Jestem dość

Po przewróceniu ostatniej strony towarzyszy mi wdzięczność. ❤️

Czytając opis z tyłu liczyłam na dawkę pokrzepienia przeplecioną humorem i tak było, ale na pewno nie spodziewałam, że to będzie taki emocjonalny rollercoaster i co jakiś czas będę musiała robić przerwę w czytaniu, bo obraz mi się zamazuje przez łzy. Jeżeli czytacie od dłuższego czasu moje opinie to wiecie, że raczej wzruszam się na „sucho” i na palcach mogę policzyć książki podczas czytania, których pojawiły się łzy, a tu pojawiły się kilka razy...

Nie ma tutaj taniego coachingu ani mądrości objawionych i prostych porad w stylu: zrób to i to, a będzie tak i tak.

To historia dziewczynki, nastolatki, kobiety, matki, córki, żony, siostry...To historia autorki, która też jest moją i twoją historią. Przez rozpiętość w czasie znajdziesz moment, w którym teraz jesteś i powiesz sobie: ja też tak mam. W tych zwykłych-niezwykłych historiach dnia codziennego przewija się prosta myśl, która nie przychodzi łatwo żadnej z nas, że na każdym etapie życia jesteśmy dość. A osobą, która najcześciej o tym zapomina jesteśmy my same.

Ja też o tym zapominam i to nie jest tak, że przeczytanie tej książki sprawi teraz, że zawsze będę o tym pamiętać, ale to jest właśnie ten dobry impuls, który jest mi potrzebny w chwilach zwątpienia.

Nie ma chyba emocji, która by mi nie towarzyszła podczas czytania. Pośmiałam się, posmuciłam, wzruszyłam zawstydziłam jak przypomniałam sobie swoje wpadki, zatęskniłam za tymi, których już obok mnie nie ma i doceniłam tych, którzy obok mnie są.

Książka jest skierowana przede wszystkim do kobiet i to wam moje drogie najbardziej ją polecam. I pamiętajcie jesteśmy dość zawsze i wszędzie. ❤️