Ciemna strona.

“Człowiek nigdy nie przestaje widzieć tego, co postrzega jako część samego siebie...”

(“Mud Vein. Ciemna Strona” T. Fisher, s. 197)



Jestem świeżo po lekturze “Mud Vei. Ciemna Strona” od Tarryn Fisher. Muszę przyznać, że każda książka tej autorki jest zupełnie inna. Niestety, jednak “Ciemna Strona” mnie troszkę zawiodła. Po opisie książki spodziewałam się większych emocji.

Tym razem Tarryn przedstawia nam popularną pisarkę Sennę Richards, która zostaje porwana wraz z Isaaciem - jej lekarzem, dawnym znajomym. Para zostaje uwięziona w domu, znajdującym się na kompletnym odludziu, gdzie dookoła rozpościera się tylko śnieg. Senna jako człowiek wydała mi się bardzo nudna, bierna, a niejednokrotnie dziecinna. W sytuacji porwania nie okazała żadnych emocji, ale również nie zrobiła nic, żeby zmienić swoją sytuację. Tytułowa “Ciemna Strona” ma obrazować osobowość Senny, jednakże osobiście nie odkryłam jej ciemnej strony. Owszem, Senna to kobieta z problemami, po przejściach - i to naprawdę ciężkich. Mimo to jej życie to wielka pustka. Senna w każdy możliwy sposób blokuje uczucia, kolory, emocje, przeżycia, ludzi. Wydaję mi się, że autorka właśnie to chciała pokazać jako jej ciemną stronę – ale co to za ciemność, która jest bezbarwna?

Issac, towarzyszący w więzieniu Sennie, okazuje się być nie tylko jej lekarzem, ale również osobą, która lata temu próbowała się dostać do serca pisarki, przebić się przez jej mury i wypełnić otaczającą pustkę. Issac wszelkimi możliwymi sposobami próbuje obudzić Sennę z życiowego letargu - “Milczałaś przez całe życie. Milczałaś, kiedy się poznaliśmy i kiedy znosiłaś cierpienie. Kiedy życie dalej cię kopało (…). Ty jesteś bezruchem. Próbowałem Cię poruszyć...” (“Mud Vien. Ciemna Strona” T. Fisher, s. 185). Czy tym razem dotrze do wnętrza Senny?

Rozpoczynając lekturę miałam nadzieję, że poczuję rozpacz, obłęd lub nawet bezradność. Mimo to książka wydała mi się trochę sielankowa. Z jednej strony mamy porwanie i uwięzienie na wiele miesięcy, a z drugiej strony bohaterowie prawie w ogóle nie rozmawiają, nie próbują zastanowić się nad obecną sytuacją, nie dostrzegają przez długi czas ważnych szczegółów ich otaczających. Snują się z kąta w kąt - jedzą, śpią, piją i tak w kółko.

“Ciemną Stronę” możemy podzielić na 4 etapy - uwięzienie, historia Senny i Isaaca, następnie książka Nicka (według mnie ta wstawka była kompletnie bez sensu, bo sama historia wiele nie wnosi, a książka Nica jest daremna), i znowu powrót do więzienia. Całość fabuły wciąga, jednakże otaczająca cisza, stagnacja i pustka była dla mnie męcząca. Mimo, ż bohaterowie w pewnych momentach byli na granicy śmierci to ja tego nie czułam. Wiele momentów było strasznie “rozwleczonych”, przez co nudnych. Samo zakończenie zaskakujące i ciekawe.

Moja ostateczna opinia to takie 5/10 - książka w mojej opinii nie pokazała wielkich emocji towarzyszących porwaniu, ciemna strona okazała się być pusta. Największy plus tak naprawdę za zakończenie, które faktycznie nie zostanie odgadnione przez czytelnika. Moim zdaniem to właśnie w zakończeniu poznajemy prawdziwą ciemną stronę człowieka. Całość książki ma podłoże psychologiczne, które pokazuje, że “aby dowiedzieć się, kim naprawdę jesteśmy, najpierw dowiedzieć się musimy, kim byliśmy...” (“Mud Vein. Ciemna Strona” T. Fisher, s. 125).

