Włoska balerina

,,Nigdy nie otwieraj drzwi zamkniętych na klucz, póki się nie upewnisz, że nie czyha za nimi śmierć".

Niech tą książkę przeczyta tylko ten, komu nie straszne są opisy zbrodni z wojen. Jeśli mogą wyobrażać sobie opisane ciała, którym zadaje się ból fizyczny i jeśli psychicznie gotów jest by o gasnących oczach czytać. Jeśli potrafi znieść trwogę i wydarzenia przez które ciężko będzie złapać oddech. Jeśli rozumie i wie, że pisze się na wielkie emocje i akcję, która nie zwalnia a wydech trudno jest wykonać, gdyż wciąż się go wstrzymuje. Jeśli gotów jest na śmierć innych ludzi, ich ból, żal i wydarzenia, które działy się na prawdę. Jeśli się tego nie boisz, dopiero wtedy po nią sięgnij.
Książka przedstawia losy kobiety, która pomimo swoich marzeń bardzo chce nieść pomoc innym ludziom. Wie, że to co ją spotka może być ciężkie do przeżycia, jednak jej wewnętrzny głos popycha ją, by wstąpiła do wojska. Mimo iż sama zastanawiała się kim mogłaby tam być, los i tak przesądził za nią. Następnie poznamy mężczyznę, który kiedyś uratował małą dziewczynkę. Autorka zwróciła naszą uwagę na jej maleńką walizkę z wisienką. Był zdolny nawet oddać za nią życie, byleby tylko ona była bezpieczna. Te opisy sprawiły, że nie mogłam oddychać. Następnie z czasu obecnego widzimy, że ktoś się o tą walizkę upomina. Dla kogoś jest ona niezwykle cenna. Pewna redaktorka nawet wyruszy w podróż, by odkryć jej wszystkie sekrety, by poznać prawdę o osobie, która przez tyle lat tą walizkę przetrzymywała. Wszystkie listy, notatki wyjawią jej opowieść, której się nie spodziewa. Sama nie mogłam wytrzymać, by rozwikłać ogrom niewiadomych, które się tutaj pojawiały. Co zatem skrywa przeszłość? Czy jesteście w stanie ogromnej cierpliwości, by rozwikłać to, co dla niektórych miało pozostać tajemnicą?
Naprawdę brak mi słów, by opisać tą książkę na spokojnie. Pisząc recenzję wciąż trzęsą mi się dłonie, gdyż obrazy z tej opowieści nie chcą mi się zamazać. Mamy czasy historyczne i nic nie jest tutaj pewne. Nic, oprócz śmierci. Napisana momentami sztywno, niekiedy ciepło, a chwilami przejmująco. Bardzo emocjonalna. Bardzo.

Lubię w fabularyzowanych powieściach historycznych odkrywanie nieznanych mi wcześniej rzeczywistych wydarzeń.

Gdy niemieccy urzędnicy w Rzymie wydali rozkaz oczyszczenia żydowskiego getta w 1943 roku, pracownicy pobliskiego szpitala i zakonnicy z przyległego kościoła, chroniąc Żydów, którym udało się zbiec, obmyślili plan ich ukrycia i transportowania w bezpieczne miejsca tworząc specjalny oddział w szpitalu.

To właśnie w tamtym miejscu w 1943 roku splatają się losy bohaterów książki: angielskiej primabaleriny, dwóch amerykańskich żołnierzy sanitariuszy i pięcioletniej żydowskiej dziewczynki. Nie ukrywam, że wątek dziewczynki był najbardziej poruszający w tym wszystkim, chociaż oczywiście każdy z bohaterów wniósł dużo do tej historii.

Co prawda po opisie nie spodziewałam się, że w książce będą też fragmenty współczesne i oczywiście rozumiem w jakim celu się pojawiły, ale akurat sprawy, które się z nimi wiązały nie przypadły mi do gustu. Nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi, ale do tej książki były dla mnie za mocno obyczajowo współczesne czym psuło dla mnie efekt historii wojennej i historii przed wojną. Gdyby zrezygnować z warstwy współczesnej, która mimo odkrywania historii dziadków i tajemnicy walizki nie była osobiście dla mnie, aż tak potrzebna to byłabym o wiele bardziej zadowolona z całości.

Tak mi trochę szkoda, że ocena nie jest, aż tak wysoka, bo jednak muszę ocenić całość, a warstwa historyczna, choć fabularyzowana była naprawdę bardzo dobra. Zasługę w tej kwestii odnoszą bohaterowie, którzy zostali wykreowani wyraziście i z głębią. Warto też wspomnieć, że część bohaterów drugoplanowych to autentyczne osoby, które narażając swoje życie niosły pomoc włoskim Żydom. Przez bohaterów czułam się zżyta z tą historią i jak lubicie tego typu powieści to przekonajcie się co kryje dziecięca walizka w wisienki...