Dziedzictwo

Impreza zorganizowana przez rodziców Franny z okazji jej chrzcin wcale nie miała skończy się tak, jak stało się w rzeczywistości. Jej mama nie miała mieć nowego męża, a jej tata nowej żony. Nie miała mieć nowych braci i sióstr. Ale stało się i nic i nikt tego nie zmieni. Tylko, dlaczego stało się to, co się stało i czy w ogóle przyszło z tego coś dobrego?
W ogólnym rozrachunku można stwierdzić dwie rzeczy:
1. Wielka szkoda, że On przybył na przyjęcie psując dotychczasowe idealne życie oraz
2. Gdyby nie On nie mielibyśmy tego, co mamy teraz.

Tym razem czytałam o dwóch różnych rodzinach, które musiały stawić czoło rozwodom, dorastaniem i cierpieniem. Wydawałoby się, że można pisać o tym w różny sposób, jednak autorka „Dziedzictwa” postanowiła zrobić to w swoim stylu. Na początku jest sporo ukrytego humoru, który wprowadza nas w dobry nastrój, aby na końcu przyćmić i uderzyć z nawiązką smutnych uczuć. Na dodatek musimy wysilić nasze szare komórki ponieważ fabuła może nie jest pokręcona, lecz ilość bohaterów i owszem. To nie byłoby takie trudne gdyby nie fakt, że fabułą toczy się nieszablonowo. Przeskakujemy z przeszłości do teraźniejszości, nagle przyszłość i znów przeszłość. To może napawać wielu Was irytacją. Na początku podchodziłam do tego na spokojnie, potem stwierdziłam: przesada. Teraz wiem, iż znalazłam na to patent. Każdy rozdział to inny czas (a bynajmniej część innego, który gdzieś tam jest) dlatego czytałam po jednym rozdziale, odkładałam i wracałam później. Wierzcie mi od razu lepiej! Mało tego, mam wrażenie, że lepiej wczułam się w całą powieść. Zrozumiałam ją, bo miałam czas na przetrawienie wszystkiego. Czy to był taki zamiar autorki? Czy może, po prostu się stało? Nie wiem, ale narzekać nie mogę.

Jeśli chodzi o bohaterów mogę od razu wspomnieć o dzieciach (które dorastają). Każde z nich jest wyjątkowe, ma swoją osobowość i swój styl bycia. Znaleźć można sobie osobę, którą polubimy, znielubimy, znienawidzimy i nie będziemy się wcale interesować. Podoba mi się to strasznie, bo dzięki temu wiem, że nudy nie mam się co bać, a to co się dzieje jest wywołane tym byśmy poznali ich bliżej.

wiecej i jeszcze wiecej na: http://recenzjedevi.blogspot.com/2017/07/dziedzictwo-ann-patchett.html

zapraszam! :)