Dobrzy uczniowie nie zabijają

Praktycznie co nowa książka autora, to coraz bardziej przekonuje mnie stwierdzenie, że nie pisze on pustych historii, a jedynie zawsze daje ostrzeżenie przed zbyt pochopnym zachowaniem. Tutaj wydaje mi się, że nawet młodsze, czyli nastoletnie osoby docenią ją najbardziej, gdyż ukazuje właśnie ich problemy. Pierwszym jest otyłość i brak szacunku do siebie. Bohaterka pomimo popularności jaką zdobyła, wciąż czuje się tą gorszą i jakiekolwiek oceny na swój temat kieruje właśnie na nadwagę. Nie widzi tego jaka jest mądra, ile dobrego zrobiła i jakie ma wnętrze. Uczucie bycia tą drugą nieco ją rujnuje, a jej rywalka na każdym kroku przypomina, że potrafi być od niej lepsza. Mamy poruszoną również wrogość do siebie z powodu popularności. Dziewczyna jest zazdrosna o karierę drugiej i robi wszystko, by uprzykrzyć jej źycie. Gdy tylko dowiedziała się, że pierwsza wyprawia bardzo ważną dla niej imprezę, od razu ogłasza w mediach własną, podobno dużo lepszą. Pomimo złości tej drugiej, postanawia skonfrontować się z nią i wyjaśnić powód zbieżności imprez tego samego dnia, jednak nie pójdzie nic po jej myśli. W tym samym czasie, kiedy druga, rusza na samotny spacer, ktoś traci życie. Zgadnijcie kto od razu zostaje oskarżony? Czy to nie dobry powód by pogrążyć sławę słabej psychicznie dziewczyny z lekką nadwagą? A może to zemsta za to, że...
No niestety nie napiszę czego, by zbyt wiele informacji bym zdradziła:-)
Jeśli chodzi o samą książkę, to jest niedługa i ma naprawdę sporo dialogów. Postacie bardzo dużo ze sobą rozmawiają, bo planują co mogą zrobić z imprezą, a później rozpoczyna się szok i nagonka na jedną z nich. Pomimo przyjaciół tak do końca nie każdy ich miał, a szczerość miała wiele do życzenia. Postacie są przedstawione w sposób podkreślający problematykę książki, nie dokładnie, bo czasami osobne rzeczy najbardziej zwracają naszą uwagę, które są istotne do fabuły. Myślę, że bohaterzy są bardzo prawdopodobni, a tym bardziej tematyka młodszych pokoleń. Autor wyolbrzymił ich problemy, by osoby z podobnym myśleniem były pocieszone, a te, które go nie mają, by bardziej zwracały uwagę na to co mówią bądź robią. Taka opowieść ku przestrodze. Jestem pewna, że młodsze pokolenie najbardziej będzie podekscytowane lekturą, bądź starsze, które ma nastoletnie dzieci:-)

Marcel Moss od lat uwielbia nas szokować, jak też mile zaskakiwać. W pierwszej chwili zapis ten można potraktować jak dziwny kontrast, ale to nieprawda. Szok wynika często z kontrowersyjnych, ale ważnych problemów społecznych, o których autor nieustannie nam przypomina. Narkomania, bulimia, anoreksja, kłopoty z własną seksualnością, morderstwa, wyścig szczurów czy mobbing to dramaty dotykające młodych ludzi, choć także i dorosłych. Miłe zaskoczenie pojawiło się, ponieważ nie wszyscy czytelnicy mieli świadomość, że bardzo udany cykl LICEUM FREUDA zostanie rozwinięty. Tak właśnie się stało- „Dobrzy uczniowie nie zabijają” to już szósty tom, ale nie trzeba tutaj martwić się o czytanie w sposób chronologiczny. Owszem, tak byłoby najlepiej, jednak pisarz tak przedstawił historie poszczególnych bohaterów, że nikomu nie grozi uczucie zagubienia. Taki zabieg bardzo sobie cenię i cieszę się, że autor pomyślał o odbiorcach, którzy z różnych powodów nie mają szans na to, by sięgnąć po wszystkie części.

