KLUB DOMINO

Kryminały maja to do siebie, że mimo iż w większości przypadków jesteśmy w stanie przewidzieć, jak się to wszystko zakończy - morderca zostaje złapany i spotyka go należyta kara - tak nie zawsze wszystko dzieje się według tego schematu. Czasami zdarzają się istne kamienie szlachetne wśród brudzącego węgla, na które z pewnością warto zwrócić chociażby chwilę uwagi.



Mimo iż osobiście najchętniej sięgam po kryminały skandynawskie, - najlepiej autorstwa Camilli Lackberg - bądź te o dość nietypowej fabule, ucieszyłam się, gdy zyskałam propozycję zapoznania się z klasykiem tego gatunku, jakim jest rzecz jasna "Klub Domino". Jest to książka, która wyróżnia się nie tylko cudowną wznowioną okładką, lecz także nietypową i ostatnio dość rzadko spotykaną fabułą, która mimo iż na pierwszy rzut oka może wydawać się oklepana, potrafi naprawdę zaintrygować.



Ogólnie całość obraca się w tematyce balu maskowego, podczas którego zostaje zamordowany mężczyzna o dość podejrzanej reputacji. Całość można zbagatelizować, gdyby nie fakt, że na tym przyjęciu gościł znany i lubiany człowiek, a mianowicie zagraniczny następca tronu. Żeby było jeszcze ciekawiej, z czasem prowadzenia śledztwa, na wierzch wychodzą tylko coraz to nowsze brudy, które z pewnością nie świadczą najlepiej o ofierze. No i najważniejsze pytanie, kto jest mordercą?



Jak już mówiłam, mimo iż całość prezentuje się naprawdę nieźle, tak nie mogę powiedzieć tego o stylu autora, który jest naprawdę ciężki, przez co książkę czytałam z nie małym trudem i miejscami musiałam zmuszać się, żeby brnąć w to dalej. Przyznaję, dotrwałam do końca tylko po to, aby poznać kto jest sprawcą, ale nawet zakończenie nie było w stanie wbić mnie w fotel i zmienić mojego nastawienia do "Klubu Domino". I chociaż mówię to z bólem serca, bo nie lubię krytykować klasyków, nie jest to książka, do której kiedykolwiek wrócę gdyż mimo iż dzieje się w niej całkiem sporo, jest najzwyczajniej w świecie nudna, a przedstawieni w niej bohaterzy nijacy.



To, co udało mi się dostrzec, gdy czytałam tę książkę, to to, jak bardzo rozwinął się ten gatunek literacki na przełomie lat. Nie dość, że teraźniejsze książki są znacznie ciekawsze i lepiej napisane, to w dodatku potrafią zaskoczyć i to niejednokrotnie! Nie mówię od razu, że wam także "Klub Domino" nie przypadnie do gustu, być może zakochacie się w starych kryminałach, jednak osobiście wolę trzymać się od niego z daleka.

Klub Domino rzeczywiście jest kryminałem, choć raczej odbiega od współczesnych książek z tego gatunku. Dlaczego? Allen Upward podaje czytelnikom winnego zbrodni już na samym początku! Co w takim razie może nas fascynować w kryminale, w którym wszystko wiadomo już od pierwszych stron? To pytanie towarzyszyły mi na początku lektury, jednak bardzo szybko przekonałam się (niepierwszy już raz), że w literaturze naprawdę wszystko jest możliwe...

Całe śledztwo prowadzone jest przez detektywa, a w zasadzie przez profesjonalistę specjalizującego się w dziedzinie trucizn. Policja odgrywa tutaj rolę drugorzędną, co całej książce nadaje bardzo specyficzny klimacik grozy. Jeśli nie do końca rozumiecie, co mam na myśli, przypomnijcie sobie jakikolwiek utwór o Sherlocku Holmesie - tak, to właśnie to! Nie znajdziecie tu pościgów, krwawych zbrodni, psychopatów mordujących kogo tylko popadnie. Klub Domino to opowieść, której akcja toczy się w bardzo ekskluzywnej przestrzeni, a podejrzanymi są osoby z wyższych sfer. Sama zbrodnia została popełniona na balu, gdzie wszyscy goście mieli na sobie maski i kostiumy...

Jak już wspomniałam, od początku wiemy, kto jest winny. Jednak z czasem okazuje się, że w intrygę zamieszanych jest o wiele więcej osób. Z czasem wszystko zaczyna się komplikować, a sam Frank Tarleton stanowi ciężki orzech do zgryzienia dla narratora powieści, tj. doktora Cassilisa. Od razu zaznaczę, że choć na pierwszy rzut oka wydaje się, że cały zamysł jest bardzo podobny do Sherlocka Holmesa, są to tylko pozory. Zarówno Tarleton, jak i Cassilis znacznie różnią się od Sherlocka i Watsona. Moim zdaniem nawet nie ma sensu szukać podobieństw...

Klub Domino zafascynuje te osoby, które lubią zagadki - po prostu. Choć fabuła poprowadzona jest w bardzo spokojny sposób - opiera się głównie na rozmowach z podejrzanymi oraz na wewnętrznych przemyśleniach bohaterów, to z pewnością nie powiewa nudą. Czytelnik jest w stanie stopniowo rozumieć i łączyć fakty, co daje nam możliwość głębszej analizy sytuacji i wyciągnięcia z lektury jeszcze więcej zabawy. Polecam tym, którzy lubią czasem wcielić się w rolę detektywa. :)