Do Gwiazd

Brandon Sanderson to autor, który wielu osobom kojarzy się z tak zwanymi "cegłami", z których większość liczy sobie ponad pięćset stron, a każda z nich wyróżnia się spośród innych lektur danego gatunku dość nietypową fabułą, dzięki czemu możemy mieć pewność, że jego historie okażą się jedyne w swoim rodzaju, a co za tym idzie, jak najbardziej godne poświęconego im czasu - a uwierzcie mi, nawet gdybyście zarezerwowali sobie cały wieczór, możecie być pewni, że będziecie dokańczać ją następnego dnia i następnego, a jak dobrze pójdzie, na trzech się skończy.


Nie chodzi o to, że są to ciężkie w odbiorze lektury, wręcz przeciwnie, człowiek nawet nie odczuwa jak szybko mija przy nich czas, jednak trzeba przyznać, że w tym wypadku 602 strony to naprawdę sporo. Co prawda było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora, jednak obecnie jestem więcej niż pewna, że jeszcze nie raz zdecyduję się na którąkolwiek z jego książek, gdyż dzięki niesamowitej fabule i wykonaniu, jakiego byłam świadkiem w "Do Gwiazd" sądzę, że to samo czeka mnie w chociażby serii "Stalowe Serce".

Krelle to obcy, którzy od setek lat atakują ludzkość, która walcząc do upadłego ponosiła nie jedną klęskę jak i zwycięstwo. Z czasem jednak obrona ludzkości stała się znacznie trudniejsza niż dawniej, a kwestią czasu, stało się, która ze stron odniesie sukces, a którą czeka zagłada. Spensy od dawna marzyła, żeby zostać pilotem, jednak nie jest to aż takie proste, jak mogłoby się wydawać, tym bardziej, że lata temu został zestrzelony podczas misji, z której najzwyczajniej próbował uciec. Sytuacja robi się jednak coraz bardziej niebezpieczna, a ludzie muszą podwoić swoje działania, jeżeli chcą mieć jakiekolwiek szanse z przybyszami z innej planety.

Jest to jedna z lepszych powieści science fiction, jaką ostatnio miałam okazję czytać i być może nie pomyliłabym się pisząc, że jest nawet lepsza od wszystkich science fiction, które poznałam w tym jak i w minionym roku. Odnoszę także wrażenie, że następne tomy tej serii - całe szczęście, że za jakiś czas mają ukazać się kolejne nieco przygrube kontynuacje tej opowieści, gdyż mimo iż dowiedziałam się z niej naprawdę sporo, czuję, że przyjemnie będzie ponownie wrócić do tego nieco fantastycznego świata i zobaczyć, jak będą wyglądać dalsze losy niektórych bohaterów.

To cudowna i pełna akcji książka, która udowadnia, że nawet coś, co wydaje się być technicznie niemożliwe, może być bliżej niż moglibyśmy pomyśleć i czasem wystarczy tylko zacisnąć zęby i podwoić swoje działania i zaciekle dążyć do upragnionego celu. Wiadomo, nie zawsze jest to proste, jednak nie niemożliwe.

Bardzo podobało mi się umieszczenie akcji w powietrzu, a dokładniej rzecz ujmując, na statku kosmicznym, gdzie o dziwo działo się naprawdę sporo i mimo wszystko czytelnik nie został obarczony całą masą technicznych pojęć i z przyjemnością mógł czerpać z szybkiej akcji, jednak nie na tyle, żeby pogubić się w wydarzeniach. Co do bohaterów, a w szczególności głównej postaci, jaką jest Spensa, autor wręcz doskonale przedstawił tu pewien proces, w którym to z nieco irytującej i dziecinnej postaci, dziewczyna zaczęła wkraczać w dorosłość oraz spojrzała na świat z zupełnie innej perspektywy, co według mnie jest cudowne. Ogólnie cała akcja jak i postacie zostały tu bardzo dobrze zarysowane, dzięki czemu o wiele łatwiej było mi się z nimi utożsamić, a wręcz poczuć z nimi szczególną więź. Teraz, gdy podzieliłam się z wami moją opinią, nie pozostaje mi nic innego jak wyczekiwać na ukazanie się kolejnego tomu. Byleby jak najszybciej!