Marcel Moss niemal od pierwszych stron obrazuje fałszywe działanie współczesnych mediów społecznościowych, od których w łatwy sposób można się uzależnić. Informacje do nas docierające nie zawsze są prawdziwe, rzetelnie potwierdzone, lecz gdy coś szokującego pójdzie w świat, wówczas wszyscy dają temu wiarę i bezlitośnie hejtują, czyli znieważają daną postać. Mało tego- falę hejtu można porównać do nadmuchiwanego balonu- ordynarne uwagi wciąż rosną, rosną, aż w końcu konsekwencje puszczonej w eter plotki mogą być tragiczne w skutkach. Niestety, wtedy często jest już za późno na jakiekolwiek sprostowanie…

Marta Najdowska to jedna z głównych bohaterek powieści. Jako uczennica liceum Freuda do niedawna uważana była za dziewczynę głupią, grubą i odrzuconą przez rówieśników. Teraz przeszła sporą metamorfozę i jest niczym ideał, bogini. Sama doskonale znała smak odrzucenia i porażki, dlatego obecnie prowadzi podcast- formę internetowej publikacji audio o nazwie ZWIERZ MI SIĘ. Dzięki jej staraniom osoby mające swoje osobiste problemy mogą zwrócić się do niej o pomoc- wiemy dobrze, że rozmowa to także perfekcyjna forma terapii, a nie każdy ma przed kim otworzyć swoje serce. Niestety, tak jak i w prawdziwym życiu, tak samo w tym wirtualnym można mieć fanów, ale i rywali. Marta nie jest lubiana przez Edytę Grońską- dziewczynę uczącą się w innym liceum i pragnącą zrobić wszystko, by odwrócić uwagę nastolatków od altruistycznych działań swej rywalki. Dziś walczy się o większą dawkę sławy, większą liczbę polubień, o bycie na podium społecznym. W końcu, nad Zalewem Zegrzyńskim, dochodzi do konfrontacji obu uczennic, lecz ma ona bardzo tragiczny wydźwięk.

Podczas wspomnianego wyżej spotkania umiera jedna z uczestniczek zabawy. Jej wyciągnięte z wody ciało przeraża innych uczniów, ale nie to jest najgorsze. Cała wina i nagonka medialna spada na Martę. Znowu odczuwa ona smak porażki, a jej internetowa forma pomocy rozpada się jak domek z kart. Chce ona jednak zrobić wszystko, by udowodnić swoją niewinność. Pomagają jej w tym przyjaciółki- Sara i Wiki. Czy im się to uda? Czy rówieśnicy Marty zrozumieją, że rzucanie fałszywych oskarżeń jest złe, krzywdzące? Czy naprawdę można jednego dnia być czyimś fanem, a drugiego- jego niszczycielem?

Nie chcę tym razem dokonywać prezentacji bohaterów drugoplanowych, nie opiszę także innych istotnych wątków. Uznałam, że w książce bardzo dużo się dzieje i będzie lepiej, jeśli czytelnicy sami połączą fakty i zrozumieją, dlaczego Marcel Moss zdecydował się na przeskoki czasowe. Są one kluczowe, jeśli chodzi o połączenie wielu istotnych wydarzeń i postaw wykreowanych postaci. Dzięki temu zabiegowi my, czytelnicy, uczymy się, aby niezbyt szybko typować sprawcę i skrupulatnie badać każdy szczegół. Zresztą, fani Marcela Mossa doskonale wiedzą, że książki autora należy czytać uważnie niemal do ostatniego słowa. Niekiedy już, już myślimy, że trafiliśmy na odpowiedni trop, podczas gdy jedno zdanie zmienia całkowicie fabułę. Taki zabieg bardzo lubię, bo na nowo obmyślam plan działania bohaterów. Tutaj właśnie tak było, a zakończenie niezwykle mnie zaskoczyło.

Nie wszystko złoto, co się świeci- to powiedzenie uważam za główne hasło powieści. Często uważamy, że osoby prezentujące się w sieci mają wielu przyjaciół, góry pieniędzy- są po prostu niezwykle wpływowe. Czy tak jest naprawdę? Warto się o tym przekonać i przestać wierzyć we wszystko, co pokazują nam media. Reklamy też są przecież fałszywe, prawda?

Po przeczytaniu tej książki jeszcze bardziej cieszę się, że nie należę do grona współczesnych nastolatków. Chyba nie umiałabym się w nim odnaleźć i bałabym się, że ktoś mnie nagra, całkowicie upodli. Czego się przecież nie robi dla lajków…

Kontynuacja LICEUM FREUDA jest bardzo mocna, szokująca, a ja, jako realistka, nie chcę unikać mocnych i ważnych tematów Żeby jednak prawidłowo ocenić bohaterów, każdy wątek należy czytać do ostatniego zdania. Nie inaczej jest tym razem. Książka nie jest też obszerna, a jej tematyka powinna być znana nie tylko młodym, ale i dojrzałym ludziom.

