Andromeda

Anna Kasiuk to polska pisarka, która w swoim dorobku ma już kilka znanych powieści. Jednak Andromeda to jej pierwsza książka w bardzo popularnym ostatnio gatunku New Adult. Jak wypada na tle swoim zagranicznych konkurentek? Czy autorce udało się zagrać na emocjach czytelnika?

Judyta jest uczennicą klasy maturalnej. Mimo że jest piękna i dobrze się uczy, stroni od życia towarzyskiego. Gdy zostaje przydzielony jej wspólny projekt z kapitanem drużyny piłkarskiej, Szymonem, zainteresowanie dziewczyną wzrasta. Judyta próbuje zataić pewne fakty ze swojej przeszłość, ale z dnia na dzień staje się to coraz trudniejsze. Dodatkowo okazuje się, że z chłopakiem łączy ją zdecydowanie więcej, niż mogła przypuszczać.

Jestem zaskoczona tym, że powieść o tak oczywistej i zarazem popularnej fabule, aż tak bardzo podobała mi się. Pisarka udowadnia, że nie trzeba szukać daleko i tworzyć skomplikowanych historii, aby zauroczyć czytelnika, a w prostocie tkwi siła. Mogłoby się wydawać, że to kolejna książka o wycofanej dziewczynie i popularnym chłopaku, jednak podczas lektury dość szybko uzmysławiamy sobie, że tak nie jest. Anna Kasiuk skupia się na motywie demonów przeszłości, które powracają, chociaż bardzo pragniemy wymazać je ze swojego życia. Dodatkowo znajdziemy tutaj takie kwestie jak: poczucie winy, utrata bliskiej osoby, szkolne dręczenie czy los ludzi starszych. Pisarka pięknie operuje słowem wyzwalając w czytelniku mnóstwo uczuć i emocji. Historia od pierwszych stron intryguje, lokuje się głęboko w naszej duszy i zostaje tam do samego końca, a może i nawet dłużej.

Historia opowiedziana jest za pomocą narracji trzecioosobowej, ale nie przeszkadza to w żadnej sposób na zżycie się i poznanie głównej bohaterki. Anna Kasiuk bardzo umiejętnie odmalowała portret psychologiczny Judyty, która swoją tajemniczą przeszłością intryguje czytelnika. Wraz z rozwojem akcji i poznaniem kolejnych sekretów jej rozrywkowej młodości czytelnik coraz mocniej rozumie jej nastawienie do życia oraz postępowanie. Chociaż oczywiście nie wszystkie jej czyny będą dla nas logiczne czy jasne. Bohaterowie Andromedy to nastolatkowie, którzy nieraz podejmują decyzje pod wpływem impuls i emocji, często nieprzemyślane, dlatego też młodszym czytelnikom może być łatwiej się z nimi utożsamić. Wątek miłosny, choć bardzo ważny i mocno naznaczony, nie jest główną osią tej historii. Pisarce udało się odnaleźć złoty środek, który idealnie równoważy wszystkie elementy składowe, tworząc powieść przemyślaną i sensowną.

Andromeda to książka o życiu. O jego trudach, ale także i dobrych stronach. Chciałabym się do czegoś przyczepić, ale nie udało mi się nic drażniącego znaleźć. Nie ma tutaj nudy, głupich i irytujących bohaterów, przesłodzonego wątku romantycznego czy nierealnych, wyidealizowanych wydarzeń. Autorka porusza prawdziwe, nieraz trudne tematy i robi to w sposób wiarygodny, przez co Andromedę można określić jako powieść ukazującą wiele cennych prawd życiowych. Mądrą i wartościową. Pokazuje, że ludzkie wybory niosą za sobą konsekwencję, których nie da się wymazać. Jestem jak najbardziej na tak i chętnie poznałaby dalsze losy Judyty.

Judyta jest uczennicą klasy maturalnej. Na pierwszym miejscu stawia naukę, nie prowadzi bujnego życia towarzyskiego, w zasadzie należy do samotników. Wystarczy jej jedna dobra koleżanka w klasie, a zamiast imprez woli regularnie odwiedzać pobliski dom starców, gdzie spotyka sympatyczną starszą panią, która jest dla niej niczym prawdziwa, ukochana babcia. Eleonora daje jej wszystko to, czego nie może otrzymać od zmarłej mamy, troskę, wsparcie, miłość. W szkole dziewczyna nie przyciąga uwagi, co bardzo ją cieszy, gdyż wyjątkowo zależy jej na zachowaniu prywatności. Niebawem sytuacja się zmienia, bo zostaje wybrana do przygotowania projektu lekcyjnego z popularnym, przystojnym chłopakiem. Judyta i Szymon, choć początkowo zmuszeni, by spędzać razem czas, stopniowo zaczynają dogadywać się coraz lepiej, co nie umyka uwadze znajomym. Szybko pojawiają się plotki, a zazdrosne dziewczyny dokuczają nastolatce. Gdy w szkole pojawia się kolega z dawnej klasy, maturzystkę ogarnia panika, iż wkrótce jej mroczny sekret poznają wszyscy.



