Zaginiony klejnot Ferrary

,,Dziennikarz mimowolnie zaczął odpływać w rodzaj transu, jaki zdarzał mu się podczas studiów, kiedy stał przed obrazami największych mistrzów pędzla, takich jak Michał Anioł, Botticelli czy Rafael."

To naprawdę wspaniała książka. Dawno nie czytałam niczego, co by ktoś w książce porównywał urodę kobiety do sztuki. Kiedy bowiem ujrzał pewną piękność aż dech mu zaparło. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie działo się to na pogrzebie. By jeszcze dopełnić naszego zaskoczenia owa kobieta w innym języku spoglądając w jego oczy prosiła o pomoc. Późniejsze wydarzenia były jeszcze dziwniejsze, nagle ksiądz z całym orszakiem zaczął uciekać jakby ich ktoś gonił. Znając wcześniejszy moment nie było to tak zabawne jak w chwili, kiedy o tym czytałam. W ogóle jakakolwiek scena, która mogłaby być zupełnie zwyczajna, została tu zamieniona na intrygująco zaskakującą. Pełne powagi pióro nakazuje nam czytać ją w napięciu, gdyż nigdy nie wiemy co tu może się wydarzyć. Tym bardziej dziwne jest to, że żałobnicy pod pelerynami mają wyszyte herby z dawnych zakonów rycerskich. Czyżby ta organizacja czegoś poszukiwała? Im bardziej jego śledztwo zmierza do przodu, tym więcej odnajduje wskazówek pozostawionych przez średniowiecznych i renesansowych architektów, alchemików i artystów. Uświadamia sobie, że cokolwiek to oznacza i do czegokolwiek dojdzie z pewnością sprowadzi na niego tarapaty.

Jeśli lubicie thrillery ze sztuką w tle, mrocznymi średniowiecznymi tajemnicami, wskazówkami ukrytymi w najmniej spodziewanych miejscach, oraz dawną historię, to z pewnością powinniście przeczytać tą książkę. Nie da się jej rozkodować szybko. Nią się delektuje. Kto jest bardzo uważny w czytaniu będzie mógł poznać pewne symbole, które później odegrają swoją rolę. Jest to debiut, ale w ogóle na taki nie wygląda. Autor ma bardzo inteligentne pióro i dużą wiedzę w dziedzinie o której pisze. Lubi też pisać bardzo długie zdania. Bohaterzy są nieprzewidywalni, wykreowani na konkretne cechy charakteru. Naprawdę warta poznania:-)