Wakacje nad Adriatykiem

Uwielbiam uczucie dzikiego magnetyzmu, gdy okładka książki niemal przyciąga mnie do siebie. „Wakacje nad Adriatykiem” właśnie tak na mnie zadziałały.
Na początku cieszyłam się, ponieważ po lekturze ostatniej książki „Królestwo za mgłą” będącej wywiadem-rzeką z Panią Zofią Posmysz, bardzo zainteresowałam się tematyką obozową.
W trakcie czytania tej książki zaczęłam zastanawiać się, czy dobrze zrobiłam... Jest to niesamowity szok dla naszych uczuć. Prawdziwa burza, bogata w pioruny, gromy i cały czas czujemy zapach deszczu. Deszczu, który dziwnym trafem pojawia się na naszej twarzy i przybiera postać łez...
Nie jest to książka, którą czyta się z dziecięcym rozbawieniem. Potrzeba chwili spokoju i skupienia, by móc w pełni oddać się historii, która jest w niej zawarta.
Historia Ptaszki pozostanie z nami prawdopodobnie na zawsze. Autorka opowiada o wydarzeniach, które naprawdę miały miejsce. Nie oszczędza na opisach, nie stara się ubarwiać rzeczywistości, z jaką musieli mierzyć się niewinni ludzie.
Osoby, które przeżyły piekło mające nazwę Auschwitz na zawsze będą miały w pamięci koszmar, jaki został im zgotowany, w imię czego? No właśnie. To pytanie pozostawię bez odpowiedzi. Jednak uważam, że należy o nich pamiętać. Dzięki tej książce możemy na chwilę przenieść się w ich ówczesny świat. Choć odrobinę poczuć jak wyglądało życie, w którym nie możemy być pewni czy nasz ostatni oddech, nie będzie tym ostatnim...
Polecam Wam tę książkę. Zdaję sobie sprawę, że nie będzie to rozrywkowa lektura, jednak doświadczycie emocjonalnej karuzeli. Będzie smutno, ale będzie prawdziwie.
Posłuchajmy tych opowieści, póki jeszcze mamy na to szansę usłyszeć je od ludzi, którzy w nich uczestniczyli...