Uniwersytet Corium Tom 2 Drop dead queen

Byli największymi wrogami, a z dnia na dzień między nimi zaczyna pojawiać się… coś. Zarówno dla jednej, jak i drugiej strony jest to niedopuszczalne… nie mogą pozwolić sobie na jakiekolwiek uczucia w tym bezwzględnym świecie, gdzie każdy czeka na jeden, malutki błąd…

Wydawało mi się, że tom I był mocny…

Okej. Ta książka nie jest dla każdego. To co się tutaj momentami działo… głowa mi paruje do tej pory. Jest tu duuuużo mroku, tajemnic i przemocy. Nie da się od niej oderwać!

„Dziewczyna, o którą nikt nie dba. Nawet jej rodzice mają w dupie, czy żyje, czy um@rła”.

Widać jak zmienia się nastawienie bohaterów względem siebie. Z każdym rozdziałem pojawia się nić porozumienia, a może nawet uczucie…? Lubię takie zagrania w książkach, wszystko dzieje się powoli, swoim tempem i „na naszych oczach” wszystko się buduje.

„Krzywdzeniem mnie świetnie zajmują się tu inni”.

Zachowania przedstawione w tej części są toksyczne, złe i demoralizujące. W świecie mafii jest to jednak na porządku dziennym, a kobiety nie zajmują wysokiego miejsca w tym świecie. To co dla nas jest nie do pojęcia, dla nich jest zupełnie normalne. Dominacja, agresja, pokazanie siły. Tak jak już wspominałam to nie jest książka dla każdego, a na pewno nie dla wrażliwych osób bo niektóre sceny są… zdecydowanie za mocne, nawet dla mnie. Quinton jest typowym „red flag’iem”, a jego dominacja to jakiś kosmos, nie umiem tego pojąć. Brakowało tylko, żeby na nią nasikał jak pies/ zaznaczając swoje terytorium haha.

A już tak zupełnie poważnie to ta książka bardzo mi się podobała, mimo tej toksyczności i mroku, no nie mogłam się od niej oderwać. A na domiar złego… ostatnie rozdziały to już w ogóle hit! Czekam do marca na kolejny tom!

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.