Czcij kata swego

Opisuje losy człowieka, który do tego stopnia zatracił sens życia, że postanowił je sobie odebrać; w następstwie afektu, bez pożegnania, pod osłoną nocy. Na nieszczęście próba nie powiodła się. Co gorsza, w jego ojczystym kraju, samobójców traktuje się jako przestępców. Logiczną konsekwencją jego czynu jest proces sądowy, którego stawką jest najwyższy wymiar kary. Wydaje się, iż za sprawą ironii losu, machina administracyjna wypaczonego, znieczulonego społeczeństwa oficjalnie zadba, aby mężczyzna stracił to, czego nie zdołał odebrać sobie sam: życie. Zanim dobrnie on jednak do ostatniej rozprawy i ogłoszenia wyroku, zmuszony zostanie do spojrzenia w twarz swym bliskim. Tym, którzy go kochają i którzy z zacięciem walczyć będą o jego życie, jak i tym, którzy chętnie widzieliby go pod szafotem. Lecz największym wyzwaniem, z jakim przyjdzie mu się zmierzyć, będzie konfrontacja z przeszłością. Przeszłością, która doprowadziła go tam, gdzie się obecnie znajduje: przed oblicze sądu.