Co takiego ma na sumieniu Judyta?



Czy relacja między nią a Szymonem jest na tyle silna, by przetrwać nieprzyjemne docinki rówieśników?








Młodość to okres poszukiwań, poznawania świata, ale także kształtowania własnej tożsamości. Charakteryzuje go o wiele większa wrażliwość emocjonalna. Drobne pomyłki, odrzucenie ze strony rówieśników czy popełnione błędy przybierają skalę prawdziwej tragedii, i tym właśnie po prostu są dla młodych osób, które kierują się zupełnie innymi priorytetami niż dorośli. To również etap, w jakim nie unikniemy porażek, jednak to właśnie dzięki nim wyciągamy wnioski i uczymy się, jak należy postępować. Autorka perfekcyjnie przedstawiła młodzieńcze lata, towarzyszące im emocje oraz falę buntu, w związku z tym czytelnik ma możliwość odbyć mentalną podróż do dawnych czasów i przypomnieć sobie, jak wtedy postrzegał siebie i świat oraz dostrzec, jak wiele się zmieniło.



Nim rozpoczęłam lekturę, nie omieszkałam zajrzeć do pewnych źródeł, by przypomnieć sobie historię mitologicznej Andromedy. Związek między nią a główną bohaterką jest ogromny, gdyż w zasadzie niczemu niewinna dziewczyna została skazana na okrutną karę, pozostawiona sama sobie w nowym środowisku, stale prześladowana przez dawne bezmyślne błędy, skazana na pożarcie przez bezduszne „sępy”. Czytelnik początkowo nie zna przeszłości Judyty, ale podejrzewa, że jej obwinianie się jest niesprawiedliwe. Widzimy, że nastolatka nie potrafi odciąć się od demonów przeszłości, żyje w zawieszeniu, jej żal i smutek przenoszą się nas, chcielibyśmy ukoić jej cierpienie, ale doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, iż to niełatwe.



Powieść Anny Kasiuk to przede wszystkim emocje, niesłychanie silne, skrajne, obezwładniające. Wbrew pozorom nie są to wyłącznie uczucia negatywne, bo Judyta otrzyma również od pewnych osób mnóstwo ciepła, życzliwości i miłości. Język autorki jest przystępny, ale także niesłychanie sugestywny, dzięki czemu lektura staje się wyjątkowym doświadczeniem, chwyta za serce i pozostaje w nim na bardzo długo.



Należy również wspomnieć o samych portretach psychologicznych postaci, które są naszkicowane nadzwyczaj starannie. Fakt, że mamy możliwość wniknąć w duszę bohaterki, poznać jej największe lęki, koszmary, sprawia, że lepiej rozumiemy całą sytuację, możemy postawić się na jej miejscu. Judyta to dziewczyna inteligentna, piękna, wyjątkowa, lecz zagubiona. Prześladujące ją demony przeszłości nie pozwalają ruszyć do przodu, pogodzić się ze stratą i zacząć na nowo żyć. Czytelnik zdaje sobie sprawę, że jej myślenie i obwinianie się jest błędne, ale rozumie, iż w tym wieku rzeczywistość jest postrzegana w zupełnie innym świetle.



Autorka także w nadzwyczaj plastyczny sposób ukazała, jak okrutna potrafi być młodzież, do czego jest zdolna z zazdrości. Jeśli ktoś różni się od pozostałych czy popełnił dawniej jakiś błąd, nie ma łatwego życia w szkole, nie jest akceptowany. Skłania to do głębokich refleksji, podkreśla, na co powinniśmy zwracać szczególną uwagę wychowując własne dziecko.



Jestem również zafascynowana sposobem, w jaki pisarka nakreśliła wątek miłosny. Uczucie rozwija się subtelnie, powoli, nie jest zwykłym zauroczeniem, jakie odbiera młodemu człowiekowi rozum. Cechuje je dojrzałość, oboje rozumieją, jak ważna w ich wieku jest dalsza nauka, przestrzegają wcześniej ustalonych priorytetów. Sama Judyta natomiast, stale wzbrania się przed kiełkującym uczuciem, dlatego nie sposób odgadnąć, jaką decyzję podejmie i jaki będzie finał całej historii.



"Ważne, by umieć przegrywać z godnością i nauczyć się wygrywać z pokorą."



„Andromeda” jest poruszającą, niezwykle sugestywną powieścią o dojrzewaniu, bolesnej stracie, poczuciu winy, ale także o przemianie i miłości, która może stać się ukojeniem. Ta książka podbije wasze serca i skłoni do głębokich przemyśleń, ale również zabierze was w mentalną podróż do swojej młodości. Dzięki autentyczności przekazu, doskonale zdajemy sobie sprawę, ze to historia, jaka może mieć miejsce tuz obok nas, o słodko-gorzkim życiu, w którym niestety bardzo często dominuje gorycz. Ta niezwykła lektura przeszywa duszę, wywołuje istny wulkan emocji i pozostawia po sobie ślad w sercu już na zawsze. Gorąco polecam!