Kochankowie ze Stambułu

,,Gdy się jej słucha, można sobie uświadomić, jak nieadekwatne i marne bywają słowa i jak niezmierzona - a także nieuchwytna i zmienna- bywa natura tego, co nazywamy ,,rzeczywistością", wymykająca się naszemu rozumowi i sprawiająca, że definicje i opisy stają się zbędne."

Powiem wam, że nie kojarzę bym wcześniej czytała książkę tak bardzo podobną do stylu tej pozycji. Można by powiedzieć, że to opowieść o opowieściach okraszona zastanawianiem się nad poradnikowym postępowaniem innych osób. Oczywiście we wstępie mamy wyjaśnione co będzie tematem powieści i dlaczego została stworzona. Główną postacią według mnie jest psychoterapeutka do której zgłasza się mężczyzna, który siłą sprowadza kobietę sugerując jej zachowanie jako nazbyt drażliwe i naganne. Innym drukiem przeczytamy o myślach terapeutki i innym samą opowieść kobiety cierpiącej. Dużo rzeczy rozważamy na podstawie obserwacji terapeutki, która wysuwa swoje sugestie, opisuje nam wrażliwość przybyłej oraz diagnozuje jej życie na podstawie tego, co ona mówi i robi. Następnie na wyższy plan wysuwa się sama załamana, która opisuje nam swoje życie oraz cierpienie. Bucha od niej niewyobrażalna rozpacz i smutek wielkości góry lodowej, który zaraża niczym wirus przenosząc na otoczenie swoje uczucie smutku. W międzyczasie mamy rozważania nad tematem miłości i pragnienia osób, które przynoszą nam więcej cierpienia aniżeli radości. Prawdopodobnie mamy uświadomić sobie swoją wartość i uzmysłowić, że nikt nie jest wart naszej uwagi, jeśli nas nie szanuje. Patrząc na to z jakim lekceważeniem on opowiadał o swojej nowej miłości, było to dla mnie mocno bulwersujące. Kiedyś była dla niego całym światem, lecz zapoznał kogoś bardziej podobnego do jego wychowania i tak oto zmienił obiekt pożądania, jeszcze zły, że nie może pójść wolno. To jeszcze bardziej pokręcona opowieść, ale wcale nie oznacza, że mniej prawdopodobna. Podkreślone mamy jak bardzo pieniądze przestają mieć znaczenie w momencie, kiedy dopada nas samotność. Można ją odczuwać nawet w małżeństwie, wtedy tak jak główna postać poszukuje się kogoś innego. Jednak, kiedy i ten dodatkowy zawodzi, świat jakby rozsypuje się na kawałeczki niszcząc nas samych. Postać na wizycie u terapeuty roztrząsa swój obecny problem, jednak im dalej, tym bardziej widzimy, że jej problemy rozpoczęły się już na wczesnym etapie życia. Te braki, których doznawała przenosiły się na życie dorosłe, aż organizm przepełniony tą pustką, zaczął ujawniać swoje dziecięce zachowania. Ogromną frustrację, zagubienie oraz bezdenną rozpacz. To była jako taka podpowiedź, by nie doszukiwać się swoich braków w dorosłym życiu, ale przenieść się w czasie do chwil, które powodowały w nas dyskomfort, gdyż to one wtedy zaważyły na naszym życiu obecnym.
Całą książkę czyta się lekko, choć potrafi być smutno. Niektóre pytania i odpowiedzi możemy samoistnie przenosić na własne życie i doszukiwać się w niej rozwiązań dla nas samych. Jeśli więc ktoś z was uważa, że jest w nim coś, co mu nie pasuje, albo nie wie, co może w swoim życiu zmienić, by zacząć się przemieniać w kogoś, kim czujemy, że jesteśmy, to ta książka jest dla was. Ma bardzo wartościowe uwagi oraz potrafi podsunąć nam różne rozwiązania. Wszystko zależy od tego z czym akurat się zmagamy:-)
Z pewnością warta uwagi i poświęconego czasu.