Zawisza Czarny. Wielka Wojna

TAM, GDZIE NIE UMIERA WIARA
Zdarza się, że trafiam na książkę, która, pomimo iż nie należy do mojego ulubionego gatunku, urzeka mnie od pierwszych stron. Tak było w przypadku powieści „Zawisza Czarny . Wielka wojna” autorstwa Szymona Jędrusiaka, która ukazała się nakładem wydawnictwa Bukowy Las, 2018r.
Warto na początku wspomnieć, że jest to trzecia część opowieści o Zawiszy, legendarnym rycerzu. Pozostałe dwie części : „Zawisza Czarny . Aragonia” i „Zawisza Czarny. Droga do króla” łączy postać tytułowego bohatera. Co ważne , każdą powieść można traktować jako indywidualną część i nie trzeba czytać ich w określonej kolejności. Jest to istotne jeśli ktoś swą przygodę z Zawiszą chce rozpocząć właśnie od „Wielkiej wojny”. Przyznaję otwarcie , iż poprzednich książek nie czytałam, jednak po lekturze najnowszej na pewno nadrobię zaległości.
Rok 1409. Zbliż się wielka wojna z Zakonem Krzyżackim. Zawisza Czarny, jeden z najznamienitszych rycerzy i zaufanym ludzi króla Jagiełły przebywa na węgierskim dworze. Doniesienia z całej Europy są coraz bardziej niepokojące. Krzyżacy , pewni swej siły, przekonani są o powodzeniu walki z Polakami. Widmo wojny powoli staje się namacalne. Zawisza, działający w polskim wywiadzie , podejmuje się przeprowadzenia bardzo niebezpiecznej misji, od której powodzenia mogą zależeć losy wojny. Wyrusza w pełną przygód, krwawą i trudną wyprawę. Czy jego podróż zwieńczona będzie sukcesem?
„Zawisza Czarny. Wielka wojna” to powieść pełna pasji. Napisana z rozmachem, żywa i emocjonująca od pierwszych stron. Jest nie tylko fabularyzowaną opowieścią o losach walecznego Zawiszy, ale także imponującą epopeją z czasów średniowiecznej Polski. Pojedynki, dworskie intrygi, polityczne układy – wszystko to, co wielu ludzi zniechęca do sięgania po powieści historyczne, w tej książce opisane jest w sposób niezmiernie barwny, soczysty. Powieść Szymona Jędrusiaka czyta się jak najlepszą powieść przygodową. Postacie, które autor wykreował, miejsca, spiski polityczne – to wszystko składa się na trzon powieści bardzo interesującej, która dosłownie pochłania czytelnika. Tytułowy Zawisza przedstawiony jest jako jeden z agentów polskiego wywiadu. Wraz z kilkoma innymi bohaterami wykonuje zadania, których nie powstydziłby się James Bond, a wszystko to w atmosferze najmroczniejszej epoki w dziejach. Średniowiecze fascynuje nas swą brutalnością, surowością. Tego wszystkiego miłośnikom mocniejszych wrażeń na pewno nie zabraknie. Nie będą zawiedzeni również ci, którzy cenią dobrze skonstruowane portrety psychologiczne, wątki obyczajowe , a także miłość, zawiść, zdradę – wszystkie cechy, które składają się na ciekawych i nietuzinkowych bohaterów i zapewniają niezapomnianą lekturę.
Wspomniałam na początku, iż zakładałam, że „Zawisza Czarny” to niekoniecznie książka dla mnie. Nie jestem szczególną pasjonatką historii. Myliłam się jednak. Jędrusiak ma tak lekkie pióro, że tej książce po prostu nie sposób nie dać się porwać. Autor stworzył naprawdę bardzo bogaty portret epoki. Myślę, że przypadnie do gustu zarówno miłośnikom dawnych dziejów, jak i laikom takim jak ja. Operując garstką bohaterów pisarz nakreślił rys dziejów Polski i Europy i wydarzeń, które doprowadziły do wojny Polski z Zakonem Krzyżackim, którą wielu z nas kojarzy dzięki Bitwie pod Grunwaldem. I owa bitwa jest swoistym zwieńczeniem historii opowiadanej w tej powieści. Ojczyzna, honor, danina krwi- wszystkie te, wydawać by się czasem mogło, że wyświechtane dla ogółu pojęcia , nabierają zupełnie nowego wymiaru dzięki książkom takim jak ta. Jest to nie tylko historyczny rys epoki , ale przede wszystkim emocjonująca opowieść o walce, zdradzie, miłości i śmierci. Postacie są bardzo wiarygodne, nie przejaskrawione, zaprezentowane z całą gamą zalet i wad, co czyni z nich wiarygodnych przedstawicieli mrocznego okresu średniowiecza.
Ta powieść po prostu mnie wchłonęła i zupełnie nie mogłam oderwać się od lektury. Czytając „Zawiszę Czarnego” czułam się tak, jakbym była widzem niezmiernie porywającego i fascynującego spektaklu. Morze przelanej krwi, turnieje rycerskie, pojedynki, pościgi, dworskie intrygi – ten świat całkowicie zawładnął moją wyobrażnią . Myślę, że ta książka idealnie pasuje na scenariusz filmu. Napisana bardzo plastycznym, bogatym językiem będzie gratką dla każdego, kto ceni dobrą literaturę dostarczającą zarówno wiedzy jak i wrażeń dla wygłodniałej fantazji. Bawiłam się przednio czytając tę książkę i z pewnością sięgnę po pozostałe opowieści o Zawiszy. Gorąco polecam ten tytuł wszystkim, bez względu na wiek i literackie zamiłowania. Uważam , że to jedna z tych powieści, które zaspokoją zarówno wymagającego czytelnika , jak także miłośnika przygód i sensacji. Bardzo pięknie napisana, dogłębna i analityczna, ale nie nudna czy przegadana. Idealna książka na kończące się powoli letnie wieczory. Zawisza Czarny- legendarny rycerz i bohater- na kartach powieści Szymona Jędrusiaka zyskuje nowe życie, nową rolę. Ma również dużą szansę na nowo zmienić kanon ulubionych bohaterów literackich Polaków. Na średniowiecznych polach bitew nieodłącznym towarzyszem cierpienia i smutku był kurz. „Zawisza Czarny. Wielka wojna” to powieść, która na nowo odkurza historię i pozwala nam odkryć w niej coś dla siebie. Niesamowita i pełna pasji książka, przy której nie zaznacie nudy. Moja ocena to 5, gdyż nie znajduję tu żadnych słabych punktów, zaś o tym wszystkim, co udało mi się znależć mogłabym napisać o wiele, wiele dłużej. Nie mogę jednak pozwolić sobie na odebranie czytelnikom radości z delektowania się tak dobrą książką. Pozwólcie , by mroczny rycerz zabrał Was do swej krainy.

