Furia

Jeśli ktoś jeszcze nie zna twórczości Marcela Mossa, to koniecznie musi wiedzieć, że jego książki to propozycje dla ludzi o mocnych nerwach i bardzo racjonalnym podejściu do życia. Autor nigdy nie proponuje nam historii pięknej, romantycznej, niczym z baśni lub serialu latynoamerykańskiego z lat dziewięćdziesiątych. Wręcz przeciwnie- standardowo analizuje tematy trudne, uznawane wciąż za wstydliwe czy gorszące naturę ludzką. Gwałty, molestowanie, kradzieże, różnego rodzaju uzależnienia, odmienna orientacja seksualna to tylko niektóre z przykładów, a jest ich jeszcze więcej. Sama od dłuższego czasy śledzę twórczość pana Mossa i nie zamierzam z tego zrezygnować. Czy „Furia” okazała się strzałem w dziesiątkę? Cóż, ideał to może nie jest, a wszystko za sprawą niezbyt udanego zakończenia, niemniej jednak nie zmusiłam się do czytania i chciałam wiedzieć, co stoi za tytułową człowieczą furią.
Początkowo może się wydawać, że tytułowa furia, która w nas drzemie i wybucha niczym wulkan, to temat bardzo prosty, nieskomplikowany, wręcz błahy. Ot, każdy może się przecież zdenerwować, powiedzieć o kilka słów za dużo, urazić kogoś, nawet bliską sobie osobę, ale przecież to TYLKO nerwy. Jest to bardzo błędne rozumowanie, tym bardziej, że szał człowieczy może zaprowadzić nas do najgorszego, czyli do mordu. Czytelnicy powinni więc solidnie zastanowić się nad tym, czy łatwo jest zabić drugiego człowieka, na dodatek nieznanego? Jakie muszą być powody, by sięgnąć po konkretne narzędzie zbrodni, a samemu sprowadzić na siebie karę w postaci długoletniego aresztu?
Marcel Moss doskonale pokazuje też odbiorcom, że tytułowa furia nie ma nic wspólnego z wiekiem, miejscem zamieszkania czy wykształceniem mordercy. Ofiarą zaś może zostać każdy- dziecko, staruszek, osoba wpływowa. Mogłabym tak wymieniać i wymieniać, ale wniosek nasuwa się jeden: nie jesteśmy w stanie wygrać z furiatem.
Muszę podkreślić, że „Furia” to nie opis kilku mordów wykonanych dokładnie o godzinie 11:45, tyle że w innych miejscowościach. Autor w wielu swoich książkach potrafi bardzo umiejętnie poprowadzić akcję, a czytelnikowi włos ma się jeżyć na głowie. Tak dzieje się i tym razem- akcja z każdą stroną zagęszcza się, wszystko dzieje się wręcz ekspresowo, dlatego absolutnie nie można pominąć żadnego szczegółu.
Nie chcę przechodzić do formy streszczenia- nie ujawniam imion głównych bohaterów i ich działań, ponieważ w książce tej zbyt wiele się dzieje. Czytelnik musi sam zapoznać się ze wszystkimi detalami i zrozumieć, jak trudna jest praca policjantów i innych osób pragnących rozwikłać konkretny problem kryminalny.
Ogólną ocenę powieści psuje, niestety, zakończenie. Według mnie, jest ono zbyt wydumane, przerysowane, nieoczywiste i nie za bardzo pasuje do całości tekstu. Szkoda, bo liczyłam na bardziej racjonalne rozwiązanie. Niemniej jednak, na pewno NIE jest to całkowicie nieudana książka.
Czy „Furia” to pozycja godna polecenia? Według mnie tak, ale bardziej skupi się na niej grono czytelników lubiących dynamiczną akcję i ogromną aferę kryminalną.

