Kod przeznaczenia

Zapraszam na mój blog: http://nie-oceniam-po-okladkach.blogspot.com/2017/04/32-kod-przeznaczenia-magdalena-trubowicz.html


Otrzymałam w swoje dłonie piękną książkę. Kod przeznaczenia mimo swojej małej objętości zauroczył mnie do granic możliwości. Już od pierwszych stron ta historia mnie urzekła. Od pierwszych stron jest bardzo intrygująco. Główny bohater – Adam Turkiś – to młody mężczyzna, który bardzo chciałby podjąć studia, a także godnie i spokojnie żyć. Jego najważniejszym i priorytetowym celem jest postawienie pomnika cmentarnego dla swojej matki. Chłopak w pogoni za dobrami materialnymi i łatwym dostępem do pieniędzy wkracza na nielegalną drogę... Z pewnością zdaje sobie sprawę, iż „biznes”, w który jest uwikłany nie wróży niczego dobrego. Ale czy wie, iż jest tylko i wyłącznie „pionkiem” i szarym, zwykłym człowiekiem, wplątanym w sieć spraw kolosalnych i znaczących ludzi? Z drugiej zaś strony poznajemy Dagmarę Kawecką – Kliszę, córkę i siostrę. Dziewczyna próbuje pogodzić pracę kelnerki w przydrożnym barze, z studiami zaocznymi na kierunku dziennikarstwo. Dwóch zupełnie innych bohaterów, dwie zupełnie inne osobowości. Lecz mimo to, ich losy splatają się ze sobą... Przeznaczenie? Czy w ogóle istnieje coś takiego jak przeznaczenie? Nie odpowiedziałam sobie jeszcze na to pytanie. Pewnego dnia Adam pojawiał się w barze Dagmary. Zatrzymuje się tam zawsze w co drugą sobotę. Dzięki usłyszanej wcześniej (przez przypadek) rozmowie dziewczyna decyduje się na odważny krok - chce uratować Adama przed policyjną pułapką. W pośpiechu wręcza mu do kieszeni pewien tajemniczy liścik. Ale jak to w życiu bywa, nie zawsze jest kolorowo i nie zawsze da się uratować kogoś z opresji... Mała karteczka, miała być ratunkiem i ostrzeżeniem dla Adama, lecz w rezultacie chłopak niestety zostaje złapany na gorącym uczynku...

***

Czytając Kod przeznaczenie poznajemy wydarzenia z dwóch perspektyw - Adama i Kliszy. Podział narracji pozwala czytelnikowi śledzić losy obu postaci. Za pomocą takiego rozwiązania, bohaterowie odsłaniają przed czytelnikiem swoje głęboko skrywane myśli i uczucia, a także stają się czytelnikowi bliżsi. Zdecydowanie jest to duży atut tej książki. Idąc dalej, warto też zwrócić uwagę, iż racjonowane przez głównych bohaterów okoliczności w rezultacie splatają się ze sobą. Dzięki temu tworzy się piękna, wyrazista i przekonująca całość. Autorka nadała głównym bohaterom piękną rolę. Choć się nie znają, to nie potrafią przestać o sobie myśleć. Szukają różnorodnych sposobów, aby się odnaleźć. Są gotowi do poświęceń. Wystarczyło jedno, krótkie spotkanie, a między nimi już zaiskrzyło. Niemożliwe? A jednak. Jeżeli chodzi o postacie drugoplanowe, to podobnie jak te główne zostały dopracowane, wiarygodnie nakreślone, zachowując ludzkie emocje i cechy. Motyw wróżącej cyganki wywołał uśmiech na mojej twarzy, gdyż w mojej okolicy, często spotykam takie kobiety, jednak nigdy nie skusiłam się na wróżbę. A może dowiedziałabym się czegoś ciekawego, tak jak Dagmara? Jest mi tylko szkoda, że niektóre wątki nie zostały dłużej poprowadzone i opisane. Mimo to, jestem zachwycona pięknym przesłaniem tej krótkiej książki. Autorka subtelnie daje czytelnikowi do zrozumienia, iż mimo wszystko warto mieć nadzieję, gdyż nie znamy dnia ani godziny, a szczęście może pojawić się w Naszym życiu w najmniej spodziewanym momencie. Piękna książka z pięknym przesłaniem. Jestem usatysfakcjonowana. Historia napisana prostym i nieskomplikowanym językiem, co powoduje, iż czyta się ją bardzo szybko. Serdecznie polecam, do przeczytania w maksymalnie dwie godziny.