Trzy metry nad niebem BR

,,Ty i ja... trzy metry nad niebem."
Książka od której zaczęła się sława Mocci, tyle na mnie czekała, aż w końcu musiałam po nią sięgnąć. Jak mogłabym nie przeczytać książki od której zaczęła się kariera włoskiego pisarza? Przez tyle lat o niej było głośno, na własne oczy chciałam się przekonać po raz enty czy warto ulegać sugestii innych i czytać to co polecają.

Federico Moccia włoski scenarzysta filmowy, a także reżyser i pisarz.
Niestety autor nie jest chwalony za swoją twórczość. Krytycy w tym duża część młodzieży oskarżają go o zbyt banalne i nawet wulgarne treści. We Włoszech zaobserwowano ruch "antymoccianizmu", który charakteryzuje się krytykowaniem twórczości Mocci. Sporo osób uważa, że ogłupia młodzież. Ale gdyby każdy tak uważał, jak pisarz odniósłby tak ogromny sukces?
Kiedyś, obiecał sobie, że zanim skończy trzydziestkę napisze swoją pierwszą książkę. Udało mu się jednak żadne wydawnictwo nie chciało się podjąć wydania ,,Trzy metry nad niebem".

Więc sam podjął się wydania jej na swój własny koszt. Trzy lata później książka zostaje odkryta i wydana, odnosi niesamowity sukces. W 2006 roku wychodzi kontynuacja ,,Tylko Ciebie chcę", która również zdobywa sławę. Autor tworzył też własne scenariusze do ekranizacji własnych powieści.




Federico jak zawsze zabiera nas do podróży w życie innych osób, których połączenie jest niebywałe, niemożliwe.
Ta historia mało różni się od innych opowieści Mocci.

Macie czasami świadomość, że nie powinniście być z daną osobą, gdyż to jest błędne?
Tak właśnie myślała główna bohaterka książki.

Babi, dziewczyna z dobrego domu, mająca wyśmienite oceny, powodzenie. Wszystko czego dusza zapragnie. Była przede wszystkim ułożoną nastolatką, ostrzegająca przyjaciół przed popełnieniem głupot, zbrodni i wszystkimi złymi rzeczami.
Jej życie się zmienia, gdy poznaje przystojnego chłopaka, Stepa, który jest jej totalnym przeciwieństwem. Niegrzeczny chłopak, chodzący własnymi ścieżkami, nieprzejmujący się innymi, zmieniający co chwila dziewczyny. Żyje chwilą, nocnymi wyścigami na motorach, bijatykami, imprezami. Lecz pewnego dnia poznaje Babi. Jej pojawienie się zmienia wszystko. Zastanawia się czy się ustatkować, uspokoić. Lecz czy ludzie potrafią się zmienić?
A jak to wpływa na uporządkowaną Babi? Czy taki związek ma szansę przetrwać?


,,Nikt nie kocha tak, jak my kochamy, nikt nie cierpi, tak jak my cierpimy"



W wielu książkach Moccia uświadamia nam potęgę miłości, nakłania nas abyśmy się nie poddawali, zawsze walczyli o bliską nam osobę. Zaś w tej książce jest wszystko inaczej przedstawione.
Początek bardzo ładny, typowa relacja dobrej dziewczynki i złego chłopca. Typowe, może za dużo książek już przeczytałam, ale to naprawdę nie jest nic nadzwyczajnego. Historia o niedozwolonej miłości.
Federico stara się nam, że nie ma przeszkód dla miłości, jednak w żaden sposób mu to nie wychodzi.

Jak zwykle Moccia pokazuje nam świat widziany z perspektywy wielu bohaterów. Najgorszą rzeczą zrobioną w jedno lub dwu tomowej książce jest umieszczenie tysiąca nic nie znaczących bohaterów, którzy pokazują się tylko raz. Błagam, tylko nie to. Takiemu stylowi mówię NIE, jak i tej książce, która początkowo świetnie się prezentuje, zaś później co raz bardziej gaśnie jej urok, aż w końcu zanika.