Fascynacja

Końcowe słowa zawarte w „Obsesji”, czyli w drugiej z trzech części o szalonym pisarzu, były tak interesujące, że od razu zarezerwowałam sobie czas na kontynuację. Autor sam przyznał, że stworzenie opowieści o nieobliczalnym człowieku piszącym bestsellery było jego wielkim marzeniem. Zrealizowało się ono aż w formie trylogii, za co należą się ogromne gratulacje. Nie każdy potrafi długo opowiadać o jednej postaci i tym samym nie zanudzać, a ciekawić czytelników. Sądzę jednak, że to dwie pierwsze części zasłużyły na miano rewelacyjnej. „Fascynację” także przeczytałam z chęcią, nie zmuszałam się do lektury, ale czasami odczuwałam przerost formy nad treścią. Niektóre dialogi były zbędę, niemniej jednak całość doceniam jeszcze za coś ważnego. Adrian Bednarek pozwala nam czytać całą trylogię z ogromnymi przerwami czasowymi- każda kolejna część przedstawiana jest w taki sposób, że momentalnie przypomnimy sobie wszystkie szczegóły.
Oskar Blajer nie jest już podrzędnym pisarzem, który marzy o wielkiej sławie i wysokonakładowej sprzedaży swoich tytułów. Tym razem jego pozycja na rynku wydawniczym jest kapitalna, a cykl książek o niezapomnianej Lidii Ostrowiec doczekał się ekranizacji. Niestety, wszystko nabiera innych barw, gdy w niewyjaśnionych okolicznościach ginie odtwórczyni głównej roli. Czy niejaka Dorota Gajda miała wrogów? Czy ktoś zazdrościł jej sławy i spijania pysznej śmietanki ze swojej gry? Czy popularność Oskara Blajera zawiśnie przez to na włosku? Wątek ten jest ciekawy, a na dodatek Adrian Bednarek nie poprzestał na jednym morderstwie. To byłoby nie w jego stylu, prawda?
Mocno widoczna sława Oskara zaczyna się jeszcze bardziej komplikować, gdy tajemniczy morderca zaczyna traktować książki pisarza jak instrukcję do zabijania. Dokonuje bowiem kopii morderstw, co staje się jeszcze bardziej niepokojące. Kogo bawi takie bestialskie zachowanie? Dlaczego giną kolejne kobiety, a Oskar Blajer sam zaczyna śledzić winnego? Czy jego działania okażą się celne? Zapraszam do lektury.
Nie słabną tez psychiczne problemy samego Oskara. Mija bowiem 9 lat od śmierci ukochanej Luizy, bez której on sam nie wyobraża sobie dalszej egzystencji. Niektóre jego zachowania są bardzo niepokojące, w normalnych okolicznościach powinien on wrócić do szpitala psychiatrycznego, co wcale nie byłoby wstydem, a bardziej aktem odwagi. Oskar poznaje kobietę, która jest łudząco podobna do zmarłej ukochanej. Czy jednak ta relacja okaże się odpowiednia? Czy Oskar w końcu przejdzie wszystkie etapy żałoby i pogodzi się z nieuniknionym? Cóż, tu muszę powiedzieć, że wątek ten najbardziej wciągnął mnie w części drugiej. Tym razem jest chyba za mocno przegadany, ale to tylko moja opinia.
Ważne, by podkreślić, że żadna z części trylogii o przygodach Oskara Blajera NIE jest inspiracją dla szaleńców. Autor bardziej chce nam pokazać, jak mylne w dzisiejszych czasach są nowinki techniczne, jak łatwo stworzyć swoje alter-ego. Noszenie masek to dziś specjalność ludzi, którzy mają w tym ukryty, bestialski cel.
Otrzymałam też zupełnie inne zakończenie, co akurat mogę uznać za zaletę. Końcowa część nie jest przewidywalna, lecz sama nie uważam jej za najlepszą. Całą treść „Fascynacji” uznaję za dobrą, nie rewelacyjną.
Polecam całą trylogię, każda część ma swój klimat, a konkretny czytelnik sam wybierze swój numer jeden.