Zawisza Czarny to postać, która intrygowała mnie już od dłuższego czasu. Natknęłam się na niego wielokrotnie czy to na lekcjach historii, bądź w wszystkim dobrze znanym "Krzyżakach" autorstwa Henryka Sienkiewicza. Krąży o nim naprawdę wiele legend i opowieści, dlatego też byłam niezmiernie ciekawa, co takiego przedstawi mi autor, czy wypisane przez niego wydarzenia trafią do mnie i sprawią, że ta ten sławny rycerz przestanie ograniczać się tylko i wyłącznie do kart tej książki oraz zacznie żyć własnym życiem, zupełnie tak, jak było to parę stuleci temu. Jeżeli więc chcecie poznać moją opinię, serdecznie zachęcam was do zapoznania się z resztą recenzji.


Zawisza Czarny to postać, o której z pewnością słyszał każdy Polak, jednak mało kto wiedział o nim tyle, aby umieścić te wszystkie informacje na kartach powieści. Pod koniec roku 1408 wszyscy już wiedzą, że wybuch wojny jest wyłącznie kwestią czasu. Po tym jak władzę w Prusach przyjął Wielki Mistrz Zakonu Ulryk von Jungingen, który zapragnął zapanować nad terytorium Litwy i Polski, kwestią czasu jest, kiedy rozpoczną się pierwsze potyczki oraz kiedy pojawią się pierwsze ofiary sporów.


Zawisza mimo iż nigdy nie posiadał ogromnego majątku, już wtedy szczycił się ogromną sławą w całym państwie, jak i w krajach sąsiadujących z Polską. Główny bohater tej opowieści stara się robić wszystko, byleby tylko uniknąć buntów ze strony mieszkańców Litwy przeciwko Witoldowi. To właśnie on był jedną z wielu postaci, które walczyli o naród w bitwie pod Grunwaldem. Sądzę, że raczej nie muszę wspominać, kto wygrał tę potyczkę.


O czym jeszcze nie wspominali w szkolnych podręcznikach na temat tej postaci? Jak wyglądało jego życie rodzinne? Czy uda mu się powstrzymać bunt? Czy podoła stojącemu przed nim zadaniu? O tym i o wielu innych rzeczach możecie dowiedzieć się, gdy tylko sięgniecie po tę książkę!


To obowiązkowa pozycja dla wszystkich czytelników literatury historycznej, która zachwyci każdego miłośnika tego gatunku. Cała ta książka nie tylko posiada wiele informacji, których nie sposób szukać w szkolnych podręcznikach, lecz także dzięki temu, że została napisana w postaci opowiadań możemy o wiele prościej przyswoić zawartą w niej treść.


Ogromnym plusem tego cyklu jest to, że nie musimy czytać po kolei wszystkich tomów, lecz możemy wybrać lekturę zależnie od naszych zainteresowań, wyliczanek czy też kaprysów. Osobiście mimo iż jestem urzeczona wszystkimi grafikami tego cyklu, to i tak zaczęłabym swoją przygodę z tą serią od tego tomu, a to dlatego, że przeważa tam jeden z moich ulubionych kolorów, a mianowicie przepiękny odcień czerwieni.



Szymon Jędrusiak posługując się ciekawym i przyjemnym w odbiorze stylem stworzył opowieść historyczną, do której chciałabym wracać i z pewnością niejednokrotnie zdecyduję się to uczynić. Rzadko kiedy się zdarza, aby jakakolwiek książka w tym gatunku literackim tak bardzo przypadła mi do gustu, że po zapoznaniu się z ostatnią stroną nie marzyłam o niczym innym, jak o poznaniu treści dwóch poprzednich części.



Nawet się nie spodziewałam, że ta książka zdoła wywołać na mnie aż tak pozytywne wrażenie. Na samym początku spoglądałam na nią z lekkim przymrużeniem oka, jednak szybko odkryłam, że zapoznawanie się z każdą kolejną stroną przynosi mi coraz to więcej radości, a ja sama miałam ogromny problem, aby chociażby na chwilę oderwać się od przedstawionych tam wydarzeń.


Jeżeli więc udało mi się w chociażby maleńkim stopniu pobudzić waszą wyobraźnię, jak najbardziej zachęcam was do zapoznania się z tą lekturą. Jeśli chcielibyście dowiedzieć się nieco więcej na temat Zawiszy Czarnego, szczerze polecam wam cały ten cykl oraz gwarantuję, że z pewnością się na nim nie zawiedziecie.