Dlaczego mi nie powiedziałeś?

Maja i Aleksander. Osiemnastolatkowie, których życia już na tak wczesnym etapie zdążyły naznaczyć się tragedią. Gdy stają na swojej drodze, przeszłość przesłania teraźniejszość i stają się dla siebie jednocześnie wybawieniem i przekleństwem.

Dawno nie czytałam książki z gatunku young adult, a jak ta wpadła w moje ręce i okazała się jeszcze taka dobra to rozpaliła we mnie chęci na kolejne książki z tego gatunku.

Samo wejście w tę książkę jest z wysokiego progu, bo prolog wyprzedza czasowo akcję książki i jest mocnym emocjonalnym bodźcem, który zostawia nas z niepewnością do samego końca. Potem wracamy w rozdziałach do prawidłowej chronologii zdarzeń poznania się Mai i Olka. Ta książka kipi wręcz od mocnych emocji, które z perspektywy dorosłego mogą się wydawać, aż przesadzone, ale takie dokładnie są, gdy ma się osiemnaście lat, odczucia są mocne i wpadają w skrajności. Maja i Olek są dla siebie wsparciem, ale i też w większości sprawiają sobie ból, bo boją się pójść dalej ze swoimi uczuciami, raniąc się naprzemiennie.

Nie ukrywam, że już po prologu w trakcie rozdziałów byłam zaciekawiona, ale trochę gdzieś tak z boku podglądając tę historię, a nie ją przeżywając. Wszystko zmieniło się w momencie zakończenia. Na pewno macie takie książki, które dopiero po poznaniu zakończenia dostają jeszcze więcej znaczenia jako całość i ja tak mam z tym tytułem. To zakończenie mimowolnie zmusza do mocnych przemyśleń i sprawia, że jako całość mogę wam bardzo ją polecić. Z resztą oprócz tych przemyśleń jak przystało na skrajne emocje zostaje się we mnie jeszcze taka pustka.

Wielbiciele skrajnych emocji, pierwszej miłości, walki samym ze sobą i smutnych historii będą ukontentowani.