Czas cudów

Ostatnimi czasy zmagałam się z czytelniczym zastojem. Książki, które brałam do ręki, nie potrafiły mnie wciągnąć, a strony przewracałam z niemałym trudem. Sięgam głównie po powieści obyczajowe, które (chodź lekkie) zaczęły mi się wydawać dość schematyczne. W końcu postanowiłam spróbować czegoś innego i tak dzięki akcji recenzenckiej trafiłam na „Czas cudów”. Ta powieść z kategorii literatury pięknej okazała się strzałem w dziesiątkę i od pierwszych stron mnie wciągnęła. Moja czytelnicza niemoc została przełamana, a ja przypomniałam sobie, że literatura może bardzo poruszać.
„Czas cudów” to debiutancka powieść Florescu, której akcja rozgrywa się w komunistycznej Rumunii. Głównym bohaterem jest dziesięcioletni Alin, cierpiący na rzadką i uciążliwą chorobę. W nadziei na wyleczenie, ojciec zabiera go za granicę, jednak później i tak wracają do Rumunii. Matka chłopca i wszyscy krewni są zaskoczeni powrotem, ale nie ustają w walce o zdrowie Alina. Powieść zawiera wątki autobiograficzne , które żywo i z humorem przedstawiają realia życia w reżimie Ceaușescu.
„Czas cudów” to naprawdę dobra powieść, która w przejmujący sposób ukazuje, jak wyglądało życia w komunistycznej Rumunii. Fabuła przedstawiona jest z perspektywy dziecka przez cp narracja jest autentyczna, pełna dziecięcej wrażliwości, ale jednocześnie niepozbawiona refleksji, które trafiają do dorosłego czytelnika. Dzięki temu książkę czyta się z przyjemnością i z ciekawością śledzimy losy Alina i jego rodziny. Autor bardzo dobrze przedstawia różniące się życia Rumunów, Włochów czy Amerykanów. Powieść świetnie oddaje atmosferę tamtych czasów, gdzie w takim państwie jak komunistyczna Rumunia kluczowe były znajomości, ale jednocześnie trzeba było uważać, by nie powiedzieć za dużo, bo zawsze istniało ryzyko, że ktoś doniesie władzom. Jednocześnie Zachód nie jest idealizowany, bo tam też trzeba mierzyć się z problemami. Historia jest intrygująca, pełna emocji i momentów, które zmuszają do zadumy. Urzekła mnie także subtelność, z jaką Autor opisuje relacje międzyludzkie. Polecam tę książkę każdemu, kto szuka czegoś więcej niż lekkiej rozrywki.