Dom z kryształu

''Dom z kryształu'' (tom 1) autorstwa Pani Elżbiety Ceglarek to powieść, w której opisuje ona problem współczesnych kobiet, o którym na ogół wstydzą się każdego z osobna opowiadać, broniąc się przed nim, jakim jest niegodne traktowanie przez mężczyzn, a w tym poniżanie, niszczenie ich psychiki i godności osobistej.

Główną bohaterką w tej powieści jest Dagmara będąca z zawodu pielęgniarką, wspaniałą mamą, żoną.

Dagmarę określiłabym, że jest kobietą, która nie do końca wierzy w siebie, gdyż musi ona pokonać wiele w swoim życiu przeszkód i przyznać się sama przed sobą do tego, że cierpi, w milczeniu w bólu fizycznym zmniejszając szanse na to, że jej życie ulegnie jeszcze, kiedykolwiek zmianie.

Dagmara często na swojej drodze zawodowej, jak i prywatnej spotyka dobrych ludzi, ale nie zawsze chętnie z nimi rozmawia na temat, co jej w duszy gra, a właściwie tuszuje swój prawdziwy ból. Toczy ze sobą osobistą walkę, z którą nie jest łatwo wygrać, ale poza tym jest bardzo inteligentna, odważna zawodowo, trzymająca się mocno swoich zasad w nawiązywaniu nowo poznanych mężczyzn.

Autorka w tej oto powieści porusza bardzo ważną kwestię przyjaźni, ale tej fałszywej, na pokaz, która działa na dwa fronty.

Dzieci Dagmary czują się zagubione, gdyż brak im poczucia bezpieczeństwa i miłości ze strony ojca odsłaniającego swoje dwie twarze nie zdają, sobie do końca z tego sprawy, na czym polega prawdziwa rola ojca.

Chciałam podkreślić to, że bardzo rzadko poruszana jest tematyka występująca u skrzywdzonych kobiet, która stanowi dla nich samych zagrożenie, a one same nie chcą opowiadać, co w danym momencie tak naprawdę czują, gdy dzieje się im krzywda w związku małżeńskim lub partnerskim, a jedynymi obserwatorami i świadkami są niewinne dzieci.

Pani Elżbieta Ceglarek autorka przeczytanej przeze mnie powieści potrafi w umiejętny sposób zaciekawić występujące u głównej bohaterki losy, ale w taki również sposób, że można zaprzyjaźnić się z nią, a przy okazji z miłą chęcią uczestniczyć w podróży jej nowego życia, które pozwoli wielu kobietom wyciągnąć wnioski z ich dotychczasowego życia czy tkwić tylko w jednym punkcie skupiając się jedynie na własnym egoizmie.

Powieść ta składa się z barwnie opisanych i skonstruowanych 8 rozdziałów.

Lubię czytać powieści autorstwa Pani Elżbiety Ceglarek, gdyż poprzez dokonywaną przez nią codzienną obserwację życia potrafi ona przedstawić blaski i cienie życia kobiet i w delikatny sposób ona ujmuje, ich problem dając nadzieje, że we współczesnym świecie istnieje światełko w tunelu na rozwiązanie problemu z udziałem osób bliskich, przyjaciół, na których można tak naprawdę w każdej sytuacji liczyć.

Polecam przeczytać tę powieść.

"Jak łatwo można zranić drugiego człowieka, zwłaszcza tego, którego się kocha" - to jeden z wielu pięknych cytatów powieści "Dom z kryształu".
Dagmara od pierwszych momentów poznania Romana doznaje wielu zranień i upokorzeń. Karmiona jest ciągłymi obietnicami, że to już ostatni raz... Mimo wszystko trwa ciągle przy swoim mężu, porzuca swoją pracę pielęgniarki w Warszawie i decyduje się na wspólny wyjazd wraz z trójką dzieci /Jagoda, Małgosia i Piotruś/ do Ottakring w Austrii, bo tego pragnie Roman. Niestety, życie pokazuje, że znów jest źle. Chorobliwie zazdrosny /bezpodstawnie/ mąż, notorycznie niezadowolony z wszystkiego nadal jest tyranem zdolnym do rękoczynów. Daga robi wszystko, by go zadowolić, by nie pobudzać do złości, by chronić swoje dzieci, choć na wiele się to nie zdaje. Sąsiad Andre dostrzega agresywność Romana i choć dziewczyna nie jest skłonna do żadnych zwierzeń, doskonale przeczuwa, że jest ona nieszczęśliwa. Kiedy kolejny napad agresji doprowadza do mocnego poturbowania Dagi, to Andre służy pomocą, wzywa policję. Tym razem kobieta ląduje w szpitalu. Jak długo można znosić przemoc domową? Wiadomość o romansie męża z najlepszą przyjaciółką Janką przepełnia czarę goryczy. Postanowienie o rozwodzie i powrót do Polski pozwala Dagmarze uwolnić się od złej przeszłości. Czy jednak jest to możliwe? W jej życiu pojawiają się Bartosz /pisarz z Wiednia/ i dawny znajomy Wiktor. Najstarsza córka Jagoda pozostaje w Wiedniu, gdzie rozpoczyna studiować architekturę. Mieszka ze swoim chłopakiem Filipem. Daga powraca do poprzedniej pracy w szpitalu, gdzie przyjmuje ją z otwartymi rękami dawny szef Sebastian. Próbuje ułożyć swoje życie od nowa, choć bolesne wspomnienia nie dają o sobie szybko zapomnieć. Informacje o licznych dawnych zdradach i wybrykach byłego męża uświadamiają jej, że podjęła słuszną decyzję. Czy Roman da jej wreszcie upragniony spokój? Czy deklaracje miłosne Miłosza i Wiktora są tymi, na które Dagmara czeka? Pojawiają się kolejne dylematy. Która miłość zasługuje na wzajemność? Pojawia się też Sebastian, który ma do niej wyjątkową słabość. Nasza główna bohaterka wciąż czeka na miłość, ale nie chce niczego robić na siłę i za wszelką cenę. Chce tylko spokoju dla siebie i swojej rodziny.
Poruszany przez autorkę temat przemocy domowej, której często obserwatorami są dzieci, nie jest obcy wielu rodzinom. Czy można uwolnić się od takiej przeszłości i odbudować nowe życie? Jak z tym wszystkim poradzi sobie Dagmara?
Ta powieść poruszy serce niejednego czytelnika. Wspaniały styl pisania, niezwykle staranny, zapewni moc emocji. Tytuł idealnie pasuje do treści. Polecam gorąco "Dom z kryształu" nie tylko tym, którzy doświadczyli przemocy w rodzinie.