Wszystkie wady Klary i jej jedna zaleta

Nie znam autora z jego kryminalnej twórczości, więc spotkanie przy komedii obyczajowej było naszym pierwszym. Czy uważam, że było to udane spotkanie? Pierwsze mam w głowie stwierdzenie: w porządku.

Na plus jest na pewno koncepcja książki, która opiera się na rozdziałach zatytułowanych wadą Klary, a potem jej wyjaśnieniu w odniesieniu do jej życia. Podoba mi się to, że nie jest to zawsze do końca pospolita wada, a wręcz często ma humorystyczne zabarwienie. Z resztą podoba mi się tutejszy humor, który jest bardziej sarkastyczny niż zabawny co wpasowało się w mój gust, bo wolę, gdy śmieszność jest wynikiem codziennych wydarzeń niż tworzeniu nierzeczywistych scen i dialogów. Zaskoczyło mnie na pewno to, że książka zmienia się względem poziomu lekkości i żartu, bo im dalej tym robi się bardziej poważnie.

Co do samej głównej bohaterki mam mieszane uczucia, a wiemy, że od polubienia głównej postaci sporo zależy. Są postawy w jej zachowaniu, które mi odpowiadają, ale i też takie, które mnie drażnią. Przy zwrocie akcji miałam po części dla niej zrozumienie, ale i też trochę uczucia, że jest hipokrytką. Co ciekawe Klara też doszła do tego samego wniosku w swojej hipokryzji, więc tutaj jednocześnie plus dla niej. 😆

Ciężko mi stwierdzić czy pochłonęła mnie ta książka, bo dobrze mi się ją czytało, podobała mi się jej koncepcja, ale trochę jednak liczyłam na inne wyjście z tej historii i trochę zrzedła mi mina, że potoczyło się tak jak często w książkach bywa. Wiemy, że kreacja kobiecej bohaterki przez mężczyznę i to jeszcze tak głęboko wchodzącą w jej psychikę nie zawsze wychodzi, a tutaj uważam, że sama postać Klary była udana. Co do tej jednej zalety z tytułu to przyznaję, że zostawia po sobie dobry wydźwięk na sam koniec.