Książka porusza temat wypalenia zawodowego. Znam to doskonale na swoim przykładzie, więc tym bardziej doceniłam prawdziwość opisanych zdarzeń. Zazwyczaj dotyka osób, które zbyt długo pracują wykonując zadania, których nie lubią, bądź tak jak w opowieści, są zastraszane i nigdy nie doceniane przez pracodawcę. Rodzi to wewnątrz nich coraz większe napięcie, które z każdą chwilą rośnie do niewyobrażalnych rozmiarów. Mnie akurat odwiedziła wtedy depresja, lecz nasza bohaterka wpadła w furię. Przestała być sobą, jakby tajemne moce opętały jej mózg, otępiły na tyle, że zaatakowała pierwszą napotkaną osobę nożem. Przy tej scenie była jej przyjaciółka i ona również przyznawała, że nic nie wskazywało wcześniej na taki obrót sprawy. Dosłownie jakby ktoś przełączył kanał na mord i jego po prostu dokonała. Po czasie dowiadujemy się, że to nie był jedyny taki przypadek. W trzech innych miejscach o tej samej godzinie również dochodzi do takich scen. Na domiar złego nikt nie wie dlaczego to zrobił, jakby coś innego przejęło za nich kontrolę. Rozpoczyna się śledztwo, gdyż ewidentnie te osoby coś ze sobą łączy. W pewnym momencie akcja przyspiesza na złamanie karku. Kiedy bowiem wydaje się, że kłopoty mijają, pojawia się kolejny trup ozdobiony swoją krwią. Wychodzi na to, że kolejna osoba straciła kontakt ze światem. Czy ta historia może się skończyć dobrze?
Książka utrzymana w dużym napięciu, gdyż nie wiadomo kto będzie następny. Nad nowymi rozdziałami będziemy mieli ważne informacje dotyczące wypalenia zawodowego i nie tylko. Obrazuje się jako historia poradnikowa, gdyż występujący problem będzie nam w skrócie opisany. Można ją też klasyfikować jako powieść na faktach. Nie wiem czemu ale wydaje mi się, że była pisana pod okiem psychologa, bądź z jego doradztwem. Jest to thriller ale jakby ku przestrodze innym. Postacie bardzo dobrze spełniają swoje role, co sprawia, że nie traktujemy jej jak opowieści z książki, tylko bardziej jako przykład potencjalnych wydarzeń. Myślę, że to wartościowa książka, dlatego wam ją polecam:-)

„Czasem chwila słabości wystarczy, by popełnić największy błąd swojego życia”.

Wtorek.
Godzina 11:45.
W czterech różnych miejscach w Polsce, cztery osoby ogarną amok. W widowiskowy sposób dokonały zabójstwa obcych sobie osób. Dlaczego to zrobiły?

Marlena, 25-letnia ofiara mobbingu pracująca w korporacji.
Teresa, 57-letnia nauczycielka wypalona zawodowo.
Artur, 36-letni ciągle przepracowany lekarz.
Piotr, 42-letni ksiądz niedawno oskarżony o molestowanie dziecka.

Wszyscy podejrzani mieli problemy w życiu zawodowym. Wszyscy wpadli w szał tego samego dnia o tej samej porze. Takie rzeczy nie dzieją się przypadkowo. Czy to jest właśnie klucz do rozwiązania tej skomplikowanej sprawy okrzykniętej przez media „syndromem 11:45”?

Z tym pytaniem przyjdzie się zmierzyć komisarzowi Konradowi Tajnerowi z Wydziału Dochodzeniowo-Śledczego Komendy Stołecznej. Facetowi z krwi i kości, który zrobi wszystko, by wycisnąć prawdę z zatrzymanych..

Marcel Moss wrzuca nas w świat tak realny, że aż boli. Dobitnie, bezkompromisowo i w swoim autorskim stylu pokazuje, jakie życie potrafi być brutalne, jak często weryfikuje pokładane w nim oczekiwania. Autor oczywiście rzuca światło na szereg współczesnych problemów, od mobbingu, wypalenia zawodowego, depresji, przemocy, stresu w pracy, konsekwencji życiowych decyzji, poprzez brak tolerancji, chęć zemsty, uzależnienia, aż do życiowych punktów zwrotnych, gdzie poczucie niesprawiedliwości, frustracja i bezsilność doprowadzają do przekroczenia pewnych granic, zza których nie ma już powrotu.. Prawda razi, boli, zaskakuje i obnaża ludzkie słabości..

„Furia” to pierwsza odsłona całkiem nowej kryminalnej serii Marcela Mossa. „COŚ, czego nie można przegapić.

Polecam.