Jedna z nas musi umrzeć

Daria Orlicz wróciła po niedługiej przerwie, co bardzo mnie cieszy. Wcześniej, w latach 2018-2021 pisarka stworzyła sześciotomowy cykl kryminalny pt. STRACONE DUSZE. Nigdy nie żałowałam, że przeczytałam wszystkie tomy, a najbardziej upodobałam sobie tom trzeci. „Drapieżcy”, bo o tym tytule mowa, to idealny tekst, dzięki któremu możemy przekonać, się, jak mroczną i dwulicową postawę może mieć nie tylko dorosły człowiek, ale szczególnie nastolatek. Książka ta i zawarta w niej fabuła to zatem doskonała przestroga dla rodziców i wychowawców szkolnych- należy zawsze rozmawiać z nastolatkiem, znać jego potrzeby, problemy, pomysły.
Daria Orlicz nie zmieniła upodobania gatunkowego, dlatego też znowu mamy do czynienia z cyklem kryminalnym o bardzo mocnym tytule. PIEKŁO ZA ROGIEM. Muszę podkreślić, że z całą pewnością tom pierwszy, czyli „Jedna z nas musi umrzeć”, nie jest odpowiedni dla wszystkich odbiorców. Autorka, która tworzy także jako Sonia Rosa i Katarzyna Misiołek (prawdziwe personalia) od samego początku serwuje nam ekstremalnie brutalne sceny dziejące się w Afryce. To właśnie tam bardzo niebezpieczni szamani zabijają niewinne kobiety. Co najgorsze, owe mordy traktują jak najlepszą rozrywkę i możliwość zarobku. Chętnych, by oglądać mordercze rytuały, nie brakuje, a wśród widzów można odszukać także i Polaków… Jest to bardzo smutne, ale prawdziwe, a na domiar złego Daria Orlicz nie opisała fikcyjnych zbrodni, warto w tym celu dokładnie przeczytać posłowie. Cóż, wygląda na to, że tortury średniowieczne nie zostały zapomniane, a ludzkie narządy mogą stanowić rodzaj trofeum czy talizmanu. Chore? Niestety…
„Jedna z nas musi umrzeć” to także stuprocentowa przestroga dla młodych dziewcząt, które bywają uległe, zbyt ufne i beztrosko korzystają z darmowego przejazdu. Autostopowiczki często kończą tragicznie, czego przykładem staje się jedna z bohaterek. Daria Orlicz dobitnie podkreśla, jak spragniony krwi kat uważnie dobiera sobie ofiarę i nie musi zbytnio się gimnastykować, by osiągnąć swój cel. A zatem, Droga Czytelniczko, masz dalej ochotę na przejażdżkę z nieznajomym? Mam nadzieję, że po lekturze definitywnie zmienisz zdanie. W przeciwnym razie możesz odbyć swoją ostatnią podroż, na domiar złego nie do domu, a na tamten świat…
Warto zadać też sobie sakramentalne pytanie: kim tak naprawdę może być kat? Autorka słusznie mówi nam, że wilk w owczej skórze to często spokojna, małomówna, niekoniecznie przystojna postać, o której nikt nic nie wie lub nigdy w życiu nikt nie przypisałby jej złych cech charakteru. Typowa przezroczystość to idealny zabieg na to, by uśpić czujność ofiary. Wystarczy tylko w odpowiednim czasie wyciągnąć szpony, gdyż kat działa trochę jak bateria. Chęć zabicia to jakby mocny ładunek emocjonalny, a wybór ofiary to bułka z masłem, kaszka z mleczkiem- zwał jak zwał. Liczy się końcowy efekt, czyli bestialsko popełniony mord i porzucenie ciała.
W przypadku historii opisanej przez Darię Orlicz z całą pewnością zwrócimy uwagę na Lenę „Osę” Ostrowską. Dziewczyna jest bardzo młoda, ale już interesuje się światem true crime. Dziś, na łamach mediów społecznościowych, naświetla konkretne morderstwa, tak też zarabia na życie. Sama nie jest już anonimowa, często zostaje rozpoznana przez osoby notorycznie przeglądające portale typu YouTube czy Instagram. Jej mroczne zainteresowania mają związek z przeszłością, a konkretnie z tragiczną śmiercią matki. Nie chcę zbyt wiele zdradzać, ale dzięki pisarce możemy dobrze zdać sobie sprawę, jak ówczesne historie kształtują nasze późniejsze podejście do życia.
Dla Leny najważniejsza staje się sprawa zaginionej Jagody Wiśniewskiej. Młoda dziewczyna była fanką fotografii, wychowywał ją ojciec. W sieci swój blog fotograficzny prowadziła bardzo sumiennie, a samą siebie nazywała Świtezianką. Czy jej zaginięcie może mieć związek ze sprawą sprzed roku, kiedy to na opuszczonym poligonie znaleziono bestialsko zniszczone zwłoki? Warto się o tym przekonać i bardzo dokładnie śledzić ten mocny wątek kryminalny.
Przypuszczalne połączenie obu spraw kryminalnych próbuje rozwiązać także policjant, starszy aspirat Adrian Rożek. Robi to, choć sprawy nie są mu przypisane. Jako mąż pięknej Kamili i ojciec malutkiej Amelii obawia się o swoje kobiety, co jest zrozumiałe. Policjant wytypował aż pięciu potencjalnych morderców, a ich portrety psychologiczne są niesamowicie zróżnicowane. Dzięki temu autorka zafundowała nam istną mieszankę z nutą obyczaju w tle, a dotarcie do rzeczywistego sprawcy nie jest wcale takie oczywiste… Kto dojdzie do prawdy- policjant czy youtuberka, która staje się też smakowitym kąskiem dla kata? Czy morderca jest mieszkańcem Ostródy? Czy może przebywać blisko bohaterów? Sami się o tym przekonajcie.
Całą książkę przeczytałam bardzo szybko, a na dodatek zrozumiałam, jak bardzo pokrętne i dwuznaczne mogą być niektóre wydarzenia w naszym życiu. Co więcej, nasi sąsiedzi wcale nie muszą być serdeczni i życzliwi. Tak naprawdę nierzadko pragną sensacji, tworzą tak zwaną pocztę pantoflowa, która z błahego podejrzenia tworzy sprawę na miarę sensacji stulecia. Warto więc uważać na to, co mówią inni i nie brać wszystkiego za pewnik.
Z chęcią poczekam na drugi tom cyklu. Mam nadzieję, że będzie tak samo wciągający, mądry i mocny. Zresztą, jako wieloletnia fanka pisarki sięgam po każdą jej powieść, niezależnie od tego, jakich danych użyje i jaki gatunek literacki wybierze.
Polecam!