Trzy wdowy

Mówi się, że do tanga trzeba dwojga, a ja jakoś nie mogłam sparować się z tą propozycją. Bardzo żałuję, że w ogóle zaczęłam czytać tę książkę. Zachęciła mnie okładka- nieco mroczna, zapowiadające ciekawe dochodzenie. Początkowo chciałam dowiedzieć się, która z kobiet, a zarazem głównych bohaterek, będzie tą najgorszą, ze skłonnością do zabicia własnego męża. W zamian otrzymałam od autorki nudne przesłuchanie, równie nieciekawe śledztwo, a na dokładkę nieustanny opis o życiu religijnym mormonów. Ich dziwaczne zasady momentami przyprawiały mnie o mdłości. Mam tu na myśli szczególnie ich bieliznę- najważniejszy fragment garderoby, noszony w sposób ciągły, a zatem na pewno nie jest to czysta odzież… Rozumiem, że to dla nich ważne, ale chyba nie chciałabym tego nosić.
Poza nudnym jak flaki z olejem opisem życia mormonów mamy tu „zestaw” trzech żon zamordowanego Blake’a. Rachel uchodzi za tą najważniejszą, bo pierwszą, ale jej styl życia był dla mnie niemal odrażający. Kobieta wraz ze swoim mężem mieszka na totalnym odludziu, konkretnie na pustyni. Widzi tylko piach, nie ma dostępu do telefonu, a jedyne, co robi, to gotuje niesmaczne potrawy, które potem wekuje i przechowuje w specjalnie zaprojektowanej spiżarni. Radzę czytelnikom, aby nie czytali tej książki podczas spożywania posiłku. Jestem przekonana, że nawet najsmaczniejsze danie przestanie Wam smakować…
Pozostałe żony Blake’a to Emily i Tina. Różnią się one jak dzień i noc, jak ogień i woda. Emily nie ma zielonego pojęcia o życiu z mężczyzną, co także może przyprawiać czytelnika o dreszcze. Tina to znowu kobieta nadająca się do zabaw w klubie nocnym. Niezły zestaw, prawda? Co jednak można powiedzieć o wyznawcy mormonizmu, który uprawia poligamię, czyli coś, co jest surowo zakazane i wręcz łączone z hańbą? Jeśli o mnie chodzi- zachowanie bohaterów nie wciągnęło mnie, a bardziej potwornie nużyło.
Nie odnalazłam się w tej powieści i nie polecam jej innym czytelnikom. Moje zdanie nie jest tu oczywiście wyrocznią.

Blake. Facet, jak facet. Pionowe dowody kreatywności stwórcy oraz przekonanie o własnej wyjątkowości miał na standardowo zawyżony poziomie.

One.. 3 żony wybrane przez niego według autorskiego klucza.
Dama w salonie.
Kucharka w kuchni.
Dziwka w sypialni.

Maż stworzył dla każdej z żon odpowiednią wersję „samej siebie”. Każdej przypisał rolę. Obiecał sielankowe życie. Ich poligamiczny związek stanowił nielegalną lecz uroczą sielankę.. przynajmniej dla niego. Swoje szczęśliwe życie Blacke ukrywał przed światem na totalnym pustkowiu, tak, by nikt nie mógł zakłócić świętego spokoju jego rodziny.
Blake nie był jednak człowiekiem bez wad. Miał osobliwe, paranoiczne spojrzenie na świat. Często rzucał się z motyką na słońce lub popadał w totalny marazm. To jego żony ogarniały rzeczywistość. Krążyły niczym księżyce wokół słońca omijając się nawzajem, wiecznie skłócone i zdrowo popieprzone..
Mimo wszystko Blake był lubiany. Wszyscy go kochali, wszyscy oprócz żon. One go nienawidziły.. czasami.

Pewnego dnia ktoś znajduje zwłoki Blaka z obrażeniami wskazującymi na udział osób trzecich.

Czy za jego śmiercią kryje się skomplikowana intryga, czy jedynie wściekła żona z problemami psychicznymi? Tylko która?
Czy solidarność jajników to rzeczywiście wyłącznie mit?

Podejrzane są trzy wdowy i kandydatka na żonę numer cztery.
Śledztwo jest rozwojowe, pełne trupów w szafie i mrocznych tajemnic.

„Trzy wdowy” to historia opowiedziana z trzech perspektyw. Lekko podana, choć poruszająca trudne tematy, takie jak: przemoc domowa, sekty, poligamia, pedofilia oraz fanatyzm religijny. Zagadka kryminalna jest tak zakręcona, że podejrzani wydają się wszyscy.
Może trochę zbyt płasko, może za mało tych emocji, ale jako całość książka ma swój urok i pazur. Z pewnością jest dobrą propozycją na jesienny niezobowiązujący wieczór.

Polecam🔥.