Andrzej Kowerski. Szpieg bez cienia

„Andrzej Kowerski. Szpieg bez cienia” Moniki Koszewskiej to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Przyznam szczerze, że kiedyś niechętnie wybierałam książki biograficzne, jednak w znacznym stopniu uległo to zmianie, szczególnie gdy trafiam na tak dobrze napisane książki, które łączą ze sobą wciągającą sensacyjną fabułę wraz z biografią i faktami historycznymi. Myślę, że autorka świetnie połączyła to wszystko, pisząc, wciągającą historię, która przedstawia wiele historycznych faktów i będzie gratką dla każdego, kto, choć w najmniejszym stopniu interesuje się tematyką II Wojny Światowej.
Autorka zabiera czytelników do czasów II Wojny Światowej, podczas której żył i prężnie działał Andrzej Kowerski. Autorka pokazuje przede wszystkim działania wojenne i szpiegowskie Pana Andrzeja. Możemy być naocznymi świadkami odwagi, którą wykazał się mężczyzna w tych, jakże trudnych czasach. Myślę, że jest to biografia bohatera, który jest wielu osobom nieznany, bo Andrzej Kowerski zdecydowanie ma w naszej historii poświęcone zbyt mało uwagi. Jest to wyłącznie argument ku temu, by sięgnąć po ten tytuł i poznać nieco bliżej szpiegowskie poczynania wojennego bohatera, jego dylematy i rozterki, z którymi się borykał.
Przyznam, że mi ten tytuł czytało się wyjątkowo dobrze i z pewnością skuszę się na pozostałe książki autorki, bo coś czuję, że się polubimy! Biografia na najwyższym poziomie, z ogromną dawką wiedzy, która przypadnie do gustu każdemu, kto zainteresowany jest tematyką II Wojny Światowej!
Ja ze swojej strony bardzo serdecznie polecam!

Monika Koszewska stworzyła porywającą biografię fabularyzowaną, w której odkrywamy losy Andrzeja Kowerskiego – niezwykłego bohatera i szpiega II wojny światowej. Książka napisana jest w sposób bardzo przystępny, a historia Kowerskiego wręcz hipnotyzuje. Jego życie pełne jest zwrotów akcji, a opisy misji dodają dreszczyku emocji. To doskonała lektura, która nie tylko wciąga, ale też uczy, dając nam nowe spojrzenie na mniej znane fakty z historii.

Monika Kowerska, choć jest moją imienniczką to nie miałam do tej pory przyjemności do poznania jej twórczości. I chociaż interesuje mnie historia (nie żebym od razu była pasjonatką), to postać Andrzeja Kowerskiego gdzieś w jej poznawaniu mi prawie umknęła. Owszem, pamiętam jak przez mgłę to nazwisko, ale dopiero teraz, po przeczytaniu tej biografii, układanka w mojej głowie weszła w swoje miejsca. Kowerskiego po prostu nie zapamiętuje się ponieważ w naszej pamięci zapisuje się trwale jego partnerka, o której było zdecydowanie głośniej i poświęcono jej więcej uwagi – Krystyna Skarbek.

Andrzej Kowerski miał dwa epizody, które mogły przekreślić na trwałe jego karierę a nawet jego życie. Pierwszym było przysypanie przez lawinę, pod którą spędził kilka godzin. Drugim postrzelenie podczas polowanie, w wyniku którego stracił nogę (powyżej kolana). Od tego momentu nosił drewniana protezę. Nie przeszkodziło mu to jednak w wykonywaniu obowiązków służbowych. Kowerski, jak możemy przekonać się po lekturze biografii Moniki Koszewskiej, zapisał się na kartach historii dzięki swojej odwadze , determinacji i nieustępliwości. Mimo utraty kończyny walczył w obronie Polski podczas inwazji niemieckiej w 1939 roku. Po klęsce wrześniowej i przedostaniu się do Węgier organizował ucieczki polskich żołnierzy do Francji.
Była agentem SOE – brytyjskiej organizacji, gdzie przeprowadził liczne akcje sabotażowe i wywiadowcze. Jego współpraca z Krystyną Skarbek była szczególnie niebezpieczna ale i owocna.
Mimo fizycznych ograniczeń nigdy się nie poddawał. Jego historia to historia niezwykłej odwagi i determinacji w walce o wolność. Jego działania miały wpływ na losy innych ludzi i przyczyniły się do sukcesów alianckich operacji wywiadowczych.

W życiu osobistym nie można jednak mówić o absolutnej victorii. Co prawda był związany z Krystyną, ale nigdy nie zalegalizowali związku. Potomstwa również nie mieli. Pełna temperamentu i bardzo niezależna Skarbek podchodziła zupełnie inaczej do życia w związku, który przybrał formę tzw. luźnego. Ale podobno ich relacja była głęboka i pełna wzajemnego szacunku i wsparcia.

Przyznaję, że książkę o bohaterze, bo za takiego uważam Andrzeja Kowerskiego, czyta się z rosnącą ciekawością. Tym bardziej, że naprawdę mało się o nim wie i większość faktów poznaje się po raz pierwszy. Sam Kowerski był postacią nietuzinkową i zasługuje na naszą o nim pamięć, a nawet na hołd dla jego niezłomności i poświęcenia. Jego życie powinno stać się inspiracją dla obecnego pokolenia i dla przyszłych pokoleń jako wiarę w sens walki w obliczu największych trudności.

Może jeszcze z jednego powodu. Był mężczyzną doskonałym; zakochanym do śmierci w jednej kobiecie. Przez 36 lat od jej tragicznej śmierci w oczach nosił smutek podobny żałobie. Przez tyleż lat pozostał sam. A jego prochy spoczęły ze szczątkami Krystyny w jednym grobie.

„Andrzej Kowerski. Szpieg bez cienia” to bardzo dobrze i szczegółowo napisana biografia człowieka, który za życia zasłużył sobie na miano bohatera przez duże B. I o takich ludziach powinniśmy pamiętać i brać z nich przykład.