Frela. Kryminalny Śląsk

Co można powiedzieć o Magdalenie Majcher, polskiej pisarce? Na pewno to, że szlifowany przez nią od kilku lat talent jest wszechstronny. Początkowo autorka „Freli” serwowała nam obyczaje, by niespodziewanie zmienić swoje literackie oblicze. Teraz możemy ciągle sięgać po kryminały i historie typu true crime. Te ostatnie zapewne nie są dla każdego odbiorcy- czytanie o morderstwach, które naprawdę miały miejsce, mogą wystraszyć pewną grupę czytelniczą. Co jednak ważne, Magdalenie Majcher nie chodzi o to, by spisywać sądowe akta, lecz by pokazać motywy prowadzące do przykrego końca. Nie w każdym przypadku są one oczywiste, a tym bardziej logiczne. Ba, niektóre sprawy po dziś dzień nie zostały rozwiązane, przez co budzą spore kontrowersje.

„Frela”, czyli w gwarze śląskiej dziewczyna, to druga część serii pt. KRYMINALNY ŚLĄSK. Wspomniana gwara użyta w obu częściach nie jest więc przypadkowa. Obie historie z mordem w tle mają miejsce w rejonie Górnego Śląska, a konkretny czas wydarzeń, czyli lata 90. XX wieku, pozwalają spojrzeć zupełnie inaczej na kulturę i architekturę miejsca akcji. Czytelnik ma niemal przenieść się w przeszłość i posmakować rzeczy trudnych, smutnych. Chodzi przede wszystkim o brud, biedę, brak perspektyw na lepsze jutro. Tak źle wyglądał wówczas Śląsk, a Magdalena Majcher użyła czegoś w rodzaju antycznego mimezis,. Otoczkę kryminalną dopasowała idealnie do tematu (zagadkowe morderstwo) i stylu (język). Poza zwrotami należącymi do gwary śląskiej nie możemy oczekiwać, że policjanci czy dziennikarze śledczy będą operować lekkimi, pięknymi słowami. To byłoby nielogiczne i mało wiarygodne.
Choć podczas ostatniego Festiwalu Kryminału Granda Magdalena Majcher nie wypowiadała się szczegółowo na temat „Freli” , na pewno zyskała wielu nowych odbiorców. Świeżo po lekturze można uznać, że część druga cyklu jest tak samo interesująca, zastanawiająca, a gatunek kryminału świetnie miesza się z tematyką obyczajową. Każdy znajdzie więc coś dla siebie. Przygody dziennikarza Borysa Dyrdy nie przypominają infantylnej bajeczki, co także jest zaletą tej książki.

Autorka od razu zaczyna swoją opowieść od makabrycznej zbrodni. Dlaczego ktoś wszedł do starej kamienicy i poderżnął gardło kobiecie świętującej czterdzieste urodziny? Czym Natalia Kuchcik, piękna aktorka teatralna, sobie na to zasłużyła? Motywów może być wiele, a ich rozwiązaniem zajmuje się dziennikarz śledczy Borys Dyrda. Jest on znany z pierwszej części cyklu, dlatego czytelnicy na pewno ucieszą się z kontynuacji opowieści. Niestety, postać ta nie ma szczęśliwego życia prywatnego i zmaga się z koszmarami egzystencji. Co takiego przytłacza Borysa i dlaczego pomaga innym, choć sam nie potrafi rozwiązać własnych kłopotów? Co też jest ważniejsze- praca, nawet w Boże Narodzenie, czy rodzinna atmosfera i odpowiednie przygotowanie wieczerzy wigilijnej? Warto poznać zagwozdki bohatera, gdyż mogą one tak naprawdę dotyczyć i nas samych.

Nie chcę wchodzić w absolutnie żadne szczegóły, dlatego nie podaję żadnych imion osób drugoplanowych. Mogę jedynie dodać, że pisarka nie zapomniała o elemencie kultury, swą opowieść powiązała z modnym wówczas rapem i wokalistą Magikiem na czele. Dlaczego to zrobiła? Przekonajcie się sami.

Podczas czytania książki zadałam sobie też inne pytanie: czy my zawsze lubimy robić problem z byle czego? Jak się okazuje, dramat to nie zniszczona sukienka czy brak odpowiedniej liczby lajków. Magdalena Majcher świetnie podkreśliła, że nie ma nic ważniejszego od ludzkiego życia.

Jeśli zaś chodzi o zakończenie- absolutnie NIE można pominąć posłowia, gdyż ten konkretny fragment tekstu zachęci nas do poznawania dalszych losów Borysa Dyrdy. Czekamy zatem na tom trzeci.