Włoszka z Brooklynu

„Można kochać na wiele sposobów i w różnym stopniu, Evelino.”

To jeden z cytatów, które sobie zaznaczyłam, a przede wszystkim myślę, że to zdanie jest idealną kwintesencją tej książki. Nie ma lepszej i gorszej miłości. Ta pierwsza może jest bardziej intensywniejsza od kolejnych, ale czy to czyni z niej tą lepszą? W ogólnym rozrachunku nie analizujesz później jak była mocna, a ile dobrych chwil ze sobą niosła.

Historia podzielona na cztery części ukazuje nam najpierw prolog i co obecnie w latach 80 ubiegłego wieku dzieje się w życiu Eveliny, a potem przenosi nas w przeszłość i sukcesywnie co część pcha akcję do przodu, by zrównać się z wydarzeniami z prologu, a nawet je później wyprzedzić.

Wracając do początku znajdujemy się w północnych Włoszech w roku 1934 i wraz z siedemnastoletnią Eveliną przeżywamy jej pierwszą miłość, nad którą wisi cień II wojny światowej i przyłączenie się Mussoliniego do Niemiec. Ten okres przynosi nieuniknione straty i pcha Evelinę w stronę wyjazdu do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiada na stałe. Tam znajduje szczęście, ale echo dawnych lat wciąż jest w niej żywe i nie daje o sobie zapomnieć. Na tyle, że stanowi potężny zwrot akcji i zupełnie inne spojrzenie na tę historię.

Przez to, że to moje pierwsze spotkanie z autorką to nie wiem czy taki jej styl czy to tylko ta historia, ale autorka stawia na duchową stronę życia i często padają w książce odniesienia do Boga czy innej siły sprawczej, która kieruje naszym losem. Co za tym idzie są tutaj wartości ważne dla osób wierzących, więc jeżeli czegoś takiego szukacie to tu znajdziecie. Co wcale nie oznacza, że Evelina nie popełnia błędów na swojej drodze i decyzja, którą przyjdzie jej podjąć będzie jedną z tych, które zaważą nie tylko na jej życiu.

Przyznaję, że zakończenie tej książki jest ujmujące i takie inne od tego co zazwyczaj można przeczytać. Nie wiem czy to najlepsze rozwiązanie, ale w takiej konkretnej sytuacji myślę, że najwłaściwsze.