Uznanie

Rodzic - powinien być autorytetem, oraz ogromnym wsparciem dla swojego dziecka.
Chociaż jako nastolatkowie często twierdzimy, że rodzice nie mają racji...
Oni chcą nas ustrzec przed porażką.
Czasem, to dzieci pragną nam coś pokazać, tylko wystarczy ich wysłuchać!

Moment w którym otrzymałam książkę pamiętam bardzo dokładnie. Zaskoczyła mnie okładka! Pomyślałam wtedy, że może źle zrozumiałam opis książki, i jednak będzie to lektura związana z fantastyką?
Bardzo szybko przekonałam się że zawartość książki to nie fantastyka a prawdziwe życie. Możliwy do spełnienia scenariusz,.napisany przez los.
Głównymi bohaterami jak i narratorami są Michał i Jan.
Jan jest można powiedzieć ulubieńcem młodzieży - świetny trener judo, kochający swoją pasję a także pracę. Michał to szesnastoletni chłopak, który pomimo młodego wieku, doświadczył życia w ten tragiczny sposób. Zmarła jego mama, on znajduje się w wieku buntowniczym a jego ojciec Jan nie akceptuje go.
To wszystko przeradza się w historię pełną emocji, błędów rodzicielskich a także konsekwencji wynikających z niektórych decyzji.
Początkowo zafascynowała mnie forma jaką zaproponował w książce autor. Odebrałam ją jako pamiętnik, choć na próżno szukania tutaj dat, i sprawdzania czasu kiedy to wszystko się działo. Był to taki swoisty, osobisty zapis relacji ojca z dzieckiem. Jan który początkowo wcielał się w narratora zwracał się do swojego syna. Tak samo czynił później jego syn. Otrzymywaliśmy zapiski słów i myśli, które nie zostały wypowiedziane drugiej osobie, a zostały utrzymane w umyśle, i tliły rodzący się konflikt.
Odnosząc się do zaprezentowanej fabuły, muszę przyznać że nie nie była ona dla mnie łatwa. Głównie jeśli chodzi o emocje. Jest ich tutaj bardzo wiele, a to przelewało się na mnie bardzo szybko. Często wraz z bohaterami odczuwałam pewne sytuacje, na nawet zdarzyły się momenty w których chciałam coś im poradzić ponieważ bolało mnie to jak bardzo oddalili się od siebie.
Bardzo podobał mi się pomysł autora
Na książkę. Nie spotkałam się jeszcze z taką tematyką w innych publikacjach a relacja samotnego ojca z synem budzi ogromne emocje. Cieszę się że autor poruszył temat w którym to ojciec mówi otwarcie że dziecko nie jest jego ideałem - często mamy inne wyobrażenia na temat drugiej osoby, lub na temat wychowania jednak to życie i wszelkie sytuacje zaczynają wszystko weryfikować. Tutaj ta relacja syna z ojcem była ciężka, choć myślę że w dużej mierze było to spowodowane przeżyciami ale także ucieczką Jana w pracę, szukanie kontaktu z młodzieżą którą trenował tym samym oddalając się od swojego dziecka. Czytając tą historię, zauważycie jak wiele błędów rodzicielskich popełnił po drodze Jan, ale także i Michał względem ojca! Przez myśl mi nawet przeszło, że była by to dobra lektura dla rodziców nastolatków, która pokazałaby im i nakierowała na zachowania wymagające uwagi. Skupiając się na relacjach warto jednak wspomnieć o temacie pobocznym - Judo! Autor bardzo dokładnie opisuję tę dyscyplinę sportu, przez co śmiem twierdzić, że zna ją od podszewki !:) Opisy związane z rywalizacja i sportem stanowiły dla mnie przerywnik od ciężkich relacji rodzicielskich. Uważam że jest to bardzo dobra książka, godna uwagi ale i zrozumienia. Warto przy niej zastanowić się nad swoimi relacjami z dziećmi a nawet nad życiem. Dla mnie była to lektura pouczająca, która pokazała mi zupełnie inną relacje niż można by sobie wyobrażać. Zakończenie książki trochę mnie zaskoczyło. W pewnym sensie otrzymujemy jego otwartość przez co sami możemy sobie dopowiedzieć swoje własne zakończenie. Jakie by było ? Szczęśliwe czy tragiczne ? Być może szczęśliwe ! Zdecydowanie polecam lekturę !