"Prawda jest dla umysłu - mówi. - Kłamstwa są dla serca. Okłamujmy się więc dalej."
Trzydziestotrzyletnia pisarka i jej lekarz porwani i zamknięci w drewnianym domu. Wokół jest tylko śnieg, a dnia nie odróżnisz od nocy. Wydaje się to tylko marnym koszmarem, a jednak to prawda. Jak zachować się, kiedy jesteś porwana, a porywacz się nie ujawnia. Nie przedstawia swoich zamiarów ani wymagań względem ciebie. Prowadzi brudną grę po której nie wiesz czego się spodziewać. To nie jest porwanie dla okupu. Który porywacz zostawia porwanym pełną spiżarnię, drewno, książki, puzzle oraz kuchnie pełną potencjalnej broni. Dwójka osób, którzy na pozór wydają się dla siebie całkiem obcy muszą powrócić do przeszłości i do wspomnień, które sprawiły, że są zamknięci w obcym pomieszczeniu. Książka składa się z trzech części, oprócz zdarzeń teraźniejszych przedstawione są wydarzenia z przeszłości. Lektura jest wspaniała, nikt nie jest w stanie domyśleć się zakończenia, snułam wiele domysłów, ale żaden się nie sprawdził. Książka przedstawia czym jest i jak ważna jest bratnia dusza i czym różni się od wielkiej miłości, a nasza ciemna strona czasem pomaga nam przeżyć. Z całego serca zachęcam do przeczytania :)

wrotkaczyta.blogspot.com

"To czym opleciesz swoją duszę, determinuje to, czym się staniesz"

Zazwyczaj zasiadam do napisania recenzji tuż po przeczytaniu książki. Tym razem było jednak inaczej, potrzebowałam kilku godzin aby zebrać myśli. Ta książka dotknęła samego dna mojej duszy, oplotła ją i długo trzymała w swojej mocy.
Senna, popularna pisarka budzi się uwięziona w obcym domu. Niczego nie pamięta z wydarzeń dnia poprzedniego, nie ma pojęcia kto i dlaczego ją porwał. Sama w obcym domu? Otóż nie, Senna nie jest w tym domu sama, razem z nią zamknięta jest w nim jej przeszłość, ciemna strona jej przeszłości i Isaac, mężczyzna, który był kiedyś dla niej bardzo ważny. Dlaczego oboje znaleźli się w tym odciętym od świata pustkowiu pokrytym śniegiem? Kto prowadzi z nimi tę wyrafinowana grę? Rozwiązaniem tej zagadki jest konfrontacja z samą sobą i ze swoją przeszłością, bo wskazówki są na wyciągniecie ręki, trzeba tylko poskładać te puzzle w całość, nim skończy się czas.
Czytając książkę, w mniejszym lub większym stopniu, domyślamy się jej zakończenia, a jeśli jest to intryga kryminalna, zazwyczaj wcześniej niż policja typujemy podejrzanego. Tym razem było jednak inaczej. Mimo starań nie potrafiłam rozwiązać tej skomplikowanej zagadki, a wierzcie mi rozważałam najbardziej nieprawdopodobne scenariusze. "Ciemna strona" jak najbardziej zasługuje na miano thrillera psychologicznego. Tarryn Fisher niczym genialny neurochirurg rozcina i poddaje analizie każdą cząstkę psychiki naszych bohaterów, obnaża ich dusze bez żadnych zahamowań sprawiając, że czytelnik może wręcz poczuć się skrepowany taką bezpośredniością. Mimo, iż każdy z nas ma swoja ciemną stronę, to jest ona głęboko ukryta i przez nas kontrolowana. Nasi bohaterowie jednak ukazują nam się takimi jakimi są naprawdę. Nie są białą niezapisaną ścianą z miłymi dla oka pastelowymi dekoracjami, są ferią głębokich, mrocznych barw, są szczerzy i prawdziwi.
"Ciemna strona. Mud vein" to książka, która mnie nie zawiodła i polecam ją wszystkim tym, którzy od nudnych, białych i nijakich postaci, wola tych, którzy nie boją się ujawnienia swojej ciemnej strony.

"Jesteś o wiele brzydszy niż myślisz, dużo bardziej egoistyczny, niż jesteś w stanie przyznać. Więc ignorujesz to co jest w twoim wnętrzu. Myśląc, że jeśli tego nie uznasz, to tego nie będzie. Dopóki ktoś nie przychodzi i nie łamie cię. Dostrzega każdy ciemny kąt i rozumie go. I mówi ci, że dobrze jest mieć ciemne kąty, zamiast sprawiać, że się ich wstydzisz"