Polecam.

Kolejny tom serii to jak zwykle wiele ciekawych wątków i kilka perspektyw różnych osób. Mamy tu prawdziwe kombo „problemów” współczesnych nastolatków. Autor zwraca uwagę na wagę i specyfikę relacji między rówieśnikami, problem samoakceptacji, zasięg depresji. Powszechność używek i upatrywanie w nich leku na całe zło tego świata. Wpływ influencerów na kształtowanie trendów, mody, pojęcia szczęścia i „fajności”. Przemoc fizyczną i psychiczną, hejt oraz bagatelizowanie dramatów, uczuć i światopogladu młodzieży.

Tym razem z marszu wpadamy na młodzieżową imprezę w domku letniskowym nad Zalewem Zegrzyńskim – hulankę pełną wysokoprocentowych atrakcji i nie tylko.. I jak to bywa na takich baletach – nie jest ani skromnie, ani cicho, ani nawet przyzwoicie.. Nieoczekiwanie głównym punktem nocnego rautu okazuje się wyłowienie z jeziora ciała samej jego organizatorki – Edyty Grońskiej. Wkrótce w Internet wrze. O zabójstwo popularnej licealistki zostaje oskarżona przez jej znajomych skonfliktowana z Edytą, uczennica liceum Freuda, Marta Najdowska. Dziś szkolna gwiazda i podcasterka niosąca pomoc nastolatkom w trudnej sytuacji. A jeszcze tak niedawno - wyrzutek i ofiara przemocy rówieśniczej.. Wylewający się na nią z każdej strony hejt determinuje młodą kobietę i jej przyjaciół do walki o dobre imię i o prawdę..

Marcel Moss po raz kolejny bez kompromisów wchodzi w świat młodych ludzi i ich problemów i.. być może niekiedy umyślnie przerysowując niektóre zagadnienia – krzyczy, szepcze, pokazuje palcem, na to co dzieje się tu i teraz. Uzmysławia rzeczy, na które nie mamy się wpływu i te, które można kształtować, ale żeby to zrobić, trzeba je najpierw dostrzec.. Autor pokazuje jak łatwo, szczególnie będąc młodą osobą, przekroczyć pewne granice zza których nie ma już powrotu..

„Dobrzy uczniowie nie zabijaką” to kolejny, współczesny i nowoczesny, thriller psychologiczny autorstwa Marcela Mossa, który warto przeczytać.

Polecam.

Marcel Moss, znany ze swojego talentu do kreowania wciągających, pełnych napięcia opowieści o mrocznych stronach ludzkiej natury, w swojej najnowszej książce „Dobrzy uczniowie nie zabijają” ponownie udowadnia, że potrafi doskonale splatać intrygę i budować atmosferę pełną niepokoju.
Fabuła powieści rozgrywa się w świecie współczesnych nastolatków, którzy na co dzień zmagają się z trudnymi relacjami międzyludzkimi, presją społeczną oraz skutkami cyberprzemocy. Główna bohaterka, Marta Najdowska, to postać o skomplikowanej historii – dawniej wykluczona i prześladowana, teraz cieszy się popularnością jako szkolna gwiazda i podcasterka. Jednak jej sukces okazuje się być bardzo kruchy, gdy zostaje niesłusznie oskarżona o morderstwo.
Autor zręcznie kreśli portret młodzieży z liceum Freuda, gdzie rywalizacja, zdrada i zawiść są na porządku dziennym. Moss porusza tu istotne tematy, takie jak wpływ mediów społecznościowych na życie młodych ludzi oraz brutalność hejtu, który potrafi zniszczyć życie w mgnieniu oka.
Bohaterowie są wiarygodnie i wielowymiarowo zarysowani, co sprawia, że czytelnik z łatwością angażuje się w ich losy. Szczególnie interesująco wypada konfrontacja Marty z Edytą – dwóch silnych, ale diametralnie różnych osobowości, których drogi przecinają się w dramatycznych okolicznościach.
„Dobrzy uczniowie nie zabijają” to znakomita propozycja dla miłośników thrillerów młodzieżowych, którzy cenią sobie dobrze skonstruowaną intrygę, złożone postacie i tematy, które oddają realia współczesnej młodzieży.