„Są takie tajemnice, za które warto zapłacić każdą cenę”.
Zaciekawiona życiową inspiracją Oskara Blajera, porażona jego chorą obsesją, zostałam „zmuszona”, by poznać fascynację tego tajemniczego i mrocznego psychopatycznego romantyka.
W „Fascynacji” Oskar Blajer to przystojny facet po trzydziestce, z dziecięcymi rysami twarzy, ciemnymi włosami i wyrzeźbioną klatą. Ponad 80 kg dzikich emocji. Bonus stanowi status sławnego pisarza i „skomplikowana” przeszłość. No cóż, Oskar ma pewne „odchylenia”.. nie potrafi kontrolować własnych słabości, dlatego też często zalicza nieprzeciętne „odloty”. Mimo wszystko, to jego bestsellerowe powieści przyniosły mu sławę. Na podstawie książek został nakręcony serial, który okazał się hitem. No ale, Oskar wciąż mieszka w swojej skromnej chatce na zadupiu. To tu skrywa swoją największą tajemnicę..
Bądźmy szczerzy facet ma dwa oblicza – mroczne i mroczniejsze.
Tymczasem wokół niego zaczynają się dziać rzeczy, o których mu się nie śniło, a może właśnie śniło.
Ktoś brutalnie zabija aktorkę grającą główną rolę w serialu opartym na powieściach Blajera.
Kilka dni później mężczyzna poznaje tajemniczą blondynkę do złudzenia przypominającą jego ukochaną, zamordowaną przed laty Luizę. Dziewczyna przedstawia się jako Luiza.. i wygląda zupełnie jak oryginał.
Giną kolejne dziewczyny.
Sposób działania zabójcy przypomina bohatera jednej z powieści Oskara.
Czyżby Oskar stał się inspiracją całkiem sprytnego mordercy?
Policja rozpoczyna śledztwo, a Oskar postanawia wytropić mordercę na własną rękę..
Morderca; ekspacjent psychiatryka; facet przyciągający psychopatów jak magnes; kolekcjoner substytutów Luizy balansujący na pograniczu dwóch światów, tego realnego i tego fikcyjnego; człowiek, który zatracony w swojej obsesji traci kontrolę nad czymkolwiek, a jego czyny wykraczające ponad wszelką logikę sprawiają, że czytelnik czuje się jak po wypiciu kawy z red budellem – zapragnął wziąć sprawy w swoje ręce i zapanować swoim ogarniętym szaleństwem i obłędem umysłem. Niedający się poskromić ani zaspokoić głód emocji to jednak ciężka materia.
Czy historia Oskara Blajera ma szansę na szczęśliwe zakończenie?
Musicie przekonać się sami.
Cała seria o Oskarze Blajerze, to szczyt szaleństwa level master. Seria wystrzałów i wybuchów. Mroczna, soczysta, zaskakująca. Dostarcza niesamowitych, skrajnych emocji. Uwaga! Tego nie da się odzobaczyć..
Polecam

Ach, cóż to była za powieść! Tak wiele chciałabym Wam opowiedzieć o tej powieści, a tu jednak placek, bo jeśli wyskoczę z jakimś faktem za dużo, to zwyczajnie zrobię spoiler, a przecież nie o to chodzi! Muszę przyznać, że widać jak Autor oddał serce tej książce, tej historii, która chwilami mroziła krew w żyłach.

Oskar nadal mieszka na odludziu, mimo faktu, iż jego powieści i serial na ich podstawie osiągnęły ogromny sukces. Wszystko nabiera jednak tempa, gdy zaczynają ginąć młode kobiety, a morderca wzoruje się na bohaterze z jego książek. „Fascynacja” jest idealnie poprowadzoną historią, która idealnie zamyka serię o Oskarze Blajerze. Myślę, że lepszego endu nie mogliśmy sobie wymarzyć. Powieść jest chwilami mroczna, może nawet czarna. Idealnie dopasowane tempo i nastój, który głównie opiera się na nie wiadomych i nie pokoju.

Intrygom nie ma końca, a my dajemy się owinąć niczym ukochanemu dziecku. Myślę, że jeśli zabieramy się za czytanie tej właśnie pozycji to już jak mamy czas, żeby nie musieć odkładać jej w połowie. Autor nie opuścił ani na chwili gardy i czaruje nas słowem do granic możliwości. Kolejny doskonały plan, kolejna świetnie napisana książka, kolejna historia, o której można podyskutować z innymi. Całościowo fabuła wydaje się lekka i prosta, ale to tylko wodzenie za nasze nosy. Pan Adrian niełatwą fabułę i dochodzenie, którego podejmuje się Oskar.

Jestem (jak na pewno zdążyliście już zauważyć) zachwycona! Zawsze obawiam się „modnych” nazwisk pisarzy, bo jednak nie każdy – według mnie – umie mnie zainteresować. A jednak pan Bednarek robi to niemalże na pstryknięcie palcami. Emocji nie brakuje, intryg, zagmatwaniem, a co za tym idzie, naszej ciekawości jak potoczy się ta sprawa. Ta seria jest idealna dla każdego fana kryminału, a może i thrillera psychologicznego. To, jak możemy poznawać Oskara co rusz na nowo, jest nie powtarzalne, mimo że nie szczególnie zmienił się poprzez trzy tomy cyklu. Wszystko to okraszone jest lekkim piórem Autora, które wciąga, porywa i nie puszcza, aż do ostatniego słowa!