Topniejące serce

Od bardzo długiego czasu opowieści z motywem świątecznym czytam po świętach. Nie jest to jakaś złośliwość czy moda. Wręcz przeciwnie- skoro od września widzimy w sklepach różne wigilijne bibeloty, to w końcu dochodzi do klasycznego przejedzenia i tym samym do niechęci czytelniczej. Poza tym, „Topniejące serce” to rodzaj powieści, w której o Bożym Narodzeniu, ale też Wielkanocy, mówi się sporadycznie, dużo istotniejsze są inne wątki obyczajowe. Okładka może nam zatem mocno zmylić, choć jest bajeczna i piękne wykonana.
Początkowo bałam się też, że powieść Joanny Tekieli będzie przypominać przesłodzoną bajkę, a której biedna, szara myszka spotyka na swojej drodze milionera, a ich uczucie będzie można porównać do miłości od pierwszego wejrzenia. Warto uspokoić czytelników, że czegoś tak mdłego tutaj nie znajdą, co jest ogromnym plusem. Sama jestem realistką i nie za bardzo wierzę w piękną sercową szansę, która spada nam z nieba. Dobrze więc, że autorka kochająca przyrodę zdecydowała się na zupełnie inne, mądre dialogi.
Główną bohaterką jest Maja- biedna, ale ciężko pracująca sprzątaczka, która samodzielnie wychowuje trzy urocze córeczki- Natalię, Emilkę i Julkę. To, dlaczego kobieta jest sama, zostało wyjaśnione w dalszych rozdziałach, ale ja niczego nie zdradzę. Zachęcam jednak odbiorców do poznawania dalszych perypetii, bo nie będzie to stracony czas.
Pewnego wieczoru Maja zauważa w parku nieprzytomnego mężczyznę. Niemal od razu przystępuje do udzielenia mu pomocy. Autorka zapewnia nas, że to zdarzenie stanie się początkiem wielkich zmian w życiu Mai. Czy będą one pozytywne? Kim w ogóle jest spotkany przez kobietę mężczyzna? Zapraszam do lektury, nie bardzo chcę wyjawiać szczegóły.
Podczas czytania powieści niejednokrotnie się wzruszyłam, czego w ogóle nie żałuję. Kibicowałam głównej bohaterce, która niemal stawała na rzęsach, aby dać wszystko swoim dzieciom, pomijając przy tym własne potrzeby. Autorka idealnie pokazuje nam, że prezenty od serca, własnoręcznie zrobione, mają dużo większą moc. Sama wspominałam w myślach chwile z dzieciństwa, gdy moi rodzice wykonali dla mnie strój na przedszkolny bal przebierańców. Nie mieli wówczas pieniędzy na zakup gotowego przebrania, ale ja wiem, że ich ręce dokonały magicznych cudów.
Autorka dobitnie podkreśla też, że nigdy nie ocenia się danej osoby po okładce. Można wyglądać dziwnie, ekstrawagancko, ale to jeszcze nic nie znaczy.
To, co jeszcze wysuwa się na pierwszy plan, to słynne powiedzenie: pieniądze szczęścia nie dają. Niby to banał, bo każdy chciałby zaznać spokoju finansowego i dzięki nominałom nie martwić się o podstawowe potrzeby czy opłaty. Czy jednak zawsze jest tak, że osoby bogate są szczęśliwe i spełnione? Losy bohaterów ujętych w powieści na pewno pomogą zrozumieć tę kwestię.
Nie żałuję, że sięgnęłam po tę właśnie powieść. Trochę przy niej odpoczęłam, a także mocno doceniłam postawę Mai. Podoba mi się także forma graficzna, w tym dość wygodny druk, który ułatwia czytanie.
„Topniejące serce” to opowieść godna polecenia, na dodatek nie tylko w grudniu. Cała fabuła ma charakter uniwersalny. Miłość, szacunek i odpowiedzialność- wszystkie te wartości są tutaj niezwykle ważne.

