Glatz. Zamieć. Dokąd prowadzą ślady w śniegu?

Wciągający, nie dający się oderwać kryminał, który zawładnie czytelnikiem. Świetnie skonstruowana historia, po którą naprawdę warto sięgnąć!

Na szczycie Śnieżnika zostają odkryte zwłoki, a sposób ich okaleczenia utrudnia ustalenie tożsamości zamordowanego. Dlaczego mężczyzna został tak brutalnie okaleczony?
Do akcji wkracza nadwachmistrz Koschella, który ma za zadanie złapać mordercę i ustalić przyczyny jego postępowania. Zaczynają ginąć kolejne ofiary, a miejscowi ożywiają legendę o okrutnym Rubezahlu przez wzgląd na sposób okaleczenia zwłok. Wydaje się, że dawny współpracownik Koschelli, kapitan Wilchem Klein, a nadwachmistrz stara się ustalić co mężczyzna wie o sprawie.
Wszystko się komplikuje, w sprawę zostają wplątane tajne służby, a czasu na odnalezienie mordercy jest coraz mniej…
***
To już trzecia część przygód Franza Koschelli i kolejna bardzo owocna powieść. Podoba mi się pióro autora, więc gdy tylko zobaczyłam, że pojawia się kolejna książka z serii, wiedziałam że koniecznie muszę ją przeczytać. Oczywiście swojej decyzji nie żałowałam nawet przez chwilę 
Autor w swojej opowieści nie zapomina o żadnym, nawet najmniejszym szczególe. Mimo, iż jego powieść umiejscowiona jest w odległym czasie – niemal sto lat temu, idealnie odwzorowuje on tamtejszą społeczność i jej zachowania. Lubię książki, dzięki którym mogę przenieść się w zapomniane już przez wiele osób czasy, a ta historia idealnie mi to umożliwia. Dodatkowo fabuła jest bardzo przemyślana i świetnie skonstruowana, nie znalazłam w niej żadnych luk, które utrudniałyby mi zrozumienie opisywanych zdarzeń. Wszystko dzieje się szybko, ale płynnie. Zaistniałe zdarzenia opisane są bardzo skrupulatnie, dzięki czemu czułam, jakbym sama uczestniczyła w rozwiązywaniu zagadki i poszukiwaniu mordercy.
Lekkie pióro sprawia, że czytanie powieści autora zamienia się w prawdziwą przyjemność, zwłaszcza dla takich książkoholików jak ja. Nie sposób oderwać się od tej historii, dopóki nie pozna się jej zakończenia. Na nawet wtedy chciałoby się jeszcze więcej, więc mam ogromną nadzieję, że autor zamierza przygotować kontynuację cyklu 
Zdecydowanie polecam wszystkim fanom gatunku i nie tylko. Świetny kryminał osadzony w przeszłości, który oprócz morderczych wątków zapewnia czytelnikowi genialną podróż w czasie.

Wkroczyłam w męski świat rozgrywek, brutalności i lojalności oraz służb specjalnych. Uwagę przykuwają znani bohaterowie oraz ci nowi – Czosek jako asystent policyjny i patolog Greta Fischer. Kobieta intryguje swoją wiedzą i tupetem, z czasem irytuje i mąci. Jest w niej coś tajemniczego i niebezpiecznego.
Od początku dużo się dzieje. Wiele tu niewiadomych i tajemnic, mroczne towarzystwo, sieć dziwnych powiązań. Skomplikowana intryga gmatwa się, gdy służby specjalne wkraczają do akcji. W zawiłościach wielotorowej akcji można się pogubić. Napięcie rośnie, a czas ucieka. Ofiar przybywa, a policja popełnia błędy. Morderca dopiero się rozkręca. Ma wszystko drobiazgowo zaplanowane. Bawi się z policją. Konsekwentnie zmierza do celu, a jego motywacja zaskakuje. Autor nie szczędzi czytelnikowi drastycznych opisów zbrodni i przemyślanych sposobów ich wykonania.
Realizm kryminałowi nadają szczegóły – historyczne tło, postępująca inflacja, realistyczne opisy miejsc i życia mieszkańców, mapa przedwojennego Kłodzka, spis ulic, zdjęcie Wieży Wilhelma. Bez problemu cofnęłam się w czasie i brałam udział w dochodzeniu. Do końca nie wiedziałam, co przyniesie zakończenie. Zostałam zaskoczona rozwiązaniem sprawy osadzonej w przeszłości oraz jej pokłosiem.
Autor stworzył mroczny klimat okryty śnieżną pierzynką. Mroźna zima daje się we znaki. Wraz z bohaterami marzłam, przedzierałam się przez śnieg, by odkryć prawdę. Było warto, gdyż powieść zapewniła mi dobrą rozrywkę i dreszcze nie tylko z zimna. Groza miesza się tu z tajemniczością i przeszłością, a potęgowały ją legendy o Duchu Gór. Powiedzenie „stracić twarz” nabrało nowego znaczenia. Ćwieka zabiła mi potrawa: czysty bałagan.
„Glatz. Zamieć” to klimatyczny kryminał retro, obnażający ludzką naturę i jej skłonności do czynienia zła. Dobrze zaplanowana fabuła z brutalną intrygą, realistycznymi bohaterami i Duchem Gór mocno osadzona w realiach międzywojnia nie pozwala się oderwać od książki. Uwagę przykuwają rozdziały pisane z perspektywy mordercy. Wybierzcie się w Sudety zimą, a z tą książką o każdej porze roku. Emocji nie zabraknie.

Jeśli spodobały się Wam poprzednie tomy to podejrzewam, że i ta część powinna, choć tempo akcji zdecydowanie zwalnia. Co tym razem zaserwuje nam autor? Przede wszystkim urokliwa Kotlina Kłodzka z całym klimatem tego miejsca, a na jej tle brutalne morderstwo i zabójca, który podaje się za Ducha Gór. poza samym tłem historycznym mamy tu również nieco legendy, a to sprawia, że czytanie tej książki staje się przyjemnością. Klimat, tajemniczość, ciekawie zakrojona intryga, a także zapadający w pamięć bohaterowie to główne plusy tej książki. Autor nie ustrzegł się jednak błędów, niektóre wątki są nieco naciągane i przekombinowane, ciężko uwierzyć w ich autentyczność, dlatego za to odejmuję nieco punktów. Rozwiązanie jakie otrzymaliśmy w finale świadczy o tym, że autor nie postawił jeszcze ostatniej kropki i bardzo mnie to cieszy

"Glatz. Zamieć" to moje trzecie spotkanie z twórczością Tomasza Duszyńskiego. Bardzo lubię ten styl retro kryminału. Ogromną zaletą tej serii jest to, że tak naprawdę nie trzeba znać poprzednich części, żeby odnaleźć się w tej książce.
Akcja rozgrywa się w 1923 roku w Kotlinie Kłodzkiej oraz samym Kłodzku. Wachmistrz musi znaleźć winnego makabrycznego morderstwa. Sprawa nie jest prosta, dzięki czemu nie można narzekać na akcje :) Książka dostarcza czytelnikowi wrażeń. Niespieszna akcja i rozdziały pisane z perspektywy mordercy sprawia, że ciężko się oderwać od czytania.