Kiedy dojrzeje miłość

Anna Szczęsna po raz kolejny zabiera czytelników do Chabrowego Ustronia – miejsca, które kusi spokojem, bliskością natury i magią codzienności. W „Kiedy dojrzeje miłość” autorka udowadnia, że życie na wsi, choć wydaje się uporządkowane i harmonijne, potrafi zaskakiwać i stawiać przed bohaterami zupełnie nowe wyzwania.
Główna bohaterka, Daniela, cieszy się chwilą oddechu – wraca do tworzenia biżuterii, prowadzenia sklepu internetowego i zanurza się w rytm przyrody. Jednak spokój nie trwa długo. Na horyzoncie pojawiają się problemy: Iza, jej przyjaciółka, zmaga się z cieniem przeszłości w postaci byłego męża; córka Danieli podejmuje decyzję o porzuceniu studiów, co prowadzi do rodzinnych napięć; w sąsiedztwie pojawia się nowa, dość ekscentryczna para, która początkowo budzi nieufność. A kiedy wydaje się, że kłopotów jest aż nadto, los szykuje kolejną niespodziankę – niespodziewane spotkanie z mężczyzną, które może odmienić życie bohaterki.
Szczęsna mistrzowsko łączy elementy obyczajowej opowieści o relacjach międzyludzkich z ciepłym obrazem codzienności. Jej bohaterowie mierzą się z emocjami, które są bliskie każdemu – niepewnością, rozczarowaniem, tęsknotą, ale też pragnieniem miłości i poczuciem, że zawsze można zacząć od nowa.
„Kiedy dojrzeje miłość” to książka pełna serca, czułości i nadziei. To opowieść o relacjach, które wymagają cierpliwości i pracy, o wyborach, które bywają bolesne, ale też o tym, że miłość – tak jak natura – dojrzewa w swoim rytmie.

Macie czasami tak, że fikcyjni bohaterowie zaczynają wam towarzyszyć w myślach, wspomnieniach, niemal jakby istnieli naprawdę?
Mnie spotkało to właśnie przy lekturze drugiego tomu o Chabrowym Ustroniu. Daniela, Iza i Sławka stały mi się bliskie niczym znajome, a szczególnie Daniela, w której odnalazłam prawdziwą bratnią duszę.
"Kiedy dojrzeje miłość" to kontynuacja losów bohaterek znanych z pierwszej części, ale opowiedziana w taki sposób, że nawet bez znajomości wcześniejszego tomu można z łatwością odnaleźć się w tej historii.
Autorka subtelnie przypomina najważniejsze wydarzenia z przeszłości, pozwalając nowym czytelnikom płynnie wejść w świat Chabrowego Ustronia.
Po dłuższym czasie spędzonym z fantastyką i jej rozmaitymi odcieniami, sięgnięcie po tę powieść obyczajową było dla mnie wyjątkowo odświeżające.
To opowieść o życiu, jego trudnościach i wyzwaniach, ale także o miłości, przyjaźni i sile więzi, które potrafią narodzić się zupełnie przypadkiem. Książka pokazuje, jak kruche potrafi być ludzkie istnienie i że nie warto zwlekać z podejmowaniem ważnych decyzji.
Były momenty pełne wzruszeń, smutku, ale też lekkości i humoru. Szczególnie rozbawiła mnie scena na polu.
Muszę przyznać, że opis zapowiadający pojawienie się mężczyzny, który odmieni życie Danieli, sprawił, że spodziewałam się zupełnie innego rozwoju wydarzeń. Tymczasem autorka poprowadziła fabułę w sposób zaskakujący, a jednocześnie naturalny i to uważam za ogromny plus.
Zakończenie rozrywa serce, choć autorka zostawiła subtelne znaki prowadzące do finału. Wiedziałam, że coś się wydarzy, a mimo to czułam się całkowicie rozbita, gdy nadeszła ta chwila. To dowód na to, jak mocno potrafi ona poruszyć emocje czytelnika.
Ogromnym atutem jest też przyjemne pióro autorki: lekkie, a jednocześnie pełne ciepła i trafnych obserwacji. Dzięki temu książkę czyta się płynnie, a każda strona niesie ze sobą nowe emocje i refleksje
To piękna, ciepła i mądra historia, która zostawia w sercu ślad i sprawia, że z przyjemnością wraca się myślami do Chabrowego Ustronia i jego bohaterek.
Chętnie przeczytałabym kolejną część tej historii, by jeszcze raz spotkać się z tymi wyjątkowymi postaciami. Bo mimo wszystkich dramatów i wzruszeń życie toczy się dalej, a bohaterki przypominają, że zawsze warto szukać w nim światła i nadziei