dobrską, pierwszą lekarkę na ziemiach polskich.
„Telefonistka z ulicy Próżnej” to powieść historyczna z ciekawie poprowadzoną intrygą kryminalną naznaczoną tajemnicami rodzinnymi, psychoanalizą i narkotykami oraz postaciami z różnych warstw społecznych. Pokazuje Warszawę i jej mieszkańców u schyłku XIX wieku. Porusza problem wolności i przyzwoitości oraz feminizmu i idei siostrzanej. Przestrzega przed niedocenianiem szarych myszek i ocenianiem ludzi po wyglądzie.