Cień w lustrze

Podczas czytania tej książki musiałam wbić sobie do głowy jedną sakramentalną sprawę- nie chodzę w butach Lidki, głównej bohaterki i nie rozumiem jej zapędów alkoholowych. Mogłabym przedtem przeczytać na ten temat i sto poradników, ale teoria i praktyka, jak wiadomo, to dwie zupełnie różne sprawy. Co więcej, sama wcale nie potrzebuję w swym życiu alkoholu, nawet nigdy nie byłam mocno pijana. Niemniej jednak, czytanie tej powieści daje ogromnego kopa emocjonalnego, lecz taki zapewne był zamysł autorki.
Lidka Torańska to główna bohaterka powieści. Poznajemy jej wygodne i poukładane życie- kobieta ma bowiem męża Jacka, a także dwójkę dzieci, Lenę i Kacpra (kolejność nieprzypadkowa). Sfera zawodowa Lidki także uchodzi za perfekcyjną- od najmłodszych lat interesowała się ona modą, a igła i nitka były jej zabawkami. Teraz, jako dorosła osoba, swój talent do szycia przeniosła do pracy- jest ona bowiem odpowiedzialna za stworzenie ubrań, na przykład dżinsów, dla statystycznych Polek. Wszystko niby układa się dobrze, ale Lena zaczyna zauważać, że brakuje jej lekkości z czasów panieńskich. Lubiła ona bowiem zabawić się, napić, niczym się nie przejmować. Z resztą, niemal nigdy nic nie zajmowało jej myśli- matka Lidki to prawdziwy skarb i przykład typowej Matki Polski, która upierze, posprząta i poda ciepły obiad, najlepiej dwudaniowy z deserem.
Mijają lata, a w życie rodziny Torańskich zaczyna wkradać się nuda. Lidka twierdzi, że mąż zbyt wiele czasu poświęca na rozkręcenie własnego biznesu. Nigdy nie ma go w domu, nie zajmuje się odpowiednio dziećmi, a ona musi nie tylko pracować, ale i dbać o dom. Jaka jest prawda? Czy Jacek ucieka od domu? A może robi wszystko, by zapewnić rodzinie godny byt, nie wegetację od pierwszego do pierwszego? Mówi się przecież, że nie można mieć ciastka i zjeść ciasta, a w życiu potrzebne są wyrzeczenia i kompromisy. Czy para do nich dojdzie i zacznie się wzajemnie wspierać? Warto się o tym przekonać.
Jeden kieliszek wódki czy wina jeszcze nikogo nie zabił, prawda? Ale kiedy tak naprawdę przekraczamy granicę picia i sięgamy po alkohol jak po pastę do zębów? Jaki będzie główny powód Lidki, by notorycznie odwiedzać sklepy monopolowe? Czy procenty, i to bardzo wysokie, można traktować jak melisę lub środek znieczulający? Ja nie chcę wszystkiego zdradzać, ale poza wszystkimi etapami rozwoju choroby głównej bohaterki mamy tutaj też wiele innych, równie ważnych wątków. Natalia Nowak-Lewandowska udowodniła, że nie każdą kobietę cieszy macierzyństwo. Opieka nad żywą istotą to nie to samo, co zabawa lalkami. Kolki, nieprzespane noce, nieustanny płacz, przewijanie, bieganie po przychodniach to tylko ułamek ciemnej strony bycia matką. Zresztą, czy każda kobieta ma w sobie instynkt macierzyński? Czy Lidka będzie umiała poradzić sobie najpierw z jednym, a potem drugim dzieckiem? Wiele momentów jest tutaj wstrząsających, wręcz niemieszczących się w głowie, a czytelnikom nie zabraknie chwil przepełnionych adrenaliną.
Autorka pokusiła się także o typowe porównanie: jak bowiem ocenia się pijanego mężczyznę, a jak pijaną kobietę? No właśnie… Nam, kobietom, wręcz nie przystoi pić, a już na pewno zamieniać się w alkoholiczki. Jest to smutne, ale prawdziwe, wielopokoleniowe przekonanie Polaków. Zresztą, w tym temacie autorka zawarła coś jeszcze ważnego- jak traktuje się pijane kobiety, za które wstydzą się własne dzieci? Co można powiedzieć, kiedy małe dzieci muszą szybko nauczyć się dorosłego życia? Wiele dialogów, szczególnie między Lidką i Leną, wręcz wbijały mnie w fotel i nigdy nie chciałabym naprawdę doświadczyć tak mocnych scen.
Książkę przeczytałam szybko, gdyż nie jest ona obszerna. Sporym ułatwieniem jest też duży druk, dzięki czemu nie odczuwałam zmęczenia. Niemiłosiernie denerwowałam się, kiedy to Lidka nie potrafiła docenić pomocy, szczególnie ze strony matki. Cóż, może rzeczywiście tak jest, że nie potrafimy doceniać dobra, które nas otacza, zwłaszcza w kryzysowych sytuacjach?
Książkę polecam, choć jest ona emocjonalnie trudna.