Wyrok / Wójciak Karolina

„Są takie osoby w twoim życiu, którym musisz pozwolić odejść dla własnego dobra (…)”.

Pola jest młodą, piękną kobietą na starcie życia. Dziewczyna z tak zwanego dobrego domu, z pierścionkiem zaręczynowym na palcu i ogromnymi, również zawodowymi perspektywami na przyszłość, nie czuje się jednak tak, jak „powinna” się czuć. Pewnego dnia studentka dziennikarstwa, pod wpływem niewinnego impulsu, postanawia nieco wykorzystać pozycję swojej matki, kandydatki na premiera, ale jednak też dość ambitnie w końcu wybierać temat i napisać pracę magisterską inspirując się opowieścią swojej babci o zagadkowym zabójstwie sprzed 10 lat w warszawskiej kamienicy. Ten projekt od startu pochłania ją bez reszty. A jego finał zaważy o każdej dziedzinie życia Poli..

Anita, choć doświadczyła w życiu wiele złego, nie do końca potrafi uczyć się na błędach. Kobieta po zakończeniu toksycznego związku, kompletnie nie radzi sobie z samotnością. Postanawia wraz z córką zmienić otoczenie. W miasteczku, w którym osiadają, Anita szybko znajduje pocieszenie w ramionach mężczyzny zdającego się być spełnieniem jej marzeń..

Borys od 10 lat odbywa karę pozbawienia wolności za zabójstwo. Jego wyrok to 15 lat. Choć młody mężczyzna do dziś utrzymuje, że jest niewinny – wsiąkł w tryby więziennej codzienności i nie mając większego wyboru podporządkował się regułom obowiązującym w tym specyficznym świecie.. Pewnego dnia, jego szare życie nabiera barw..

Nagle i bez ostrzeżenia, te trzy historie osób żyjących w zupełnie innych realiach łączą się ze sobą.. I nie ważne jak bardzo zakrzywi się rzeczywistość, nagnie się fakty, jakie granice się postawi sobie i innym – życie często jak zapałki łamie monumentalne schematy, odziera ze złudzeń, weryfikuje założenia, uczy pokory i funduje emocjonalną arytmię.

„Wyrok”, czyli Karolina Wójciak w wersji obyczajowej, ale z kryminalnym pazurem – LUBIĘ TO👍.

Powieść bardzo mi się podobała chociaż nie wskazywało na to na początku
Poznajemy dwie historie dziejące się obok siebie. Mamy Polę, córkę znanej pani polityk, która żyje sobie na rachunek rodziców studiując oraz szukając swojego sposobu na życie. Ma w planach ślub z ukochanym Maćkiem który jest nauczycielem w pobliskiej szkole. Drugą bohaterką jest Anita, która jest świeżo po rozwodzie z mężem który znęcał się nad nią fizycznie. Poznajemy ją w momencie gdy zostaje sama z sześcioletnią córką Sarą i postanawia wyjechać z dzieckiem na dłuższe wakacje by odetchnąć i przemyśleć kilka spraw. Tam poznaje Krzysztofa, dużo starszego od siebie mężczyznę i zakochuje się w nim. Stawia wszystko na jedną kartę i postanawia zacząć z nim nowe życie. Natomiast Pola po rozmowie z babcią postanawia napisać swoją pracę magisterską o więźniach. O ich perspektywach po odbyciu wyroku. Co lub kto łączy te historie? Czy miłość może pokonać wszystko?
Książka z każdą stroną zyskuje i wciąga coraz mocniej. W pewnej chwili kompletnie mnie pochłonęła i nie mogłam się oderwać. I to takie zwykłe życiowe historie! Myślę że duże znaczenie ma tutaj warsztat autorki. Potrafiła tak umiejętnie rozwijać fabułę, że człowiek musiał się dowiedzieć co jeszcze czeka naszych bohaterów. Długo nie mogłam wpaść na to gdzie się łączą te dwie historie. Mimo, że domyśliłam się tego strasznie byłam ciekawa jak dalej to się potoczy. I tutaj jak dla mnie autorka postąpiła genialnie z nie do końca zamkniętym zakończeniem. To od mojej wyobraźni zależy jak w moim mniemaniu to się zakończy. I mimo, że chciałabym wierzyć, że miłość pokona wszystko już chyba jestem za stara na takie naiwne myślenie.. 😉 Zdecydowanie muszę sięgnąć po inne książki autorki ♥️