Inspiracja

„Kiedy miłość jest inspiracją dla zbrodni”.
Nie potrafię racjonalnie wytłumaczyć, dlaczego ta seria, zanim postanowiłam się za nią zabrać, stała na mojej półce tak długo. Oj długo.. Może to wszystko dlatego, że książki Adriana Bednarka są jak heroina, totalnie uzależnią. Wiec dziś w nocy, z pełną świadomością, że jeśli sięgnę po „Inspirację”, to wpadnę w ciąg czytelniczy, który stanie się jedynym sposobem na relax i remedium na codzienne problemy - w końcu poznałam Oskara Blajera od podstaw.
Na początku naszej znajomości myślałam sobie, że to taki niepozorny gość. 23-letni mężczyzna z niebanalnym hobby, który pewnego dnia w oryginalnych okolicznościach poznaje dziewczynę grającą w zupełnie innej niż on lidze i postanawia spróbować swoich sił w sztuce wyszukanego podrywu.
Luiza Ostrowska.
Długowłosa blondynka o niebieskich oczach.
Delikatne rysy twarzy.
Ponętne usta.
Figura klepsydry.
Pełne biodra.
Wąska talia.
Duży biust.
Nogi do samej podłogi.
Prawie jak lalka Barbie, tyle że żywa..
Ja się tam nie znam, ale Oskar widział w niej najpiękniejszą kobietę na ziemi. No cóż.. wpadł jak śliwka w kompot. Świat dookoła przestał istnieć, przynajmniej na chwilę.
Oskar z cała swoja nieśmiałością i śmiałością stopniowo i metodycznie zaprasza nas na orbitę swoich tajemnic. Opowiada swoją historię, jednocześnie zapisując jej kolejne strony. Dowiadujemy się dlaczego jest jaki jest, i co daje mu pisanie opowiadań kryminalnych. Równocześnie jesteśmy świadkami rodzącego się uczucia. Co prawda poznanie „miłości życia” na cmentarzu, podczas pogrzebu brutalnie zamordowanej nastolatki, nie jest szczytem romantyzmu, ale na pewno innym szczytem jest.
Tymczasem istnieje też świat wokół naszych „zakochanych”. W mieście z prędkością światła rozchodzą się informacje o coraz to nowych ofiarach seryjnego mordercy, którego dziennikarze nazwali Łowcą Nimfetek. A Oskar w końcu zaczyna zauważać to, co dzieje się tuz obok niego i jego dziewczyny.
Czy chłopak z potencjałem odnajdzie swoja życiową inspirację przy okazji odkrywając naćpaną obłędem inspirację innych?
„Inspiracja” – lektura obowiązkowa dla wielbicieli pokręconych, mrocznych historii, serpentynowych bohaterów z ekstrawagancką psychiką i krwi ociekającej nie tylko z okładki.
Polecam.

Nie ma to jak od dawien dawna zarzekać się, że przeczyta się książkę wybranego autora. Od tak dawna zachęcana pozytywnymi opiniami na temat książek pana Bednarka, obiecałam sobie i całemu światu, że NA PEWNO będę go czytać. I jak wiadomo praca, dom i obowiązki skorygowały bardzo mocno moje postanowienie i w ramach przeszkodzenia mi w dotrzymaniu słowa skróciły też mój czas. Na całe szczęście jakaś dobra energia pomyślała o mnie i o panu Adrianie w duecie do czytania. Moje zarzeknięcie się nabrało mocy niemalże urzędowej, a przed moimi oczyma znalazła się powieść, która nie tylko zasługuje na wszelkie achy i ochy, ale również nie dawno miała premierę, co zupełnie podwoiło (nagle!) mój zapał :)

Ogólnie rzecz biorąc to ja już kupiona zostałam samym opisem. Facet, który w poszukiwaniu inspiracji / weny idzie na pogrzeb nastolatki brutalnie zabitej. Nie powiem, trzeba mieć tupet i odwagę na taką akcję. I to wystarczyło również by przepaść w powieść bez oporów. Zostałam tak mocno zaintrygowana, że nie było zmiłuj się! Nie ukrywam, że obawiałam się wątku z uczuciem, ale jednak nie zaćmiło to pierwszego planu i poszukiwania seryjnego mordercy. Nie przysłoniło to kryminalnej strony książki, za co autorowi należą się zdecydowanie owacje na stojąco!

Najważniejszym aspektem był fakt, że autor pisał tak, iż uczucie z dreszczykiem nie opuszczało mnie niemalże do ostatnich stron. Fabuła jest niesamowicie zagmatwana, a my nie chcemy dawać sobie czasu na rozmyślania – chłoniemy słowa od pana Adriana niczym gąbka wodę i chcemy czym prędzej odkryć tajemnicę jaka ciąży nad bohaterami. Pan Bednarek ku mojemu zadowoleniu nie smęcił długimi opisami, podawał zdarzenia na tacy, by potem z pełnym impetem zburzyć petardą nasze lekko wysnute przypuszczenia.

Bohaterowie też są konkretni, nie wyidealizowani, ale również nie nudni niczym flaki z olejem, a to bardzo ważne, szczególnie w takich powieściach jak ta. To jak bardzo nie przewidywalna jest ta opowieść, jak trzyma nas w swoich okowach, jak mocno nie daje nam się odłożyć jest godne najwyższej noty – uwielbiam dobrze napisane książki, takie, które są warte każdej naszej uwagi i wolnej chwili. I ogromnie się cieszę, że moje zarzekanie na spotkanie z panem Bednarkiem nie zostało tylko słowem, ale stało się również i czynem. Nasz wspólnie spędzony czas okazał się być naprawdę świetny!