„Topniejące serce” to historia Mai, która samotnie wychowuje trzy córeczki. Kobieta pracuje jako sprzątaczka. Nie ma w życiu lekko. Jest sama i może liczyć tylko na siebie. Maja nie utrzymuje kontaktu z rodzicami, którzy nie zaakceptowali jej związku i to, że wcześnie zaszła w ciążę. Cała historia zaczyna się od tego, że Maja spotyka w parku mężczyznę, któremu ratuje życie. I od tej pory jej życie zmieni się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Jednak nie będzie trwało to długo. Troski i zmartwienia same nie znikną.
Autorka w swojej najnowszej powieści porusza bardzo ważny temat jakim jest nietolerancja i rasizm, ale również trudne relacje rodzinne.
Główna bohaterka to silna kobieta, która dla swoich córek zrobi wszystko. Jest bardzo dobrą mamą, chociaż nie może spełnić wszystkich zachcianek swoich dzieci, to jednak robi dla nich o wiele więcej.
Przeczytałam chyba wszystkie książki Joanny Tekieli i jestem zachwycona jej twórczością.
Polecam. Koniecznie przeczytajcie „Topniejące serce” oraz pozostałe książki autorki.

Ile razy to ja się przy niej wzruszyłam, to aż nie zliczę. To tak piękna opowieść, aż wdzierająca się do serca każdego, kto choć raz miał dylemat, czy na jakiekolwiek prezenty dla swoich dzieci mu wystarczy. Bardzo ją przeżyłam, gdyż, ech, może lepiej o tym nie pamiętać:-) W każdym razie nasza dorosła postać z trójką dzieci nie ma łatwo. Pracuje jako sprzątaczka i ledwo wystarcza jej na podstawowe produkty. Tym razem oszczędzała już wcześniej, by kupić wyśniony prezent dla dziewczynek, a tu co chwila spotykały ją jakieś wydatki. Jakby życie sprzeciwiło jej się w najbardziej magicznym okresie życia. Teraz to już nawet na kolację wigilijną jej nie wystarczy, a co dopiero na potrzeby dzieci, które niczego nieświadome obwiniają ją o braki jakich doznają. Widzimy, że dziewczynki tęsknią tu za postacią męską, ale długo nie wiemy dlaczego jego tam z nimi nie ma. Te chwile bardzo poruszają, bo choć wiedzą, że inne rodziny są pełne, to nie mówią, co sprawi im przykrość. Wiemy na pewno, że bardzo się kochają i są dobrymi ludźmi. Nie boją się udzielić nikomu pomocy, dlatego właśnie ich matka, kiedy zauważa kogoś nieprzytomnego nie waha się, tylko pomaga jak może. Być może ktoś miał w tym swój udział, by ustawić na jej drodze takiego Anioła, którego zadaniem było odmienić jej życie. Dużą wartością tutaj było to, że te postacie potrafiły cieszyć się nawet z małych i drobnych rzeczy. Widziały dobro tam, gdzie inni nawet nie poświęcili swojego wzroku. Kobieta starała się zawsze dostrzegać tą dobrą stronę medalu, nawet kiedy miała podjąć inną ciężką pracę, to wierzyła, że jej się powiedzie, że dla córek, da radę wszystko znieść. Sama wierzę w to, że są jeszcze ludzie na świecie, którzy potrafią bezinteresownie komuś pomóc, może dlatego właśnie ta historia tak bardzo mnie poruszyła. Autorka zwracała tu uwagę na małe drobiazgi, przepięknie opisywała nawet nieistotne rzeczy i nadała bohaterom pewnej wyjątkowości. Nawet sama książka pięknie pachnie nowością, jakby dodawała nam wiary, że każdego dnia możemy coś w życiu zmienić na lepsze. Cudowna opowieść przedświąteczna, bardzo ją polecam!